"Bycie i czas" to bez wątpienia jedna z najważniejszych pozycji dwudziestowiecznej filozofii. W dziele tym Heidegger przeprowadza fundamentalną analizę jestestwa, czyli bytu świadomego swojego własnego bycia. Heidegger pokazuje, że tylko taki byt może być w ogóle otwarty na świat i że tylko wobec takiego bytu świat może w ogóle mieć jakikolwiek sens. Sukcesywnie odkrywając fundamentalny sens takich fenomenów jak śmierć czy sumienie, który to sens zakryty jest normalnie za potocznym ich rozumieniem, autor stara się odnaleźć odpowiedź na pytanie najważniejsze: pytanie o sens samego bycia.

Filozofia Heideggera słynie ze swojej niejasności i zagmatwanego języka. Osobiście uważam, że tylko częściowo są to zarzuty zasadne. Heidegger jest bardzo konsekwentny jeżeli chodzi o terminologię, czytanie od początku ze zrozumieniem pozwala na przyswojenie sobie jego układu pojęciowego i sposobu prowadzenia wykładu. Oczywiście nie oznacza to, że "Bycie i czas" nie jest pozycją trudną, bo niewątpliwie nią jest, na pewno wymaga ona już pewnego filozoficznego przygotowania. Podczas lektury miałem też czasem wrażenie, że Heidegger dodatkowo gmatwa sprawy i tak już skomplikowane. Nie zmienia to jednak faktu, że dla pasjonata filozofii jest to lektura wyśmienita i niezwykle rozwijająca.

"Bycie i czas" to bez wątpienia jedna z najważniejszych pozycji dwudziestowiecznej filozofii. W dziele tym Heidegger przeprowadza fundamentalną analizę jestestwa, czyli bytu świadomego swojego własnego bycia. Heidegger pokazuje, że tylko taki byt może być w ogóle otwarty na świat i że tylko wobec takiego bytu świat może w ogóle mieć jakikolwiek sens. Sukcesywnie odkrywając...