O lekturę tego czegoś prosiła mnie sąsiadka mojej matki, licząc na moją aprobatę i równie entuzjastyczne podejście do "nowatorskich przemyśleń" autora. Z grzeczności próbowałem to przeczytać do końca, ale nie byłem w stanie.

Zaczęło się od dowolnie rzucanych statystyk bez analizy źródeł i metodologii, a także własnych doświadczeń z medialnymi potentatami zza Wielkiej Wody (swoją drogą, dlaczego autor wrócił stamtąd po latach do Polski - czyżby się nie powiodło? Przyjemniej robić karierę w TV szczodrze wspieranej przez obecnie panujących?), by zbudować "wspaniałą" tezę, że Żydzi coś w tych genach mają, co przyczynia się do ich światowej dominacji w kręgach finansowych i intelektualnych. Brakuje tylko jeszcze powołania się na świetnie prosperujący ruch frenologów w US (pożyteczne narzędzie pana Adolfa sprzed 80-ciu lat). Ciekawe, że autor przy okazji nie zauważył wpływów Włochów na społeczność Chicago, Nowego Yorku, Irlandczyków tamże, Ukraińców w Kanadzie, Polaków w Stambule, Rosjan w Londynie itd.
A idąc dalej w doszukiwaniu się pochodzenia żydowskiego - bo przecież do statystyk użył Żydów ortodoksyjnych, tych oderwanych od religii i kultury żydowskiej, tych co w 10-tym pokoleniu - mógłby zajść do Mongołów lub rzeki Omo, trącając o neandertalczyków. Tylko że to zakłóciłoby skrupulatnie budowaną teorię. A tak można swobodnie rysować specyficzne podejście Żydów do wychowania, nauki, funkcjonowania w różnych społecznościach i kulturach, jakby to środowisko nie oddziaływało na tych, których pan Kłopotowski nazywa Żydami. Te "specyficzne" cechy ja dostrzegam we wszystkich grupach społecznych, narodowych itp., przez co tracą u mnie na specyfice.

Swoją drogą zastanawiam się, czy sąsiadka nie straciła entuzjazmu na str bodajże 28, gdzie autor wykazuje "ciekawy" stosunek do (przez niego) tzw. "literatury kobiecej". Przepraszam wszystkie Panie za NAS samców, podzielających tor myślenia pana Kłopotowskiego, jego zakompleksienie (każe nam - czyli komu? -uczyć się od Żydów - czyli kogo?). Przepraszam też wszystkich, których ranią utajone antysemityzmy i inne fobizmy, wyciekające z niniejszej pozycji.

O lekturę tego czegoś prosiła mnie sąsiadka mojej matki, licząc na moją aprobatę i równie entuzjastyczne podejście do "nowatorskich przemyśleń" autora. Z grzeczności próbowałem to przeczytać do końca, ale nie byłem w stanie.

Zaczęło się od dowolnie rzucanych statystyk bez analizy źródeł i metodologii, a także własnych doświadczeń z medialnymi potentatami zza Wielkiej...