Są takie książki, które podobają się od razu, jeszcze bez czytania. Często dzieje się tak za sprawą okładki. Ja po prostu lubię takie połączenie kolorów: niebieskiego z brązem. Od razu przypadło mi to połączenie do gustu. Sama okładka zapowiada też treść książki: widzimy na niej przecież bohatera w pelerynie. Od razu kojarzy się z klasyką tematu: Spidermenem czy Batmanem. Właśnie tych panów od razu łączę nie tyle z pelerynami co z odwagą i supermocami. Jednak zanim Rune (nie, nie pomyliłam się w pisowni imienia) zostanie takim superbohaterem, umiera dziadek chłopca. Brune jest z tego powodu ogromnie przykro. W dodatku zaczyna mu dokuczać dwójka miejscowych rozrabiaków. Te wydarzenia zbiegają się z obejrzeniem filmu o superbohaterze – Ray X i z otrzymaniem od ciotki pojemnika z brązową farbą. W jego głowie świta pewien pomysł. A więc: brązowa farba, brązowe spodnie, zmiana imienia z Rune na Brune (brun to po norwesku brązowy), jasnobrązowy koc na pelerynę, nawet pas superbohatera, maska bandyty na oczy. Tak rodzi się kolejny osiedlowy superbohater – tytułowy Brune. To on, do zadań specjalnych.

Jaką misję będzie miał Brune do wykonania, czy mu się uda zrealizować sprytny plan, jak będą wyglądały jego relacje z urwisami iw końcu jak chłopiec w końcu oswoi temat śmierci bliskiej osoby?

Brune to bardzo pozytywna lektura o codzienności dorastającego chłopca, który stara się na własną rękę radzić z problemami. Ma oczywiście rodziców gotowych mu pomóc. Pytają go co jakiś czas, czy coś złego się nie dzieje, czy mają mu w jakiś sposób pomóc. Jednak to wsparcie ze strony nieżyjącego dziadka daje chłopcu siłę i motywację do działania. To pomaga Brune pożegnać się i odnaleźć spokój po stracie bliskiej osoby. To dzięki dziadkowi, jego słowom Brune odnajduje się w świecie, gdzie tak czasem trudno o tolerancję i wyrozumiałość. Ważna książka o przyjaźni i miłości, szacunku i tolerancji wobec innych. Ważna nauka dla dzieci: można być superbohaterem bez supersiły, supermocy i super efektów specjalnych.

W książce znajdziecie rewelacyjne ilustracje: rozedrgana czarna kreska, przełamana tu i ówdzie kolorami.

Są takie książki, które podobają się od razu, jeszcze bez czytania. Często dzieje się tak za sprawą okładki. Ja po prostu lubię takie połączenie kolorów: niebieskiego z brązem. Od razu przypadło mi to połączenie do gustu. Sama okładka zapowiada też treść książki: widzimy na niej przecież bohatera w pelerynie. Od razu kojarzy się z klasyką tematu: Spidermenem czy Batmanem....