Kryzys ekonomiczny kojarzy się przede wszystkim z brakiem środków do życia, problemami finansowymi, długiem. Ale o najgorszej stronie kryzysu usłyszymy od bohaterów książki Donala Ryana. To zwykli ludzie, oszukani i pozbawieni złudzeń, wystawieni do wiatru, pozostawieni bez pomocy. Bo kiedy w małym, irlandzkim miasteczku upada firma budowlana, uderza to przede wszystkim w szarych pracowników, a nie w jej właścicieli. To ich życie zostało postawione na głowie i właśnie im oddaje głos autor.

„Dwadzieścia jeden uderzeń serca” to dwadzieścia jeden historii, które się ze sobą splatają. To pełne strachu i bezsilnej złości głosy mężczyzn i kobiet, byłych pracowników i ich najbliższych. Poznajemy ich być może w najtrudniejszym momencie. Widzimy trudne relacje rodzinne, zawód, poczucie beznadziei. I ta wielogłosowość jest ciekawym zabiegiem autora, który pozwala czytelnikowi skupić się na treści i budować własny obraz.

Niestety, zarówno prostota języka, jak i długość tekstów w mojej pamięci nie zapisze się na długo. Mimo wielu przyznanych nagród, „Dwadzieścia jeden uderzeń serca” pozostanie dla mnie książką jedynie dobrą, do której nie będę wracać. Tylko kilka historii trafiło do mnie i poruszyło, reszta została przeczytana bez głębszej refleksji.

Kryzys ekonomiczny kojarzy się przede wszystkim z brakiem środków do życia, problemami finansowymi, długiem. Ale o najgorszej stronie kryzysu usłyszymy od bohaterów książki Donala Ryana. To zwykli ludzie, oszukani i pozbawieni złudzeń, wystawieni do wiatru, pozostawieni bez pomocy. Bo kiedy w małym, irlandzkim miasteczku upada firma budowlana, uderza to przede...