W Polsce Winston Churchill na ogół nie jest darzony takim szacunkiem i podziwem, jak w Wielkiej Brytanii, gdzie został uznany za najwybitniejszego Brytyjczyka wszech czasów. Jest to niestety krzywdzące dla brytyjskiego premiera, bo chociaż kierował się przede wszystkim interesem własnego kraju, czego nie można mu wszakże mieć za złe, to jednak nie zapominał o Polsce i często zabiegał o sprawy polskie skuteczniej i wytrwalej aniżeli polscy politycy.

Niekorzystny wizerunek Churchilla niewątpliwie wiąże się z Jałtą i jej postanowieniami. Jednak wówczas rola brytyjskiego premiera była już mocno ograniczona; przyćmiły go postacie Roosevelta i Stalina. O dziwo amerykański prezydent wydaje się mieć w naszym kraju notowania o wiele lepsze. Być może, sugeruje Kisielewski, dzieje się tak, ponieważ Roosevelt co innego Polakom obiecywał, a co innego w sekrecie czynił. Dlatego jego obraz jest lepszy niż Churchilla, który konsekwentnie postępował tak, jak zapowiedział – nawet jeśli odbywało się to ze szkodą dla Polski.

Tymczasem już w połowie wojny Amerykanie dali Sikorskiemu jasno do zrozumienia, że Polska znajdzie się w radzieckiej strefie wpływów. Wysiłki na rzecz polsko-brytyjskiego planu ataku przez Bałkany na północ, który w zamyśle Churchilla miał stanowić tamę dla radzieckiej ekspansji, skwitowano wzruszeniem ramion. Roosevelt nie tylko był już pod olbrzymim wpływem Stalina, ale też ani myślał o sprzyjaniu Brytyjczykom. Amerykański prezydent „pragnął geopolitycznej przebudowy świata, polegającej na zniszczeniu imperium brytyjskiego i zajęciu miejsca hegemona przez Stany Zjednoczone, a do tego potrzebował […] pomocy Stalina”, a ponadto ani nie miał pojęcia o europejskiej geografii, ani nie był nią zainteresowany, pozostawiając radzieckiemu dyktatorowi nieomal wolną rękę. Ustaliło to, niestety, pozycję Churchilla w konferencjach „wielkiej trójki”.

Autor stawia też śmiałą hipotezę dotyczącą udziału Rosjan oraz Amerykanów w zabójstwie generała Sikorskiego, któremu Churchill bezskutecznie starał się zapobiec. Nie ma w tym jednak krztyny teorii spiskowych; Kisielewski jest w stanie każdą swoją teorię poprzeć rzetelnymi argumentami. Czytelnikowi pozostaje jedynie przyjąć lub odrzucić wiarygodność źródeł oraz rozumowania. Wywód poprowadzony jest jednak logicznie, a książkę znakomicie się czyta. Stanowi świetną rekonstrukcję wydarzeń odpowiadających na tytułowe pytanie. Tym bardziej dziwi więc, że w Polsce nie ma ani jednej ulicy nazwanej imieniem Churchilla, natomiast Roosevelta upamiętnia ich kilka.

W Polsce Winston Churchill na ogół nie jest darzony takim szacunkiem i podziwem, jak w Wielkiej Brytanii, gdzie został uznany za najwybitniejszego Brytyjczyka wszech czasów. Jest to niestety krzywdzące dla brytyjskiego premiera, bo chociaż kierował się przede wszystkim interesem własnego kraju, czego nie można mu wszakże mieć za złe, to jednak nie zapominał o Polsce i...