Książka, z której dowiedziałam się wiele o Danucie Szaflarskiej.
Napisana stylem niby sprawozdawczym, a jednak z uczuciem.
Uzupełniona wypowiedziami rodziny i przyjaciół.
Okraszona zdjęciami z rodzinnego archiwum.
Przeczytana z prawdziwą przyjemnością.

Książka, z której dowiedziałam się wiele o Danucie Szaflarskiej.
Napisana stylem niby sprawozdawczym, a jednak z uczuciem.
Uzupełniona wypowiedziami rodziny i przyjaciół.
Okraszona zdjęciami z rodzinnego archiwum.
Przeczytana z prawdziwą przyjemnością.

Jaka to była cudowna kobieta. Czytając tą książkę człowiek miał nadzieję, że zawsze jest uśmiechnięta. Zapewne łatwego życia nie miała ... wojna, praca gdzie angażują Cię do ról ze względu na urodę. Ile to aktorek nie może pokazać na co je stać bo uroda ... praca w teatrze na Litwie, w Teatrze Narodowym. Piękna rola w "Pora umierać" oraz epizodyczna, ale jakże znacząca w "Ranczu". Książkę super się czytało, ale to zapewne zasługa również osoby Pani Danusi bo czytając o trudnych chwilach człowiek miał wrażenie, że się uśmiecha. Polecam !!!

Jaka to była cudowna kobieta. Czytając tą książkę człowiek miał nadzieję, że zawsze jest uśmiechnięta. Zapewne łatwego życia nie miała ... wojna, praca gdzie angażują Cię do ról ze względu na urodę. Ile to aktorek nie może pokazać na co je stać bo uroda ... praca w teatrze na Litwie, w Teatrze Narodowym. Piękna rola w "Pora umierać" oraz epizodyczna, ale jakże znacząca w...

Piękna, temperamentna, energiczna, ciepła. Taką jawi się bohaterka tej biografii – Pani Danuta Szaflarska. Marzyła o medycynie, ale ze względów ekonomicznych rozpoczęła studia handlowe. Zdaniem córki byłaby świetnym lekarzem, ograniczone możliwości rodziny spowodowały, iż wybrała handel. Los zdecydował, iż szczęśliwie dla nas widzów, ale też dla samej siebie, Pani Danuta królowała na polskiej scenie i w polskim filmie. Prezentowała swoją klasę w sposób nie napuszony. Do końca czarowała swoim uśmiechem. Z dzieciństwa pamiętam ją z filmów „Skarb” oraz „Pan Samochodzik i Templariusze”. Z okresu dorosłości dzięki rolom w: „Korczaku”. „Faustynie”, „Pożegnaniu z Marią”, „Przedwiośniu” i „Ranczo”. Każda z ról wykreowanych przez Panią Danutę zapada w pamięć.
Biografia oparta jest na wielu wspomnieniach, pokazuje Panią Danutę w jej różnych rolach życiowych: córki – matki, uczestniczki powstania warszawskiego, aktorki. Kobiety, która urodziła się, aby grać, a grała, aby żyć…

Piękna, temperamentna, energiczna, ciepła. Taką jawi się bohaterka tej biografii – Pani Danuta Szaflarska. Marzyła o medycynie, ale ze względów ekonomicznych rozpoczęła studia handlowe. Zdaniem córki byłaby świetnym lekarzem, ograniczone możliwości rodziny spowodowały, iż wybrała handel. Los zdecydował, iż szczęśliwie dla nas widzów, ale też dla samej siebie, Pani Danuta...

Sporo można się o głównej bohaterce dowiedzieć, ale nie było wszystko opisane, nie doczekałam się opisu jak doszło do nagrania mojego ulubionego filmu z p. Szaflasrską czyli „Ile waży koń trojański?”

Sporo można się o głównej bohaterce dowiedzieć, ale nie było wszystko opisane, nie doczekałam się opisu jak doszło do nagrania mojego ulubionego filmu z p. Szaflasrską czyli „Ile waży koń trojański?”

