Cytat dnia
Zachód prowadzi dość dziurawą politykę - na przykład wykorzystywanie symboli chrześcijańskich w sposób obrażający jego wyznawców uważa się c...
Najnowsze artykuły
ArtykułyFestiwal Literatury Azjatyckiej w Warszawie – listopadowe wydarzenie pełne kulturalnych atrakcji
4
ArtykułyZmarł jeden z najważniejszych arabskich pisarzy. Mówił o sobie jako o „Palestyńczyku z wyboru”
2
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Cicha lokatorka” Clémence Michallon1
ArtykułyWybrano debiut roku. Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza dla Grzegorza Bogdała
1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2018
2015
2013
W cieniu minaretów – Oman Marek Pindral 
Dla większości czytelników Oman kojarzy się wyłącznie jako przydatna nazwa w trakcie gry w „Państwa/Miasta”, jeżeli przypadkowo zostanie wylosowana litera O. Powszechna wiedza na temat tego kraju jest niewielka, nawet przypomnienie sobie stolicy Omanu może przyjść z trudnością. Tymczasem autorowi udało się wyczarować bardzo składną opowieść o tym arabskim państwie, panujących tam zwyczajach i wpływie religii. Unika przy tym niedoskonałości, jakie były udziałem jego debiutanckiej książki o Chinach. Jest napisana dużo lżej, bez zbędnego silenia się na oryginalność, za to z humorem. Czuć zapach egzotyki, odmienność kulturową, możemy też pozazdrościć autorowi łatwości nawiązywania znajomości z mieszkańcami tego państwa. Pamiętam, że zacząłem czytać „W cieniu minaretów” jadąc pociągiem do Lublina i po pięciu godzinach skończyłem, gdy wjeżdżaliśmy na stację końcową. Wyjątkowo pyszna to była podróż. Nie wiem dlaczego nie została oficjalnie zaliczona do serii „Poznaj Świat” (brak logo),chociaż pod względem edytorskim jest zrobiona niezwykle elegancko i w pełni na to zasługuje.
W cieniu minaretów – Oman Marek Pindral
Ile wiecie o Omanie? Ja przyznam szczerze, że niewiele... Oczywiście wskażę go na mapie, znam główną, wyznawaną religię i... to by było na tyle. Dlaczego też sięgnęłam po tę pozycję. Autor był mi już znany, więc bez obaw zagłębiłam się w lekturze.
Trzeba na początku zaznaczyć, że Marek Pindral nie tyle podróżował do Omanu, ile postanowił tam zamieszkać na kilka miesięcy, by lepiej poznać ten pustynny kraj. Książka nie jest więc chronologicznym zapisem podróży, stanowi zapis spostrzeżeń "niewiernego". Nie jest to jednak bezgraniczny zachwyt nad nowo poznanym miejscem. Autor stara się wdawać w dyskusję z omańskimi znajomymi (nie jest mu dane z wiadomych względów rozmawiać sam na sam z kobietami),nie unika trudnych tematów starając się zrozumieć inny tok myślenia. W swoje dyskusje stara się także wciągnąć czytelnika. Oczywiście książka to nie tylko rozmowy, nasz autor stara się także odwiedzić jak najwięcej miejsc, które opisuje nie szczędząc szczegółów.
Tekst pisany jest w gawędziarskim stylu, z dużą dozą autoironii, dzięki czemu po pierwsze jest bardzo przyjemny w odbiorze, a po drugie ma się wrażenie rozmowy z dobrym znajomym. Piękne wydanie, dopracowane w każdym calu oraz mnóstwo zdjęć autorstwa Marka Pindrala stanowią wisienkę na czytelniczym torcie. Polecam każdemu miłośnikowi podróżniczej literatury!
