Pozwolę sobie nie zgodzić się z opinią dziadka do orzechów. Jestem cywilem i z przyjemnością przeczytałam tę książkę. Znam również innych cywili, którzy to zrobili. Są sytuacje, które wręcz wymagają użycia wulgaryzmu także zniosłam to dzielnie. Jedynie tytuł ciut mnie zaskoczył ;) Książkę polecam tym, którzy Policję lubią a także tym co JP ;) Książka uchyla furtkę dla każdego kto ma ochotę odrobinkę zajrzeć co znajduje się za nią. Cóż mogę powiedzieć: Fajnej lektury i przekonajcie się sami ;)

Pozwolę sobie nie zgodzić się z opinią dziadka do orzechów. Jestem cywilem i z przyjemnością przeczytałam tę książkę. Znam również innych cywili, którzy to zrobili. Są sytuacje, które wręcz wymagają użycia wulgaryzmu także zniosłam to dzielnie. Jedynie tytuł ciut mnie zaskoczył ;) Książkę polecam tym, którzy Policję lubią a także tym co JP ;) Książka uchyla furtkę dla...

Z jednym stwierdzeniem autora muszę się zgodzić - policja jest ruchana przez każdego w tym kraju. To wręcz zbiorowe gwałcenie tej instytucji przez rząd, polityków i na społeczeństwu kończąc. Marcin Erlin to pisarz o specyficznym, ekstremalnym stylu, a w najnowszej książce pisze o wszystkim i o niczym. To zbiór oderwanych od siebie luźnych anegdot i opowiastek. Nie szukajcie w tej książce sensu, bo się go nie dopatrzycie. To pozycja tylko i wyłącznie dla policjantów. Cywil rzuci nią w kąt po pierwszych kilku stronach. Natężenie inwektyw w treści to jakieś 1,5 kurwy na stronę. Specyficzny styl, ale można się pośmiać i odmóżdżyć.
Nie polecę tej książki, bo nie mam zamiaru oddawać komuś hajs za wyrzucenie pieniędzy w błoto, ale kto nie czytał ten trąba. :)

Z jednym stwierdzeniem autora muszę się zgodzić - policja jest ruchana przez każdego w tym kraju. To wręcz zbiorowe gwałcenie tej instytucji przez rząd, polityków i na społeczeństwu kończąc. Marcin Erlin to pisarz o specyficznym, ekstremalnym stylu, a w najnowszej książce pisze o wszystkim i o niczym. To zbiór oderwanych od siebie luźnych anegdot i opowiastek. Nie szukajcie...