Kochankowie brzydszej córki? Ciekawy tytuł, pomyślałam i dałam temu Panu szansę ;) Okazało się, że ryzyko popłaca!
Sprawnie, a nawet bardzo sprawnie napisana książka. Dwa razy przegapiłam swój przystanek autobusowy, bo nie mogłam się oderwać od losów Stacha Kubiaka. A ile się w jego historii mieści, bo jest i warszawska Praga (z całym tym życiem ulicy i złodziejskim folklorem), są lata 60-te minionego wieku, a właściwie fajna wariacja na ich temat, no i jest oryginalny pomysł niby to naszego, a niby odmienionego świata. Przede wszystkim to kryminał, trochę ze szpiegowską intrygą. Z czasem dochodzi w nim ładnie wprowadzony wątek fantastyczny, ale nie przeszkadza czytać książki Piotra Jezierskiego jako rasowej historii detektywistycznej, nawet komuś takiemu jak ja, kto woli bardziej realistyczne powieści.
Dodatkowy plus za odniesienia do kultury popularnej (już na samym początku w tle radio gra słuchowisko o agencie J-23) i historii Warszawy (to już dodaje mój mąż, rodowity mieszkaniec stolicy), a te odniesienia są jak kryminalne tropy, czytelnik sam zaczyna szukać skąd to czy tamto wzięte, gdzie zasłyszane.

Nie zdziwiłabym się gdyby jakiś gang oczytanych młodocianych kieszonkowców z Pragi ukradł sobie tytuł i zaczął się nazywać Kochankami brzydszej córki.

Kochankowie brzydszej córki? Ciekawy tytuł, pomyślałam i dałam temu Panu szansę ;) Okazało się, że ryzyko popłaca!
Sprawnie, a nawet bardzo sprawnie napisana książka. Dwa razy przegapiłam swój przystanek autobusowy, bo nie mogłam się oderwać od losów Stacha Kubiaka. A ile się w jego historii mieści, bo jest i warszawska Praga (z całym tym życiem ulicy i złodziejskim...