Miód na moje nihilistyczne serduszko. Pasuje mi też, że Houellebecq podaje tutaj już samą esencję Lovecrafta, bo na czytanie bardziej szczegółowej analizy nie miałbym ochoty. Aż tak mnie ta postać nie fascynuje. Zresztą, odnoszę nieodparte wrażenie, że ludzie fajniej o samym Lovecrafcie opowiadają, niż przemawia za nim sama twórczość (z dzisiejszej perspektywy rzecz jasna, bo wg mnie siłą rzeczy dziś nie robi już takiego wrażenia). No ale jest to też jakiś argument za nim samym, za jego mitologią, stylem, klimatem, który potrafił także wokół siebie wytworzyć. Zaskoczyło mnie i zarazem mocno uderzyło, jakim był strasznym rasistą.

Miód na moje nihilistyczne serduszko. Pasuje mi też, że Houellebecq podaje tutaj już samą esencję Lovecrafta, bo na czytanie bardziej szczegółowej analizy nie miałbym ochoty. Aż tak mnie ta postać nie fascynuje. Zresztą, odnoszę nieodparte wrażenie, że ludzie fajniej o samym Lovecrafcie opowiadają, niż przemawia za nim sama twórczość (z dzisiejszej perspektywy rzecz jasna,...

Absolutnie doskonały esej. Smutny pisarz raduje się innym smutnym pisarzem, spomiędzy wersów aż wycieka ta fascynacja i zamiłowanie do twórczości Lovecrafta, a mimo tego zupełnie nie popada w hagiografię. Podobało mi się zarówno od strony biograficznej - garść najważniejszych informacji o autorze, swego rodzaju background dla zarysowania jego postaci i zakotwiczenia kontekstualnego motywów jego twórczości, bez cukierkowych zachwytów i bez unikania ciężkich tematów - jak choćby rasizm Lovecrafta - z bezpardonowym przytaczaniem cytatów z listów. Od strony twórczości, bardzo interesujące i ciekawe spojrzenie; podobała mi się zarówno interpretacja, wydobycie na wierzch schematów oraz wszelkie uwagi, z których większość podzielam - jak o magnetyzmie, nieistotności jednostki w twórczości, tłumaczącej płaskość postaci, bo dla Przedwiecznych ludzkość jest pyłkiem, więc "ja" bohaterów jest zupełnie nieistotne, gdy są rzucani na ocean "prawdziwej rzeczywistości", czy samej rzeczywistości własnej - część innych pozwoliła rzucić nowe światło i dała mi kolejną perspektywę otwierając dalsze możliwości interpretacyjne przy dalszych lekturach.

Wszystko na zaledwie 140 stronach. Czysta, skondensowana treść, ale nienapisana po łebkach, a w sposób całkowicie satysfakcjonujący.

Absolutnie doskonały esej. Smutny pisarz raduje się innym smutnym pisarzem, spomiędzy wersów aż wycieka ta fascynacja i zamiłowanie do twórczości Lovecrafta, a mimo tego zupełnie nie popada w hagiografię. Podobało mi się zarówno od strony biograficznej - garść najważniejszych informacji o autorze, swego rodzaju background dla zarysowania jego postaci i zakotwiczenia...

Nie wiem, czego się spodziewałam, ale dostałam materiał na levzenie bezsenności. Usnęłam z otwartymi oczami już w 1/3 i doszłam do wniosku, że szkoda życia na nudne lektury.

Okazało się, że jedyny ciekawy fragment to wprowadzenie S. Kinga.
Reszta to nuuudy na pudy.

Nie wiem, czego się spodziewałam, ale dostałam materiał na levzenie bezsenności. Usnęłam z otwartymi oczami już w 1/3 i doszłam do wniosku, że szkoda życia na nudne lektury.

Okazało się, że jedyny ciekawy fragment to wprowadzenie S. Kinga.
Reszta to nuuudy na pudy.

