dawno już nie czytałam powieści, która przez ponad 600 stron swojej rozciągłości zdołałaby utrzymać moje zaangażowanie i uwagę na jednostajnie wysokim poziomie. taki jest „głód”, czyli eklektyczna historia łącząca w sobie temat pomocy humanitarnej w etiopii, rozważania o imperializmie i wątek oskarżenia o p*dofilię. temu wszystkiemu próbuje stawić czoła główna bohaterka, którą były kochanek prosi o współtworzenie jego biografii. dziennikarka staje przed tym zadaniem i robi to samo, co wiedziony przez nią później czytelnik - ściera poszczególne warstwy, odsłaniając kolejne tematy. bogata w retrospekcje narracja pochyla się nad tożsamościowymi przemyśleniami i motywacjami emigranta przyglądając się pozostającym w psychice mężczyzny skutkom wyjazdu. bierze także na warsztat związaną z polityką pomocową moralność kultury zachodu i cynicznie ją puentuje podkreślając granicę między faktyczną pomocą, a próbą zatuszowania kompleksu „dobrego białego”.

to opowieść, która wbudza skrajne emocje - począwszy od zaciekawienia i empatii, stopniowo miesza się z dezorientacją i obrzydzeniem. docierając bowiem do fragmentów poświęconych poglądom podważającym karalność czynów p*dofilskich wystawia czytelnikowi poważną próbę, przypominając niejako o tym, że literatura nie ma obowiązku być moralnie poprawna. taka dawka eksperymentalnej światopoglądowo prozy może skończyć się różnie, natomiast przyjąwszy ją z odpowiednim dystansem można wyjść z tej przygody cało. przygody bogatej w intertekstualne odniesienia, badającej granice człowieczeństwa i odsłaniającej cenę prawdy, jak zazwyczaj - wysoką.

dawno już nie czytałam powieści, która przez ponad 600 stron swojej rozciągłości zdołałaby utrzymać moje zaangażowanie i uwagę na jednostajnie wysokim poziomie. taki jest „głód”, czyli eklektyczna historia łącząca w sobie temat pomocy humanitarnej w etiopii, rozważania o imperializmie i wątek oskarżenia o p*dofilię. temu wszystkiemu próbuje stawić czoła główna bohaterka,...