Na przełomie 1916 i 1917 roku Carl Gustav Jung napisał jedno z najbardziej niezwykłych dzieł, Siedem kazań dla zmarłych, mistyczny traktat poddający zjadliwej krytyce tradycyjne religie i formułujący wobec nich gnostyczną alternatywę. Stał się on fundamentem jego teorii psychologicznej, w szczególności zaś jej podstawowych pojęć takich jak indywiduacja, cień, energia psychiczna oraz biegunowość psyche. W niniejszym tomie prezentujemy to istotne dzieło szwajcarskiego psychologa i wizjonera, opatrując je wprowadzeniem i komentarzem jednego z najwybitniejszych współczesnych znawców gnostycyzmu, Stephana A. Hoellera. Autor drobiazgowo analizuje jungowskie wizje w szerszym kontekście religioznawczym i psychologicznym. Wykazuje, że Jung był nie tylko wytrawnym badaczem ludzkiej psychiki, ale również najbardziej wpływowym współczesnym gnostykiem.



„Przez całe, długie życie Junga osobliwie ezoteryczny i magiczny wydźwięk jego pracy stanowił dla wielu ludzi zagadkę. […] Symbole i obrazy mrocznej, starożytnej siły zostały przywrócone do życia z kurzu swoich tysiącletnich grobowców. Heretycy i alchemicy, mistycy i magowie, taoistyczni mędrcy i tybetańscy lamowie użyczali skarbów swej tajemnej wiedzy współczesnemu, szwajcarskiemu Hermesowi. […] Podobnie jak Wenus powstająca z morskiej piany lub Atena wyłaniająca się z czoła Zeusa, archetypy powstały z prima materia nieświadomości zbiorowej. Bogowie raz jeszcze spacerowali wraz z ludźmi. Ponad tymi pierwotnymi, twórczymi wodami psychiki unosił się duch jednego człowieka, geniusz Junga. Nadchodziła nowa era umysłu”.

(fragment książki)