Geniusz Żydów na polski rozum

Temat arcyciekawy i unikatowy ale autor nie dociągnął tego... Trochę interesujących faktów i wytłumaczeń skąd to wynika ale na minus zdecydowanie rozwlekła moim zdaniem forma pisania i chyba nieobiektywne spojrzenie.

Temat arcyciekawy i unikatowy ale autor nie dociągnął tego... Trochę interesujących faktów i wytłumaczeń skąd to wynika ale na minus zdecydowanie rozwlekła moim zdaniem forma pisania i chyba nieobiektywne spojrzenie.

Istotne fakty i opinie o różnicach między wiadomo kim

Istotne fakty i opinie o różnicach między wiadomo kim

Poza kilkoma ciekawymi fragmentami opisującymi wybitnych Żydów, reszta to strata czasu i nerwów.
To rasistowska książka próbująca przekonać o wyższości Żydów na wszystkimi, szczególnie Polakami.
Recepta na świetlaną przyszłość dla Polski to zaprosić 2 mln Żydów i pozwolić im rządzić.
Naprawdę aberracja.

Poza kilkoma ciekawymi fragmentami opisującymi wybitnych Żydów, reszta to strata czasu i nerwów.
To rasistowska książka próbująca przekonać o wyższości Żydów na wszystkimi, szczególnie Polakami.
Recepta na świetlaną przyszłość dla Polski to zaprosić 2 mln Żydów i pozwolić im rządzić.
Naprawdę aberracja.

Kabaret nie książka

Kabaret nie książka

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Owszem, jest kilka ciekawych spostrzeżeń, ale całość to jakieś luźno snute, niepoparte naukowo rozważania autora na temat Żydów. Są oni tak zróżnicowaną i niejednorodną społecznością, że robienie tego typu uogólnień jest po prostu niepoważne. Rozdziały dotyczące Woodego Allena i Polańskiego są niewiarygodnie naiwne. Mogę "wziąć na warsztat" każdego człowieka sukcesu i na jego przykładzie dowodzić, że Amerykanie są geniuszami biznesu, Niemcy geniuszami muzyki, a Francuzi literatury. Czy takie bajdurzenia są warte zapełnienia stron książek? Chwilami miałam wrażenie, że autor jest zwykłym antysemitą, który kulturalnie usiłuje czytelnika przekonać, że Żydów można podziwiać i się od nich uczyć ale lepiej omijać ich z daleka, bo się zasiedlą i zrobią z nas wyrobników, tak jak uczynili to w Nowym Yorku.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Owszem, jest kilka ciekawych spostrzeżeń, ale całość to jakieś luźno snute, niepoparte naukowo rozważania autora na temat Żydów. Są oni tak zróżnicowaną i niejednorodną społecznością, że robienie tego typu uogólnień jest po prostu niepoważne. Rozdziały dotyczące Woodego Allena i Polańskiego są niewiarygodnie naiwne. Mogę "wziąć...

Mam wrażenie, że to książka napisana przez Żyda, który chce sie pochwalić jacy oni są wspaniali, a między wierszami można wyczytać, że byli bezwzględnymi szujami i "bez skrupułów niszczyli tradycje, metody, instytucje chrześcijańskie".
Książka ma zachęcać do wzorowania się na nich, ale w gruncie rzeczy potwierdza ich chciwość i nienawiść do innych kultur wyssaną z mlekiem matki i z Talmudu, który to wyraźnie pisze o tym, że goj to jest zwierze, a nie człowiek. Książka potwierdza to, że to nie żadne stereotypy, wymysły czy zazdrość prowadziła do nienawiści wobec nich. Jest tez parę wątków, które wskazują, że obecna rewolucja gender moze być przez nich conajmniej wspierana. Książka ciekawa dla ludzi, którzy nie mają kompleksòw i nie boją się mowić prawde o tym rasistowskim narodzie. Częsci z opisami filmow uwazam, za niepotrzebne.

Mam wrażenie, że to książka napisana przez Żyda, który chce sie pochwalić jacy oni są wspaniali, a między wierszami można wyczytać, że byli bezwzględnymi szujami i "bez skrupułów niszczyli tradycje, metody, instytucje chrześcijańskie".
Książka ma zachęcać do wzorowania się na nich, ale w gruncie rzeczy potwierdza ich chciwość i nienawiść do innych kultur wyssaną z mlekiem...

