Wypożyczyłam "Etiudę matrymonialną" z biblioteki. Pomyślałam: cienka książeczka, fabuła lekka i przyjemna, nawet jeśli się okaże beznadziejna, to ze względu na objętość czasu zbyt wiele nie stracę. Jak się okazało- pomyliłam się. Aby przebrnąć przez tą "książeczkę" kilkakrotnie tłumiłam ziewanie i przytrzymywałam opadające sennie powieki.

Główna bohaterka jest wybitnie zdesperowana, jeśli chodzi o poszukiwanie swojej drugiej połowy. Rejestruje się w biurze matrymonialnym - najpierw jednym, potem drugim - i spotyka się kolejno z kandydatami, którzy niespecjalnie spełniają jej wymagania. Miało być z założenia ciekawie i zabawnie - no niestety, nie wyszło. Czytając wynurzenia Małgosi wydaje się nam, że mamy do czynienia z wybitnie zdesperowaną osóbką, gotową po trupach dojść do swojego celu i wyjść za mąż - za kogokolwiek. Generalnie książki nie polecam, chyba że ktoś chce spędzić parę godzin nad pamiętnikiem zdeterminowanej przedstawicielki klasy średniej plus, i wynudzić się straszliwie czytając jej wynurzenia.

Wypożyczyłam "Etiudę matrymonialną" z biblioteki. Pomyślałam: cienka książeczka, fabuła lekka i przyjemna, nawet jeśli się okaże beznadziejna, to ze względu na objętość czasu zbyt wiele nie stracę. Jak się okazało- pomyliłam się. Aby przebrnąć przez tą "książeczkę" kilkakrotnie tłumiłam ziewanie i przytrzymywałam opadające sennie powieki.

Główna bohaterka jest wybitnie...