Autobiografia Guya Martina jest przede wszystkim opowieścią o pasji, jaką są dla niego silniki, oraz o tym, jak wielką miłością je darzy. Sam przyznaje, że nigdy nie miał talentu do ścigania się. Wszystko, do czego doszedł, było owocem ciężkiej pracy. Martin opowiada o sobie jako o zawodniku, mechaniku, skupiając się bardziej na karierze niż życiu prywatnym. Obszernie opisuje brytyjskie i irlandzkie tory, wspominając o niebezpiecznych sytuacjach, jakich na nich doświadczył. Używa dość luźnego języka, tłumaczy czytelnikowi terminy związane z wyścigami, dzięki czemu nawet laik nie powinien mieć problemu ze zrozumieniem tekstu. Najbardziej zainteresowała mnie cześć o jego rowerowych wyczynach - wcześniej kojarzyłam go jedynie jako kierowcę motocyklowego i telewizyjnego prezentera.

Polecam tę książkę wszystkim motocyklistom, którzy śledzą zmagania chociażby w MotoGP. Guy Martin zabiera nas w podróż do swojego świata, pozwala poznać wyścigi motocyklowe od środka. Dzięki niemu zrozumiałam, że triumf wcale nie jest zależny jedynie od umiejętności zawodnika - pracuje na niego cały zespół. Nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo ryzykują ci mężczyźni, pokonując zakręty z niewyobrażalną prędkością. Motobiografia jest dowodem na ich szaleństwo i uzależnienie od adrenaliny.

http://wyznaniaczytadloholiczki.blogspot.com/2016/06/motobiografia-guy-martin-41.html

Autobiografia Guya Martina jest przede wszystkim opowieścią o pasji, jaką są dla niego silniki, oraz o tym, jak wielką miłością je darzy. Sam przyznaje, że nigdy nie miał talentu do ścigania się. Wszystko, do czego doszedł, było owocem ciężkiej pracy. Martin opowiada o sobie jako o zawodniku, mechaniku, skupiając się bardziej na karierze niż życiu prywatnym. Obszernie...