Czytając książkę pana Piotra w tzw. międzyczasie trafiłam w tv na reportaż o Polakach za granicą dotyczący ich pobytu w Gruzji. Dzięki temu udało mi się ugruntować i uzupełnić swoją wiedzę na temat miłości Gruzinów do wina.

Wiedza autora, wytrawnego znawcy tego trunku jest bogata, nie da się ukryć, że wie o czym pisze, a dodatkowo robi to z prawdziwą pasją. Z książki można dowiedzieć się wielu ciekawych i czasami też mocno zaskakujących informacji, które mogą być pomocne dla osoby, która z winem niewiele ma do czynienia, albo po prostu nigdy specjalnie nie zwracała uwagi na pewne dość istotne różnice w spożywaniu czy przechowywaniu tego alkoholu.

Nawiązania do historii, wtrącenia osobistych przygód, zabawne anegdoty bardzo ubarwiają lekturę Gruzińskiej uczty. Jest to opowieść mocno chwytająca za serce, momentami wzruszająca, pouczająca, napisana lekkim i przystępnym językiem. Taka sympatyczna odskocznia.

Polecam

Czytając książkę pana Piotra w tzw. międzyczasie trafiłam w tv na reportaż o Polakach za granicą dotyczący ich pobytu w Gruzji. Dzięki temu udało mi się ugruntować i uzupełnić swoją wiedzę na temat miłości Gruzinów do wina.

Wiedza autora, wytrawnego znawcy tego trunku jest bogata, nie da się ukryć, że wie o czym pisze, a dodatkowo robi to z prawdziwą pasją. Z książki można...