Chyba natrafiłam na zaskoczenie roku! Kupując tę książkę, nie miałam wielkich oczekiwań. Chciałam jedynie poznać historię ambitnej i ciekawej świata kobiety, dążącej do poznania prawdy, nawet jeśli dla większości nie była ona wygodna. Otrzymałam jednak coś znacznie lepszego - historię piękną i wzruszającą, momentami tak nieprawdopodobną, że w głowie od razu świtała banalna myśl, że to po raz kolejny życie pisze najlepsze scenariusze.

Jakże mocno dziękuję Dorothy Adams za spisanie dla potomności tych wszystkich wydarzeń i przemyśleń. Cudownie było poczuć prawdziwy klimat dwudziestolecia międzywojennego, wspólnie z autorką przebrnąć przez niesprawiedliwe perypetie związane z podziałem Śląska i choćby na chwilę zajrzeć w codzienne życie powojennej klasy średniej.

Wątek wielkiej miłości pomiędzy Dorothy Adams i jej mężem Janem Kostaneckim nie był dla mnie najbardziej istotny, kiedy sięgałam po tę biografię. Mówiąc zupełnie szczerze, miałam nadzieję dowiedzieć się z niej jak najwięcej na temat obrazu Polski po I wojnie światowej. Zdecydowanie bardziej ciekawiło mnie, jak wyglądało życie zwyczajnych ludzi po wojnie i zaborach, niż jak w szczegółach kształtowało się uczucie dwojga młodych i wykształconych osób, nawet jeśli zeszli się w wyjątkowych okolicznościach. Jednak już po kilku początkowych stronach powieści było jasne, że to właśnie owo uczucie będzie stanowiło trzon narracji całej historii. Pogodziłam się z tym i w czasie dalszej lektury starałam się już głównie wyłapywać opisy codziennego życia w powracającej na mapę ojczyźnie. Autorka przeprowadza nas przez ponad dekadę, w czasie której Polska odradza się jak feniks z popiołów. Gospodarka, przemysł, dobrobyt ludzi - tuż przed II wojną światową niemal nic nie zostało z obrazu nędzy, jaki pozostawiły po sobie 123 lata zaborów, a Dorothy z niedowierzaniem wspomina, jak w 1925 roku, kiedy po raz pierwszy przyjechała do Polski, widziała na ulicach owinięte w chusty kobiety, ludzi bez dachu nad głową, wszechobecny brud i zacofanie. Miłość do mężczyzny, jego rodziny i kraju sprawiła, że Dorothy w krótkim czasie zaczęła czuć się bardziej Polką niż Amerykanką i z taką całkowicie polską mentalnością opowiada swoją historię z dedykacją dla synka, żeby w przyszłości poznał, jacy byli jego rodzice i jego ojczyzna.

Na zakończenie dodam, że tym, co dla mnie osobiście stanowi największą wartość książki, jest tło nastrojów społecznych, jakie panowały w latach poprzedzających wybuch II wojny światowej. Co ciekawe, poznajemy nie tylko opinie zwykłych, szarych ludzi, na temat tego, czy Hitler posunie się do wypowiedzenia wojny i czy wtedy Anglia bohatersko wyruszy z odsieczą, aby przywrócić pokój w Europie. Oczywiście to również, jednak autorka przytacza przede wszystkim dyskusje wyjęte wprost z rozmów warstwy inteligencji, często dyplomatów, którzy mieli dostęp do wielu niejawnych informacji. Z tych dialogów dowiadujemy się, że agentura niemiecka rozpoczęła swoje działania wywiadowcze i prowokacyjne już na wiele lat przed wojną, a latem 1939 roku każdy lepiej poinformowany urzędnik wyższego szczebla zdawał sobie sprawę, jak niewiele czasu pozostało do tego, co nieuniknione.

Bez względu na to, czy bardziej interesuje Was tematyka historyczna, czy bliżej Wam do czytania historii miłosnych, w tej książce każdy odnajdzie coś dla siebie. Dla mnie obie te warstwy w połączeniu stanowią niezwykle ciekawą i zdecydowanie godną polecenia pozycję.

Chyba natrafiłam na zaskoczenie roku! Kupując tę książkę, nie miałam wielkich oczekiwań. Chciałam jedynie poznać historię ambitnej i ciekawej świata kobiety, dążącej do poznania prawdy, nawet jeśli dla większości nie była ona wygodna. Otrzymałam jednak coś znacznie lepszego - historię piękną i wzruszającą, momentami tak nieprawdopodobną, że w głowie od razu świtała banalna...