Najczęściej Lovecrafta łykam bez zastrzeżeń, bo nawet jeśli obiektywnie są w jego prozie jakieś niedociągnięcia, to Cień z Providence nadrabia klimatem. Tym razem jest jednak słabiej. Dlaczego?

Na minus działa przede wszystkim opowiadanie tytułowe, które może i jakiś pomysł miało, ale niestety w znacznej mierze jest po prostu nudne. Rozwleczony na siłę tekst mógłby spokojnie zamknąć się w połowie swojej objętości i działałoby to zdecydowanie na jego korzyść. Całościowo oceniam "Kopiec" (opowiadanie, nie cały zbiór) jako średniaka. 5/10

"Klątwa Yiga" robi lepsze wrażenie. Potrafi zainteresować dusznym klimatem przesyconym strachem, który sam w sobie może doprowadzić bohaterów do obłędu. Lovecraft (i Bishop) całkiem dobrze portretuje narastający obłęd. 6/10

"Sploty Meduzy". Najlepszy moment zbioru. Klasyczny Lovecraft. Przemyślana konstrukcja opowiadania, angażująca fabuła, klasyczne dla autora motywy tajemniczych kultów i ich kapłanów oraz ich zgubnego wpływu na życie wrażliwych na pewne rzeczy ludzi. Tekst dość blisko Lovecraftowych highlightów. 7/10

Średnia ocen trzech opowiadań to 6/10 i wydaje mi się, że ta ocena będzie sprawiedliwa. "Kopiec" to rzecz przede wszystkim dla fanów, czytelnikom początkującym w temacie HPL polecałbym jednak inne zbiory.

Najczęściej Lovecrafta łykam bez zastrzeżeń, bo nawet jeśli obiektywnie są w jego prozie jakieś niedociągnięcia, to Cień z Providence nadrabia klimatem. Tym razem jest jednak słabiej. Dlaczego?

Na minus działa przede wszystkim opowiadanie tytułowe, które może i jakiś pomysł miało, ale niestety w znacznej mierze jest po prostu nudne. Rozwleczony na siłę tekst mógłby...