Książka w pięknym klimacie jesieni, cudownie było zatopić się w powieści pod kocem z kubkiem pysznej herbaty.
Całą historie czyta się lekko i przyjemnie. Może nie ma tu jakiś mega zwrotów akcji, czy zawrotnego tempa, ale wszytsko dzieje się w lekkiej i spokojnej atmosferze.
Łucja po śmierci ukochanej babci wprowadza się do jej domu wraz ze swoim chłopakiem Damianem. Dziewczyna pracuje w miejscowej kawiarni u przyjaciółki zmarłej kobiety. Podoba mi się rodzinny klimat jaki autorka wprowadza w miejscu pracy a to za sprawą właścicielki- starszej Pani. Pewnego dnia szefowa oznajmia Łucji, że na strychu będą odbywać się zajęcia malarskie. Kobieta ma nadzieję, że dzięki temu dziewczyna przegoni swoje demony przeszłości i wróci do malowania.
Przystojny nauczyciel malarstwa wyjeżdża z Krakowa i ukrywa sie przed przeszłością. Po przykrych doświadczeniach miłosnych postanawia rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady, gdzie będzie udzielał lekcji malarstwa.
Czy obojgu uda się w końcu odnaleźć spokój?
Autorka świetnie ukazuje emocje bohaterów, chociaż myślałam, że cała relacja Łucji i Adama będzie trudniejsza, że trochę zajmie im czasu by znaleźć porozumienie.
Zakończenie rozczarowało mnie, nie samym splotem wydarzeń, a raczej ich brakiem.
Z całej powieści można wynieść ważną lekcje, by się nie poddawać i pomimo kłód jakie los rzuca nam pod nogi powinniśmy walczyć i iść do przodu.

Książka w pięknym klimacie jesieni, cudownie było zatopić się w powieści pod kocem z kubkiem pysznej herbaty.
Całą historie czyta się lekko i przyjemnie. Może nie ma tu jakiś mega zwrotów akcji, czy zawrotnego tempa, ale wszytsko dzieje się w lekkiej i spokojnej atmosferze.
Łucja po śmierci ukochanej babci wprowadza się do jej domu wraz ze swoim chłopakiem...