Nie miałam styczności z Danią ani Duńczykami, więc chętnie sięgnęłam po tę lekturę, by dowiedzieć się czegoś więcej. Autorka bardzo pozytywnie przedstawia ten hermetyczny naród, który jest bezpośredni, ludzie się punktualni, jako obywatele są bardzo świadomi i dbają o środowisko, uwielbiają cukierki z lukrecją. Są rozczarowani, jak nie mówisz po duńsku, ale jak już mówisz - szybko przechodzą na angielski.

Nie wszędzie pisze jednak w samych superlatywach: Dania miała swoje niechlubne chwile w historii - autorka pisze do duńskich niewolnikach, o kolonializmie arktycznym, o tym jak Grenlandczycy nie są traktowani jak pełnoprawni Duńczycy, a ktoś z marginesu społecznego. Pisze że w 2002 Dania uzyskała opinię jednego z najbardziej restrykcyjnych krajów pod względem przyjmowania imigrantów - uchodźcom musi grozić śmierć lub tortury, sprowadzeni współmałżonkowie muszą mieć ukończone 24 lata, mieszkający w Danii muszą mieć na koncie 5otys koron, mieszkanie i nie pobierać socjali.

Szczególnie podobał mi się opis Kopenhagi, po przeczytaniu lektury z chęcią odwiedziłabym to miejsce.

W książce jest dużo kolorowych ilustracji, ale niektóre dość kiepskiej jakości.

Nie miałam styczności z Danią ani Duńczykami, więc chętnie sięgnęłam po tę lekturę, by dowiedzieć się czegoś więcej. Autorka bardzo pozytywnie przedstawia ten hermetyczny naród, który jest bezpośredni, ludzie się punktualni, jako obywatele są bardzo świadomi i dbają o środowisko, uwielbiają cukierki z lukrecją. Są rozczarowani, jak nie mówisz po duńsku, ale jak już mówisz -...