Estetyka tej książki to jest coś niesamowitego! Kości, szkielety, nekromanci, walki na rapiery, więź adepta z kawalerem, malowanie trupiej czaszki na twarzy... Kości, szkielety, nekromanci!

Gideon mieszka w Dziewiątym Domu i od zawsze próbuje z niego uciec. Otoczona starymi, ponurymi mniszkami modlącymi się do Zapieczętowanego Grobowca i jeszcze bardziej ponurymi mieszkańcami królewskiego zamku, którzy jej nienawidzą, nie widzi dla siebie miejsca i raz za razem planuje ucieczkę, a jej plany raz za razem są niweczone. Gdy w końcu dostaje szansę, by się wydostać, dzieje się to w zupełnie inny sposób niż sobie wyobrażała. Ma udać się na inną planetę, by towarzyszyć dziedziczce Dziewiątego w morderczej rozgrywce o niezwykle pożądany tytuł liktora, najbliższego sługi cesarza. Nekromantka, choć potężna, nie może polecieć tam sama - potrzebuje kawalera, który wejdzie na planszę z rapierem w dłoni, a tak się składa, że Gideon walki mieczem uczyła się od najmłodszych lat.

Bardzo podobał mi się mroczny klimat tej książki. Armia szkieletów? Flaki rozbryzgujące się na ściany? Przyzywanie dusz? Kościane potwory? Starożytne tajemnice? Ależ proszę, mamy wszystko i jeszcze więcej. Poza tym formuje się drużyna do zadań specjalnych, której skład zmienia się od pewnego momentu średnio co jeden rozdział, nikt nie jest bezpieczny, bo trup ściele się gęsto, a główne bohaterki powoli pokonują drogę od nienawiści do.... No, może nie miłości, ale przynajmniej przyjacielskiego wspierania się w kryzysowych sytuacjach mogących skutkować śmiercią. Czego można chcieć więcej?

Mankamentem była dla mnie mnogość postaci - osiem domów, z każdego adept i kawaler, dziwaczne imiona, które ciężko spamiętać i sporo scen grupowych to idealny przepis na mętlik w głowie czytelnika i niestety przez bardzo długi czas go odczuwałam. Ze względu na liczbę bohaterów ciężko mi się było z nimi zżyć, mam wrażenie, że nie wszyscy zostali należycie scharakteryzowani, a niektórzy to po prostu postacie nakreślone dwiema kreskami. Za to Gideon odwala kawał dobrej roboty, bo charyzmy ma za trzech i naprawdę łatwo ją polubić. Jej relację z Harrow również kupuję i podobało mi się, że rozwijała się powoli, bez pośpiechu.

Zakończenie zostawiło mnie z wytrzeszczem oczu i otwartą buzią. Czekam na tom drugi!

Estetyka tej książki to jest coś niesamowitego! Kości, szkielety, nekromanci, walki na rapiery, więź adepta z kawalerem, malowanie trupiej czaszki na twarzy... Kości, szkielety, nekromanci!

Gideon mieszka w Dziewiątym Domu i od zawsze próbuje z niego uciec. Otoczona starymi, ponurymi mniszkami modlącymi się do Zapieczętowanego Grobowca i jeszcze bardziej ponurymi...