Najnowsze artykuły
Artykuły
Prezent dla miłośnika książek: gadżety na święta (i nie tylko)LubimyCzytać5Artykuły
Wielki Test o Czytaniu w TVP. Pytania o Kicię Kocię, Jólabókaflóðið i Bibliotekę Końca ŚwiataEwa Cieślik1Artykuły
Młodzieżowe Słowo Roku 2023 wybrane. Sprawdź, czy je znaszAnna Sierant46Artykuły
Wczoraj i dziś. 70-lecie Wydawnictwa LiterackiegoEwa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Andrzej Dominiczak

1
7,0/10
Pisze książki: religia
Urodzony: 15.12.1954
Andrzej Dominiczak (ur. 15 grudnia 1954 w Warszawie) - działacz społeczny, publicysta, tłumacz, prezes Towarzystwa Humanistycznego. Założyciel i prezes fundacji Sapere Aude - polskiego partnera Center for Inquiry Transnational z siedzibą w Buffalo, USA.
Studiował psychologię (Uniwersytet Warszawski) i filozofię (m.in. roczne prywatne seminarium filozoficzne w Sydney oraz cykl seminariów z etyki w ramach "Summer studies" w Center for Inquiry w Buffalo). Prowadził psychoterapię dla narkomanów, szkołę rodzenia i poradnictwo dla ofiar przemocy w rodzinie. Opracował i stosował także, nowe na gruncie polskim podejście zwane "psychoterapią filozoficzną", łączące niektóre elementy terapii humanistycznej z refleksją typu filozoficznego. W latach 80. ubiegłego wieku działał w ruchu antywojennym i wolnościowym. Na początku lat 90. ub. w. współtworzył ruch humanistyczno-wolnomyślicielski w Polsce. W 1991 r. wraz z Jerzym Ciechanowiczem i Haliną Jóźwiak (Postek) utworzył Towarzystwo Humanistyczne, które zajmowało się krzewieniem świeckiego humanizmu w Polsce. W ramach TH przygotował m.in. projekt "konkordatu z niewierzącymi", zajmował się prawami i wolnościami młodzieży, kobiet oraz problemami społecznymi o wymiarze światopoglądowym. W roku 1995 był współzałożycielem a następnie współprzewodniczącym Polskiej Federacji Stowarzyszeń Humanistycznych, integrującej polski ruch laicki i humanistyczny. W jego ramach blisko współpracował z Barbarą Stanosz. Reprezentował polski ruch humanistyczny na konferencjach w Berlinie, Utrechcie, Bratysławie, Amsterdamie, Buffalo, Toledo. Organizował dwie międzynarodowe konferencje humanistyczne w Warszawie (1996, 2002). W wydawnictwie "Książka i Prasa" prowadzi serię wydawniczą "Prometeusz" i "Sapere Aude" - cykl książek o charakterze wolnomyślicielskim i antyklerykalnym. Przetłumaczył na polski m.in. "Dawne Indie kraina tajemnic. Zaginione cywilizacje", "Misjonarska miłość. Matka Teresa w teorii i w praktyce" Christophera Hitchensa, "Święty koszmar" Jamesa A. Haughta, "Watykan zdemaskowany" Paula L. Williamsa, "Bez miłosierdzia". Od wielu lat jest członkiem redakcji kwartalnika Bez Dogmatu. Publikował ponadto w NIE, Życiu Warszawy, Świecie oraz w zagranicznych pismach humanistycznych. Współpracuje z ruchem feministycznym, w szczególności z Centrum Praw Kobiet. Jest autorem lub współautorem licznych raportów, publikacji i tłumaczeń dotyczących dyskryminacji kobiet oraz przemocy w rodzinie.
