Fedon
- Kategoria:
- filozofia, etyka
- Seria:
- Biblioteka klasyczna
- Wydawnictwo:
- Państwowy Instytut Wydawniczy, Teologia Polityczna
- Data wydania:
- 2018-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 1995-01-01
- Liczba stron:
- 446
- Czas czytania
- 7 godz. 26 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788362884612
- Tłumacz:
- Ryszard Legutko
Dwujęzyczne wydanie w nowym tłumaczeniu prof. Ryszarda Legutki
„Fedon” należy do najbardziej znanych dialogów Platona. Jest to zarazem jeden z najważniejszych tekstów, jakie w dziejach kultury europejskiej poświęcono zagadnieniu nieśmiertelności duszy. Tytułowy bohater relacjonuje w nim rozmowę, którą Sokrates odbył ze swoimi przyjaciółmi przed wypiciem cykuty. Dialog kończy się sceną śmierci Sokratesa, często uznawaną za wyjątkowy dowód kunsztu literackiego Platona.
Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że choć to właśnie od wydania w 1995 roku „Fedona” prof. Ryszard Legutko rozpoczął publikowanie swoich tłumaczeń dialogów Platona, książka ta jest w znacznej mierze nowym dziełem. Sam tłumacz pisze o tym następująco:
„Fedon” był pierwszym z dialogów Platońskich, jaki przełożyłem i opatrzyłem obszernym komentarzem. Książkę opublikowało Wydawnictwo Znak w roku 1995, a więc dwadzieścia dwa lata temu. Od tego czasu sporo zmieniło się w moim postrzeganiu filozofii Platona, a także w interpretacji samego dialogu. Postanowiłem więc wydać tłumaczenie „Fedona” ponownie, tym razem z translatorskimi poprawkami i w innym układzie. Pozostawał problem komentarza. Z pewnymi wnioskami sformułowanymi przed dwudziestu laty mogłem się zgodzić, niektóre jednak wymagały mniejszej lub większej modyfikacji, a znaczna część już w żadnym razie nie była do zaakceptowania. Zaistniała zatem potrzeba wprowadzenia zasadniczych zmian. Komentarz niniejszy zawiera tylko nieliczne fragmenty pierwotnego wydania. Większość analiz napisałem od nowa. Jest to więc w istocie nowa książka.
O „Fedonie” powiedziano między innymi:
Sokrates z ostatniej sceny nie jest żadnym odcieleśniającym się rozumem, ani też filozofem takim, o jakim mówiono w „rozmowie filozofów”. Jest po prostu Sokratesem-mędrcem, człowiekiem cnotliwym, otoczonym przyjaciółmi, filozofującym z nimi, dochodzącym do mądrości przez obcowanie z innymi ludźmi, w większości niebędącymi filozofami. Jego sylwetka doskonale zgadza się z tym, co dowiadujemy się o nim w „Obronie”, „Eutyfronie”, „Kritonie” i innych wczesnych dialogach. Jeśli już nazwać go filozofem, to w takim znaczeniu, w jakim mówił o sobie we fragmencie 69d, kiedy wiązał cnoty z wiedzą i oświadczał, że tak starał się czynić (prof. Ryszard Legutko).
Warszawska tradycja nawiedzania grobów Pańskich ma wszelkie cechy filozoficznego ćwiczenia duchowego – obok Zaduszek to bodaj najważniejszy filozoficzny obrzęd stolicy. Szarżuję? Nic podobnego. Jeśli – jak powiada Platon w „Fedonie” – filozofia to nic innego niż „przygotowanie do śmierci” i „ćwiczenie się w umieraniu”, to czym jak nie filozoficznym ćwiczeniem jest pobożny spacer od dźwigającego krzyż Zbawiciela, przez barok Wizytek, kościół seminaryjny, złotą Annę, św. Marcina i Katedrę, wymownych jezuitów, gwarnych dominikanów, aż po ciche sakramentki i Najświętszą Marię Pannę (łacińskiego Benona nie pomijając). Czy nie idziemy, żeby jak Sokrates na Bendidejach „pomodlić się” i „zobaczyć”, przyjąć przedstawioną w obrazach naukę o umarłym Bogu, i przed zakrytą monstrancją pomyśleć o śmierci, zajrzeć w pustkę, przerazić się, jeszcze raz spróbować zrozumieć sens danego nam czasu, zapałać nadzieją? (dr Dariusz Karłowicz).
Książkę wydano przy wsparciu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 435
- 153
- 53
- 17
- 4
- 4
- 4
- 4
- 3
- 3
Cytaty
(...) trzeba robić wszystko, co można, żeby zdobyć w życiu dzielność i rozum. Bo nagroda piękna, a nadzieja wielka.
Bo skoro z pokarmów do mięsa przybędzie mięsa a kościom przybędzie kości i tak samo tym innym przybędzie każdemu tego, co mu pokrewne, wtedy...
Rozwiń
Opinia
„Fedon” to dialog Platona zaliczany do tzw. dialogów średnich, czyli tych, które napisał będąc w kwiecie wieku, niedługo po założeniu Akademii. Można określić go jako swoisty epilog trylogii platońskiej dotyczącej procesu Sokratesa (Eutyfron, Obrona Sokratesa, Kriton). Główną postacią jest (a jakżeby inaczej) Sokrates znajdujący się w ostatnich godzinach swojego życia, oczekujący w więzieniu na wykonanie wyroku śmierci.
Otoczony przyjaciółmi, Sokrates poświęca ostatnie chwile życia na rozmowę o tym, co wydaje się oczywiście wynikać z jego położenia – a mianowicie o życiu i śmierci. Niejako dokonując rozliczenia z życiem, Sokrates przedstawia swoje poglądy dotyczące natury duszy w człowieku i przedstawia trzy (a właściwie łącznie cztery) argumenty na rzecz twierdzenia o nieśmiertelności duszy. W rozmowę na ten temat wdają się szczególnie Kebes i Simiasz, którzy przedstawiają swoje stanowiska, jak i wątpliwości, co staje się silnikiem napędowym konwersacji. Dialog kończy się wypiciem cykuty przez pogodzonego ze śmiercią Sokratesa.
Jest to jeden ze sztandarowych dialogów platońskich. Przedstawia on tutaj, posługując się postacią Sokratesa, swoje poglądy antropologiczne (dualizm ciała i duszy), a przede wszystkim eschatologiczne – nieśmiertelność i wieczność duszy. Przebieg dialogu jest (o czym trzeba pamiętać) niemal na pewno fikcyjny, a treści wyrażane przez Sokratesa są stanowiskami Platona, które ten wkłada swojemu mistrzowi w usta. W przeciwieństwie do dialogów wczesnych, „Fedon” nie ma już charakteru negacyjnego (potyczki słownej), lecz konstruktywny (budowanie elementów światopoglądu).
„Fedon” to dialog Platona zaliczany do tzw. dialogów średnich, czyli tych, które napisał będąc w kwiecie wieku, niedługo po założeniu Akademii. Można określić go jako swoisty epilog trylogii platońskiej dotyczącej procesu Sokratesa (Eutyfron, Obrona Sokratesa, Kriton). Główną postacią jest (a jakżeby inaczej) Sokrates znajdujący się w ostatnich godzinach swojego życia,...
więcej Pokaż mimo to