Co tu dużo pisać - Marcin Erlin...
To nazwisko od razu powinno kojarzyć się czytelnikowi z potężną dawką czarnego humoru i cynicznego odnoszenia się do kuriozalnych sytuacji w Policji.
Wymowny tytuł "CHWDP" tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że czytając znowuż książkę tego autora, uśmiech z mordy mi nie zejdzie. Oczywiście to się potwierdziło, a nowy zasób nietuzinkowych ulicznych epitetów, poszerzył gamę mojego ciętego języka. :)

Co do samej treści - "CHWDP" zakresem fabularnym przypomina pierwszą część "Policjanta", czyli czytamy o barwnej codzienności liniowych funkcjonariuszy, uzupełnianej smaczkami z ich życia prywatnego. Wszechwiedzący narrator w genialny sposób relacjonuje wydarzenia, a dzięki wielowątkowości fabuły ani przez moment nie doświadczymy znudzenia. Powieść jest króciutka (zaledwie 138 stron), ale być może to stanowi jej atut, a co za tym idzie - czytelnik nie będzie ziewać podczas przewracania kartek. Warto wspomnieć, że w swoim najnowszym dziele, Marcin Erlin poeksperymentował z zakończeniem, co nie do końca może się spodobać, ale o tym musicie się już przekonać sami.

Zachęcam do sięgnięcia po wiele mówiący tytuł "CHWDP".
8/10

Co tu dużo pisać - Marcin Erlin...
To nazwisko od razu powinno kojarzyć się czytelnikowi z potężną dawką czarnego humoru i cynicznego odnoszenia się do kuriozalnych sytuacji w Policji.
Wymowny tytuł "CHWDP" tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że czytając znowuż książkę tego autora, uśmiech z mordy mi nie zejdzie. Oczywiście to się potwierdziło, a nowy zasób nietuzinkowych...