Studiował psychologię (Uniwersytet Warszawski) i filozofię (m.in. roczne prywatne seminarium filozoficzne w Sydney oraz cykl seminariów z etyki w ramach "Summer studies" w Center for Inquiry w Buffalo). Prowadził psychoterapię dla narkomanów, szkołę rodzenia i poradnictwo dla ofiar przemocy w rodzinie. Opracował i stosował także, nowe na gruncie polskim podejście zwane "psychoterapią filozoficzną", łączące niektóre elementy terapii humanistycznej z refleksją typu filozoficznego. W latach 80. ubiegłego wieku działał w ruchu antywojennym i wolnościowym. Na początku lat 90. ub. w. współtworzył ruch humanistyczno-wolnomyślicielski w Polsce. W 1991 r. wraz z Jerzym Ciechanowiczem i Haliną Jóźwiak (Postek) utworzył Towarzystwo Humanistyczne, które zajmowało się krzewieniem świeckiego humanizmu w Polsce. W ramach TH przygotował m.in. projekt "konkordatu z niewierzącymi", zajmował się prawami i wolnościami młodzieży, kobiet oraz problemami społecznymi o wymiarze światopoglądowym. W roku 1995 był współzałożycielem a następnie współprzewodniczącym Polskiej Federacji Stowarzyszeń Humanistycznych, integrującej polski ruch laicki i humanistyczny. W jego ramach blisko współpracował z Barbarą Stanosz. Reprezentował polski ruch humanistyczny na konferencjach w Berlinie, Utrechcie, Bratysławie, Amsterdamie, Buffalo, Toledo. Organizował dwie międzynarodowe konferencje humanistyczne w Warszawie (1996, 2002). W wydawnictwie "Książka i Prasa" prowadzi serię wydawniczą "Prometeusz" i "Sapere Aude" - cykl książek o charakterze wolnomyślicielskim i antyklerykalnym. Przetłumaczył na polski m.in. "Dawne Indie kraina tajemnic. Zaginione cywilizacje", "Misjonarska miłość. Matka Teresa w teorii i w praktyce" Christophera Hitchensa, "Święty koszmar" Jamesa A. Haughta, "Watykan zdemaskowany" Paula L. Williamsa, "Bez miłosierdzia". Od wielu lat jest członkiem redakcji kwartalnika Bez Dogmatu. Publikował ponadto w NIE, Życiu Warszawy, Świecie oraz w zagranicznych pismach humanistycznych. Współpracuje z ruchem feministycznym, w szczególności z Centrum Praw Kobiet. Jest autorem lub współautorem licznych raportów, publikacji i tłumaczeń dotyczących dyskryminacji kobiet oraz przemocy w rodzinie.
7,0/10średnia ocena książek autora
33 przeczytało książki autora
61 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autora
Sprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Bez miłosierdzia: Jana Pawła II wojna z ludźmi
Andrzej Dominiczak
7,0 z 27 ocen
89 czytelników 4 opinie
2004
Najnowsze opinie o książkach autora
Bez miłosierdzia: Jana Pawła II wojna z ludźmi Andrzej Dominiczak 
7,0

Jak często zdarza się w przypadku prac zbiorowych, książka ta jest bardzo nierówna. Niektóre artykuły stawiają trafne, ostre zarzuty, inne jawnie kpią sobie z Wojtyły i jego kultu, a jeszcze inne są moim zdaniem kompletnie absurdalne. Podoba mi się, jak szerokie spektrum publicystów zostało tutaj dopuszczone do głosu - od fanatyków religijnych po ateistów, choć oczywiście część tych osób ma poglądy różne od moich albo nawet zupełnie dla mnie nieakceptowalne.
Ta pozycja jest dla mnie szczególnie interesująca, ponieważ wszystkie książki o zaniedbaniach, nadużyciach i zbrodniach Kościoła, jakie czytałam do tej pory, zostały napisane w ciągu ostatnich kilku lat. Bardzo ciekawie było przyjrzeć się z bliska perspektywie osób, które miały "czelność" krytykować Wojtyłę (i otaczający go kult) jeszcze za jego życia.
Z tego krótkiego zbioru esejów wyłania się obraz kompletnego despoty, zapiekłego konserwatysty ślepego na ludzkie cierpienie, chroniącego zbrodniarzy i współpracującego z nimi, a odmawiającego podstawowych praw człowieka swoim wiernym (czy to przez poglądy na temat kobiet, osób homoseksualnych i aborcji, przez bezwzględne zabranianie używania prezerwatyw - zwłaszcza podczas epidemii AIDS w Afryce, czy też przez niszczenie teologii wyzwolenia). Dla mnie to oczywista konkluzja, ale ta książka pozwoliła mi spojrzeć na nią z nowej perspektywy. To zaskakujące, ile można zarzucić temu rzekomo "świętemu człowiekowi", nawet pomijając wypływające od pewnego czasu skandale pedofilskie.