Przyznam, że dosyć rzadko sięgam po książki sportowe, bo zbyt często są one albo nadmiernie ugrzecznione, albo wręcz przeciwnie - przepełnione skandalizującymi opowieściami w klimacie serwisów plotkarskich. Zdecydowanie zbyt mało dostępnych jest książek próbujących sięgnąć głębiej - do mechanizmów danej dyscypliny/zespołu/zawodnika. "Dyskretne przywództwo" co prawda raczej bym nie postawił w tym samym rzędzie, co "Futbonomię", "Piłkomatykę", "Odwróconą piramidę" czy "Moneyball", ale nie jest to też zła praca. Pozwala nam zajrzeć za kulisy pracy jednego z najbardziej utytułowanych trenerów, jednak jednocześnie ma się wrażenie, że ta historia nie jest do końca rzetelnie opowiedziana, pomijająca np. dogłębną analizę własnego warsztatu. Wydaje się, że spowodowane jest to tym, że Ancelotti dalej jest czynnym trenerem, stąd też zbyt szczery rachunek sumienia mógłby zamknąć mu niektóre drzwi. Być może lepszym pomysłem byłoby zaczekanie kilku, może nawet kilkunastu lat na wydanie tej książki, bo czytając ją, odnosiłem czasami wrażenie, że stanowi ona formę listu motywacyjnego.

Co do samego Carletto i jego metod pracy, to osoby zaznajomione ze światem piłki nie będą zaskoczone jego ludzkim podejściem oraz dobrymi relacjami z zawodnikami (pewien wyjątek stanowi tutaj Bayern, który Ancelotti prowadził tuż po napisaniu tej książki). Oczywiście nie jest też tak, że Ancelotti jest wyłącznie "Atmosfericiem" trenerskim wielkiej piłki, bo samym "robieniem luźnej atmosfery" nie utrzymałby się na topie przez około dwadzieścia lat. Nasuwa się tylko pytanie o skuteczność takiego sposobu zarządzania w kontekście rozgrywek ligowych, bowiem drużyny Ancelottiego miały niemalże zawsze problem z utrzymaniem koncentracji i skupienia na przestrzeni całego sezonu, o czym świadczy mało chwalebny fakt, że pomimo tylu lat pracy w Juventusie, Milanie, Chelsea, Realu, PSG czy Bayernie Carletto ma koncie tylko 4 tytuły ligowe. Być może zatem jego styl lepiej sprawdza się w rozgrywkach pucharowych, gdzie decyduje często dyspozycja dnia oraz umiejętność radzenia sobie z presją, w czym Carlo jest mistrzem. No i oczywiście ważna jest taktyka, ale Ancelotti jest Włochem, więc wyssał ją z mlekiem matki.

W każdym razie całkiem ciekawa pozycja jak na rynek książek sportowych, a i może się przydać dla rozszerzenia horyzontów z zakresu zarządzania biznesowego.

Przyznam, że dosyć rzadko sięgam po książki sportowe, bo zbyt często są one albo nadmiernie ugrzecznione, albo wręcz przeciwnie - przepełnione skandalizującymi opowieściami w klimacie serwisów plotkarskich. Zdecydowanie zbyt mało dostępnych jest książek próbujących sięgnąć głębiej - do mechanizmów danej dyscypliny/zespołu/zawodnika. "Dyskretne przywództwo" co prawda...