Pierwsze spostrzeżenie: autorka jest dobrą słuchaczką. Książka jest sprawnie, ciekawie napisana, przejrzyście i z poszanowaniem prywatności rozmówców - rodziny, przyjaciół, współpracowników pani Danuty. Z ciekawości zerknę jeszcze po inne książki p. Kubisiowskiej. A sama pani Danuta? Rzecz jasna - fenomenalna, intrygująca, inspirująca, silna... i mogłabym tak jeszcze długo, długo, po kocham ją odkąd pierwszy raz zobaczyłam "Zakazane piosenki" we wczesnych latach '80. Jest dla mnie niegasnącą inspiracją - nie tylko jako osobowość twórcza, ale - przede wszystkim - jako człowiek żyjący pełnią życia, bez względu na okoliczności. Lekturę, oczywiście, polecam.

Pierwsze spostrzeżenie: autorka jest dobrą słuchaczką. Książka jest sprawnie, ciekawie napisana, przejrzyście i z poszanowaniem prywatności rozmówców - rodziny, przyjaciół, współpracowników pani Danuty. Z ciekawości zerknę jeszcze po inne książki p. Kubisiowskiej. A sama pani Danuta? Rzecz jasna - fenomenalna, intrygująca, inspirująca, silna... i mogłabym tak jeszcze...

Mamy już na księgarnianych półkach jedną biografię Danuty Szaflarskiej, więc czy potrzebna nam druga? Moim zdaniem tak, bo to takie snucie opowieści o człowieku, którego niby się zna, a właściwie nic o nim nie wiemy. Dużo wspomnień, zdjęć, dokumentów, sentymentalnych wycieczek znajomych i rodziny. Jeśli szukacie przyjemnej dla oka i duszy lektury, to biografia Danuty Szaflarskiej napisana przez Katarzynę Kubisiowską powinna znaleźć się w Waszej biblioteczce.

Mamy już na księgarnianych półkach jedną biografię Danuty Szaflarskiej, więc czy potrzebna nam druga? Moim zdaniem tak, bo to takie snucie opowieści o człowieku, którego niby się zna, a właściwie nic o nim nie wiemy. Dużo wspomnień, zdjęć, dokumentów, sentymentalnych wycieczek znajomych i rodziny. Jeśli szukacie przyjemnej dla oka i duszy lektury, to biografia Danuty...

Książka ciekawa. Pokazująca Szaflarską nie tylko jako aktorkę, ale i jako siostrę, żonę , matkę. Daje do myślenia to, że sztuka jest bezwzględna, co odbija się na życiu rodzinnym i relacjach z najbliższymi. Wrażenie robią też przeżycia Szaflarskiej z Powstania Warszawskiego-widziała tak dużo, a zarazem za dużo, że po wojnie musiała odreagować. Jej nagranie dla Muzeum Powstania Warszawskiego, w którym pada wiele gorzkich słów, nie zostało, mimo starań, upublicznione. Tak postanowiła sama Szaflarska , świadek tamtych wydarzeń. Książkę czyta się z zaciekawienie, w miarę czytania książka wciąga.

Książka ciekawa. Pokazująca Szaflarską nie tylko jako aktorkę, ale i jako siostrę, żonę , matkę. Daje do myślenia to, że sztuka jest bezwzględna, co odbija się na życiu rodzinnym i relacjach z najbliższymi. Wrażenie robią też przeżycia Szaflarskiej z Powstania Warszawskiego-widziała tak dużo, a zarazem za dużo, że po wojnie musiała odreagować. Jej nagranie dla Muzeum...

https://czytomania.wordpress.com/2019/10/14/szaflarska-grac-aby-zyc/

Polska od lat obfituje w bardzo dobrych aktorów, jednak tylko nielicznych można określić mianem wybitnych! Do tego grona zdecydowanie zalicza się Danuta Szaflarska, której niestety nie ma już wśród nas, ale jej filmowe kreacje nadal możemy obserwować na szklanym ekranie w takich filmach jak; "Pora umierać" "Przedwiośnie" czy "Pokłosie".