Ciekawe spostrzeżenia, szczególnie o wychowywaniu dzieci. Poza tym dużo subiektywnych opinii.

Ciekawe spostrzeżenia, szczególnie o wychowywaniu dzieci. Poza tym dużo subiektywnych opinii.

Całkiem ciekawe spojrzenie na nadreprezentację ..narodu wybranego" w pewnych dziedzinach nauki, kultury. Okazuje się, że Żydzi opanowali niektóre światowe osiągnięcia / Nobel, Oskar / wskutek ciężkiej pracy a nie spisku. Ktoś zdziwiony?

Całkiem ciekawe spojrzenie na nadreprezentację ..narodu wybranego" w pewnych dziedzinach nauki, kultury. Okazuje się, że Żydzi opanowali niektóre światowe osiągnięcia / Nobel, Oskar / wskutek ciężkiej pracy a nie spisku. Ktoś zdziwiony?

Książka warta przeczytania, rzuca światło na zrozumienie fabuły filmów stworzonych przez żydowskich reżyserów, aczkolwiek sporo w niej spekulacji oraz miejscami jest chaotyczna.

Książka warta przeczytania, rzuca światło na zrozumienie fabuły filmów stworzonych przez żydowskich reżyserów, aczkolwiek sporo w niej spekulacji oraz miejscami jest chaotyczna.

O lekturę tego czegoś prosiła mnie sąsiadka mojej matki, licząc na moją aprobatę i równie entuzjastyczne podejście do "nowatorskich przemyśleń" autora. Z grzeczności próbowałem to przeczytać do końca, ale nie byłem w stanie.

Zaczęło się od dowolnie rzucanych statystyk bez analizy źródeł i metodologii, a także własnych doświadczeń z medialnymi potentatami zza Wielkiej Wody (swoją drogą, dlaczego autor wrócił stamtąd po latach do Polski - czyżby się nie powiodło? Przyjemniej robić karierę w TV szczodrze wspieranej przez obecnie panujących?),by zbudować "wspaniałą" tezę, że Żydzi coś w tych genach mają, co przyczynia się do ich światowej dominacji w kręgach finansowych i intelektualnych. Brakuje tylko jeszcze powołania się na świetnie prosperujący ruch frenologów w US (pożyteczne narzędzie pana Adolfa sprzed 80-ciu lat). Ciekawe, że autor przy okazji nie zauważył wpływów Włochów na społeczność Chicago, Nowego Yorku, Irlandczyków tamże, Ukraińców w Kanadzie, Polaków w Stambule, Rosjan w Londynie itd.
A idąc dalej w doszukiwaniu się pochodzenia żydowskiego - bo przecież do statystyk użył Żydów ortodoksyjnych, tych oderwanych od religii i kultury żydowskiej, tych co w 10-tym pokoleniu - mógłby zajść do Mongołów lub rzeki Omo, trącając o neandertalczyków. Tylko że to zakłóciłoby skrupulatnie budowaną teorię. A tak można swobodnie rysować specyficzne podejście Żydów do wychowania, nauki, funkcjonowania w różnych społecznościach i kulturach, jakby to środowisko nie oddziaływało na tych, których pan Kłopotowski nazywa Żydami. Te "specyficzne" cechy ja dostrzegam we wszystkich grupach społecznych, narodowych itp., przez co tracą u mnie na specyfice.

Swoją drogą zastanawiam się, czy sąsiadka nie straciła entuzjazmu na str bodajże 28, gdzie autor wykazuje "ciekawy" stosunek do (przez niego) tzw. "literatury kobiecej". Przepraszam wszystkie Panie za NAS samców, podzielających tor myślenia pana Kłopotowskiego, jego zakompleksienie (każe nam - czyli komu? -uczyć się od Żydów - czyli kogo?). Przepraszam też wszystkich, których ranią utajone antysemityzmy i inne fobizmy, wyciekające z niniejszej pozycji.

O lekturę tego czegoś prosiła mnie sąsiadka mojej matki, licząc na moją aprobatę i równie entuzjastyczne podejście do "nowatorskich przemyśleń" autora. Z grzeczności próbowałem to przeczytać do końca, ale nie byłem w stanie.

Zaczęło się od dowolnie rzucanych statystyk bez analizy źródeł i metodologii, a także własnych doświadczeń z medialnymi potentatami zza Wielkiej...