To nie jest książka, jakich wiele. To nie opowieść o zapomnianym (choć nie przez historyków) księciu piastowskim. To solidne opracowanie naukowe, z ogromnym zasobem przypisów, bogatą bibliografią i niebywałą erudycją autora. Praca ma charakter wyraźnie naukowy, nawet nie popularny, stanowi znakomitą monografię, poświęconą losom syna Bolesława Chrobrego.
Nie potrafię ocenić wartości merytorycznej tej rozprawy. Posiadam zbyt małą wiedzę w zakresie omawianych kwestii, by wypowiadać się o stronie faktograficznej i analitycznej pracy. Jednakże mogę ocenić pracę autora i jej efekty. Przede wszystkim jest tu widoczny ogromny wysiłek skierowany na poznanie i wykorzystanie jak największej liczby źródeł. Śliwiński dociera do często pozornie nie związanych z tematem dokumentów lub kronik, by z nich wyłuskać potrzebne mu informacje. I to niewątpliwa zaleta książki. Inna, to zrekonstruowanie życia i działalności Bezpryma na podstawie niezmiernie wątłych informacji źródłowych. Przyznam, że tok myślenia autora podobał mi się, choć kilkakrotnie jego spostrzeżenia, a przede wszystkim hipotezy badawcze, wydały mi się zbyt daleko idące. Ale tu powinni się wypowiedzieć raczej specjaliści od początków państwa polskiego. Następna zaleta, to przejrzystość obrazu. Śliwiński konsekwentnie stosował jednolity model przedstawiania poszczególnych etapów życia i działalności Bezpryma, zaczynając od źródeł, odwołując się do prac innych autorów (krytycznie) i wreszcie przedstawiając i uzasadniając swoją wersję wydarzeń. W rezultacie powstało coś więcej, niż tylko biografia Bezpryma.
Dla mnie czytanie pracy Błażeja Śliwińskiego było niezwykłą przygodą intelektualną. Mogłem prześledzić kolejne etapy pracy badawczej i tok myślenia autora. Po przeczytaniu wielu prac popularnych biografia Bezpryma sprawiła mi niebywałą przyjemność, bo stanowi przykład znakomitej pracy, ale i wspaniałego warsztatu historyka.
A piszę to jako w pewnym stopniu zawodowiec, bo choć na co dzień zajmuję się historią, to nie ma to wiele wspólnego z pracą naukową i potrzeba mi było takiej odskoczni od pospolitych (nawet często świetnych) książek historycznych w kierunku pracy naukowej.
Nawet nie próbowałem znaleźć błędów, braków czy niedoróbek autora - niech to zrobią fachowcy. Ponieważ jednak oceniam książkę jako całość - muszę na koniec dodać trochę dziegciu do tej beczki miodu - redakcyjnie książka ma sporo braków. To zarzut nie do autora, ale jednak i na jego konto te uwagi się wpisuje. Miałem wrażenie, że pracę wydano pospiesznie, że za mało czasu poświęcono redakcji tomu, a korekta została zrobiona byle jak - bo pomyłek językowych było zbyt wiele. Trudno. Obniża to nieco walory książki Śliwińskiego, ale całość warta przeczytania. I to nie tylko przez specjalistów, ale także miłośników historii. Polecam!

To nie jest książka, jakich wiele. To nie opowieść o zapomnianym (choć nie przez historyków) księciu piastowskim. To solidne opracowanie naukowe, z ogromnym zasobem przypisów, bogatą bibliografią i niebywałą erudycją autora. Praca ma charakter wyraźnie naukowy, nawet nie popularny, stanowi znakomitą monografię, poświęconą losom syna Bolesława Chrobrego.
Nie potrafię ocenić...