Łelbek bierze sie za Lowkrafta, bo ten jest równie życiowo niezaradny (a nawet bardziej, bo Łelbeka przynajmniej czytają za jego życia!) , jak on sam. Czy utożsamia się nim, czy raczej mu współczuje? Trochę jedno i drugie. Ale rozgryza go (o ile można rozgryźć człowieka:-). Przetrwa ten, kto kopuluje! Warto!

Łelbek bierze sie za Lowkrafta, bo ten jest równie życiowo niezaradny (a nawet bardziej, bo Łelbeka przynajmniej czytają za jego życia!) , jak on sam. Czy utożsamia się nim, czy raczej mu współczuje? Trochę jedno i drugie. Ale rozgryza go (o ile można rozgryźć człowieka:-). Przetrwa ten, kto kopuluje! Warto!

Ta książka to hołd fana wobec Lovecrafta a zarazem żart, lekko napisana,dobrze skonstruowana i nie męczy(tak jak męczy i przyprawia o ból zębów biografia pana Joshiego,suche fakty i nic poza tym)depresyjny francuzik cieszy się lekturą Lovecrafta i dzieli się tą radością. Nie ma nic gorszego od napuszonego stylu i grafomanii.Houellbebecq i Lovecraft to tak pokręceni i "dziwni" pisarze że pewnie przybili by sobie piątkę gdzieś na jakimś odrażającym cmentarzysku.

Ta książka to hołd fana wobec Lovecrafta a zarazem żart, lekko napisana,dobrze skonstruowana i nie męczy(tak jak męczy i przyprawia o ból zębów biografia pana Joshiego,suche fakty i nic poza tym)depresyjny francuzik cieszy się lekturą Lovecrafta i dzieli się tą radością. Nie ma nic gorszego od napuszonego stylu i grafomanii.Houellbebecq i Lovecraft to tak pokręceni i...

Niestety, na polskim rynku biografii czy opracowań Lovecrafta jest jak na lekarstwo - dlatego z wielkimi nadziejami podchodziłem do pracy Houellebecq, która nie okazała się zbyt angażująca czy też oświecająca.
Oliwy do ognia dodały świetne uwagi Mateusza Kopacza pod koniec "Zewu Cthulhu", gdzie dowiedziałem się, że praca ta raczej utrwala mity jakie narosły wokół Lovecrafta zamiast analizować jego prawdziwe życie i ostatecznie bardziej utrudnia poznanie twórcy mitologii Cthulhu zamiast wedle swej intencji to ułatwić.
W dodatku książka nie zawiera w sobie raczej żadnej błyskotliwej uwagi - bo czy dla kogokolwiek kto przeczytał Lovecrafta zaskakujące są spostrzeżenia autora, że wszyscy bohaterowie jego powieści to intelektualiści? Tudzież czy kogokolwiek zaskakuje, że przyziemne sprawy jak miłość czy pieniądze nie grają żadnej roli w jego uniwersum? Czy nikomu samemu nie narzuciło się dziwactwo obficie przybliżanej przez Lovecrafta architektury (szczególnie tej obcej, pochodzącej nie z tego świata)?
Książka jest krótka, cieszy się niestety niesłabnącą krytyką największych fanów Lovecrafta przez popularyzacje modnych bzdur na temat jego postaci, w dodatku jeśli zawiera cokolwiek o samej pracy Lovecrafta to w większości przypadków są to komunały oraz oczywistości.
Niestety, miałem wobec książki duże oczekiwania a wyszło na to, że przeczytanie dowolnych wprowadzeń w internecie wyszłoby na lepsze, dlatego raczej odradzam te prace i zdecydowanie bardziej bym zachęcił rozpoczynających przygodę z Lovecraftem do bezpośredniego przejścia do samego źródła oraz w miarę potrzeby posiłkowania się wszem i wobec dostępnym internetem.
Nie pozdrawiam ciepło, bo zima

Niestety, na polskim rynku biografii czy opracowań Lovecrafta jest jak na lekarstwo - dlatego z wielkimi nadziejami podchodziłem do pracy Houellebecq, która nie okazała się zbyt angażująca czy też oświecająca.
Oliwy do ognia dodały świetne uwagi Mateusza Kopacza pod koniec "Zewu Cthulhu", gdzie dowiedziałem się, że praca ta raczej utrwala mity jakie narosły wokół...

