Mimo tytułu i efektownej okładki - nie jest to książka o boksie. Owszem, jest on w niej czasem obecny, bo przecież pomógł głównemu bohaterowi przetrwać niewyobrażalny koszmar życia w obozie koncentracyjnym, czy też po wojnie "stanąć na nogi" w dalekiej Ameryce. Jednak boks nie jest tematem przewodnim tej publikacji. Co wcale nie znaczy, że jest ona przez to mniej ciekawa...
Bo przecież ten człowiek żył naprawdę, a opisywane zdarzenia miały miejsce w rzeczywistości. Sporo z nich w okrutnej - bo tej wojennej, choć widzianej nie z pierwszej linii frontu, lecz zza obozowego drutu kolczastego. W takich, jakże  bezlitosnych chwilach prawdy pokazujemy/dowiadujemy się, ile tak naprawdę jesteśmy warci. Gdy mimo koszmarnych, wszechobecnych przeciwności trzeba zacisnąć pięści, i stanąć do (często nierównej) walki - nie tylko tej fizycznej, ale może nawet głównie mentalnej - o ostatnie okruchy własnej godności, a niekiedy życia... I nie ma, że "za chwilę", coś boli lub "muszę się przygotować ". Bo jest tylko sławetne, beznamiętne > tu i teraz < ... Wygram lub (bardzo) boleśnie polegnę, odchodząc w otchłań zapomnienia...
Jednak myliłby się ktoś sądząc, że wraz z końcem wojny wszelkie okropności, jakie człowiek czyni drugiemu - przestają mieć miejsce. Owszem - masakrowanie gołymi pięściami obozowych współtowarzyszy niedoli, czy akty kanibalizmu wśród więźniów - zakończyły swój "niechlubny żywot", ale.. Mafia oraz wszelkiej maści gangsterzy, w przeróżnych zresztą obszarach życia, nieraz działali przecież z niewiele mniejszym okrucieństwem, by osiągać swe niecne cele. O czym Harry Haft - już za wymarzoną Wielką Wodą, miał wątpliwą przyjemność przekonać się na własnej skórze...
Nic więc dziwnego, że niezwykle mroczne czasy, w jakich tytułowemu bohaterowi przyszło żyć, i czyny, których musiał dopuszczać się, by przetrwać - pozostawiły trwały ślad w jego psychice. Zaś niniejsza książka (ponoć długo nagabywał syna, by spisał te wspomnienia) jest swego rodzaju "spowiedzią", próbą otrząśnięcia się z brudu, latami pokrywającego jego duszę. I chyba spełniła swą rolę, skoro w jednym z wywiadów Harry stwierdził, że czuje się "najszczęśliwszym facetem na świecie ". Ale miało to miejsce dopiero pod koniec życia, gdy codzienne koszmary istnienia przestawały już bywać tak okrutnie dokuczliwe...

Mimo tytułu i efektownej okładki - nie jest to książka o boksie. Owszem, jest on w niej czasem obecny, bo przecież pomógł głównemu bohaterowi przetrwać niewyobrażalny koszmar życia w obozie koncentracyjnym, czy też po wojnie "stanąć na nogi" w dalekiej Ameryce. Jednak boks nie jest tematem przewodnim tej publikacji. Co wcale nie znaczy, że jest ona przez to mniej ciekawa......