Troszkę czuję się rozczarowana. Liczyłam na bardziej uporządkowane zapiski, mniej drobiazgowe podejście do mniej istotnych kwestii jak choćby nazwiska znajomych Autorki, bardziej rzeczowe potraktowanie zmian dziejowych i ich konsekwencji choćby tylko dla ziemiaństwa. Liczyłam również n mniej egzaltowane opisy codzienności Autorki, zwłaszcza gdy ta codzienność jest nieco jałowa na tle ówczesnych wydarzeń na ziemiach polskich i w innych krajach. Wydarzeń, które zapisały się w historii powszechnej. Pani Janina Konarska dzieli się z nami opisami tego, co chciałaby robić na rzecz swojego kraju, a jednocześnie nie jest użyteczna społecznie, gdyż czas trawi na zwyczajowych herbatkach, spotkaniach. ploteczkach z podobnie funkcjonującymi przedstawicielami ziemiaństwa przełomu XIX i XX w. Poza tym swoje sądy na temat innych ludzi opiera na stereotypach. Chce być ważna, elokwentna i potrzebna, a jawi się raczej jako lekkoduch, nastawiony na spełnianie swoich kolejnych zachcianek

Troszkę czuję się rozczarowana. Liczyłam na bardziej uporządkowane zapiski, mniej drobiazgowe podejście do mniej istotnych kwestii jak choćby nazwiska znajomych Autorki, bardziej rzeczowe potraktowanie zmian dziejowych i ich konsekwencji choćby tylko dla ziemiaństwa. Liczyłam również n mniej egzaltowane opisy codzienności Autorki, zwłaszcza gdy ta codzienność jest nieco...