Wiem, że to taki Lovecraft trochę spreparowany przez Houellebecq'a, ale to też jedna z najfajniejszych książek pana H. Napisana z wielką pasją i w pięknym stylu. Brać i czytać. Cthulhu fhtag'n!

Wiem, że to taki Lovecraft trochę spreparowany przez Houellebecq'a, ale to też jedna z najfajniejszych książek pana H. Napisana z wielką pasją i w pięknym stylu. Brać i czytać. Cthulhu fhtag'n!

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Uznałam, że zanim odważę się sięgnąć po coś Lovecrafta, wolę poznać najpierw jego życie, szczególnie, że ma mi o nim opowiedzieć sam Houellebecq, który do łatwych osób nie należy. Brzmi ciekawie? Nie wiem, ale uznałam, że mała objętość książki zrekompensuje mi w razie czego źle zainwestowany czas. Jednak, jak się okazało, nie musiałam niczego żałować, bo znalazłam tu wszystko czego szukałam - prosty i wciągający język, krótkie rozdziały, fragmenty twórczości Lovecrafta oraz skrócony przebieg jego całego życia. Na pewno to książka, która zainteresuje raczej osoby z niewielka wiedzą o pisarzu, bo dla większych fanów zapewne będzie to powielanie znanych im już doskonale tekstów i wydarzeń. Spotkanie z Houellebecqiem w wydaniu biograficznym też oceniam pozytywnie. Trzymając na wodzy swe często skrajne opinie oraz wielokrotnie wyrażając szacunek do twórczości króla jednego z podgatunków horroru Michel stworzył zgrabną i poprawną pozycje literacką. Nie dla każdego, ale jeśli kogoś zainteresuje temat to zostawiam tu 7/10.

Dlaczego sięgnęłam po tę książkę? Uznałam, że zanim odważę się sięgnąć po coś Lovecrafta, wolę poznać najpierw jego życie, szczególnie, że ma mi o nim opowiedzieć sam Houellebecq, który do łatwych osób nie należy. Brzmi ciekawie? Nie wiem, ale uznałam, że mała objętość książki zrekompensuje mi w razie czego źle zainwestowany czas. Jednak, jak się okazało, nie musiałam...

Jak fon Lovecrafta po przeczytaniu prawie wszystkiego co napisał, odczuwam, że jest to znakomite uzupełnienie. Miło sobie poczytać, co pisarz formatu Houellebecqa widzi w lovacraftowskiej twórczości i zdać sobie sprawę, że naprawdę trafne są jego analizy i się z nimi całkiem zgadza. Szybko i przyjemnie mi z tym poszło, polecam

Jak fon Lovecrafta po przeczytaniu prawie wszystkiego co napisał, odczuwam, że jest to znakomite uzupełnienie. Miło sobie poczytać, co pisarz formatu Houellebecqa widzi w lovacraftowskiej twórczości i zdać sobie sprawę, że naprawdę trafne są jego analizy i się z nimi całkiem zgadza. Szybko i przyjemnie mi z tym poszło, polecam

Nie znam twórczości Lovecrafta, ale po lekturze tej książki odczuwam przemożne pragnienie, aby przeczytać wszystko, co napisał. Niech to wystarczy za recenzję eseju Houellebecqa.

Nie znam twórczości Lovecrafta, ale po lekturze tej książki odczuwam przemożne pragnienie, aby przeczytać wszystko, co napisał. Niech to wystarczy za recenzję eseju Houellebecqa.