Jak często zdarza się w przypadku prac zbiorowych, książka ta jest bardzo nierówna. Niektóre artykuły stawiają trafne, ostre zarzuty, inne jawnie kpią sobie z Wojtyły i jego kultu, a jeszcze inne są moim zdaniem kompletnie absurdalne. Podoba mi się, jak szerokie spektrum publicystów zostało tutaj dopuszczone do głosu - od fanatyków religijnych po ateistów, choć oczywiście część tych osób ma poglądy różne od moich albo nawet zupełnie dla mnie nieakceptowalne.

Ta pozycja jest dla mnie szczególnie interesująca, ponieważ wszystkie książki o zaniedbaniach, nadużyciach i zbrodniach Kościoła, jakie czytałam do tej pory, zostały napisane w ciągu ostatnich kilku lat. Bardzo ciekawie było przyjrzeć się z bliska perspektywie osób, które miały "czelność" krytykować Wojtyłę (i otaczający go kult) jeszcze za jego życia.

Z tego krótkiego zbioru esejów wyłania się obraz kompletnego despoty, zapiekłego konserwatysty ślepego na ludzkie cierpienie, chroniącego zbrodniarzy i współpracującego z nimi, a odmawiającego podstawowych praw człowieka swoim wiernym (czy to przez poglądy na temat kobiet, osób homoseksualnych i aborcji, przez bezwzględne zabranianie używania prezerwatyw - zwłaszcza podczas epidemii AIDS w Afryce, czy też przez niszczenie teologii wyzwolenia). Dla mnie to oczywista konkluzja, ale ta książka pozwoliła mi spojrzeć na nią z nowej perspektywy. To zaskakujące, ile można zarzucić temu rzekomo "świętemu człowiekowi", nawet pomijając wypływające od pewnego czasu skandale pedofilskie.

Jak często zdarza się w przypadku prac zbiorowych, książka ta jest bardzo nierówna. Niektóre artykuły stawiają trafne, ostre zarzuty, inne jawnie kpią sobie z Wojtyły i jego kultu, a jeszcze inne są moim zdaniem kompletnie absurdalne. Podoba mi się, jak szerokie spektrum publicystów zostało tutaj dopuszczone do głosu - od fanatyków religijnych po ateistów, choć oczywiście...