Osobiste odczucia po przeczytaniu tej książki są dość pozytywne. Czytelnik w pewnym momencie ma poczucie, że główna bohaterka jest jego najlepszym przyjacielem, który siedzi obok na kanapie i wspomina swoje życie. Ta książka dostarcza też wielu pozytywnych emocji, oraz powoduje nutkę wzruszenia. Osobiście po jej skończeniu miałam moralnego kaca, że tak mało filmów i ról w teatrze mogłam zobaczyć, a patrząc na pełną filmografie wiem, że obejrzenie chociaż połowy z nich zajmie mi dużo czasu. Na szczęście mamy jesień, a z nią przyszły długie wieczory, idealne na filmowe seanse.

https://czytomania.wordpress.com/2019/10/14/szaflarska-grac-aby-zyc/

Polska od lat obfituje w bardzo dobrych aktorów, jednak tylko nielicznych można określić mianem wybitnych! Do tego grona zdecydowanie zalicza się Danuta Szaflarska, której niestety nie ma już wśród nas, ale jej filmowe kreacje nadal możemy obserwować na szklanym ekranie w takich filmach jak; "Pora...

To nie jest zwyczajna biografia o losach niezwykłej kobiety - ikony oraz klasy samej w sobie; kobiety z silnym, niekoniecznie uładzonym charakterem. To biografia rewelacyjnie napisana. Taka, przez którą się płynie, z krótkimi przystankami na kilka łez wzruszenia oraz ludzkiego współczucia, a także na chwilę jakże potrzebnej zadumy czy refleksji. Odbiorcy nie będzie również obcy śmiech, być może taki "który ocala", gdyż pozycja ta naładowana jest soczystymi anegdotami dotyczącymi przede wszystkim życia zawodowego Danuty, czy też raczej Zofii. Jedno jest pewne. Pani Danuta była osobą piękną zarówno zewnętrznie, jak i wewnętrznie, bez względu na wiek. I na przekór wszystkiemu i wszystkim, wymykała się wszelkim utartym kanonom. Niewyobrażalny życiorys. Niewyobrażalna strata.

To nie jest zwyczajna biografia o losach niezwykłej kobiety - ikony oraz klasy samej w sobie; kobiety z silnym, niekoniecznie uładzonym charakterem. To biografia rewelacyjnie napisana. Taka, przez którą się płynie, z krótkimi przystankami na kilka łez wzruszenia oraz ludzkiego współczucia, a także na chwilę jakże potrzebnej zadumy czy refleksji. Odbiorcy nie będzie również...

Piękna smoczyca - tak Ją określił jeden z rozmówców autorki. Cudowne określenie jednej z ikon polskiego teatru i filmu. Kobieta piękna absolutnie pomimo siwych włosów i zmarszczek. A jednocześnie daleka od wizerunku słodkiej staruszki. Pazerna na życie, mimo wielu wydawałoby się nokautujący ciosów od losu. Ogromny wkład pracy autorki nie zdołał odsłonić wielu tajemnic życia prywatnego Danuty Szaflarskiej. Chroniła je tak skutecznie, że teraz możemy postrzegać je w większości z perspektywy jej pracy, której zresztą podporządkowała się bez reszty. Dlatego lekki niedosyt po przeczytaniu. Ale poza tym cudowna lektura, pozwalająca poznać drogę rozwoju jednej z najlepszych polskich aktorek i parę sekretów środowiska aktorskiego.

Piękna smoczyca - tak Ją określił jeden z rozmówców autorki. Cudowne określenie jednej z ikon polskiego teatru i filmu. Kobieta piękna absolutnie pomimo siwych włosów i zmarszczek. A jednocześnie daleka od wizerunku słodkiej staruszki. Pazerna na życie, mimo wielu wydawałoby się nokautujący ciosów od losu. Ogromny wkład pracy autorki nie zdołał odsłonić wielu tajemnic życia...