Urzekła mnie ta króciutka powieść Kraszewskiego, która opisuje życie w XIX-wiecznym Gdańsku. Autor na wstępie przedstawia nam losy przodków głównych bohaterów zamieszkujących tytułową kamienicę na Długim Rynku, a jest to rodzina Klary, której miłosne perypetie i związane z tym problemy śledzimy na kartach tej książki.
Ale Kraszewski w tej książce nie tylko pisze o miłości, ale także charakteryzuje naród niemiecki, ukazuje różnice w zachowaniu Niemców i Polaków, „..jest to naród wielkich przymiotów, wielkich zasług,..... ale to inny gatunek ludzi.”
Bohaterowie, rodzina Paparonów to mieszczanie, autor jednak wprowadza do powieści ich kuzyna, szlachcica z Poznańskiego, aby w ten sposób ukazać nam odmienność tych postaci, szlachcic i mieszczanin są to dwa różne światy.
Ta krótka powieść, tak wiele przekazująca z XIX-wiecznej obyczajowości, była następstwem krótkiego pobytu Kraszewskiego w Gdańsku w 1867 r., ale jakże owocnego.

Urzekła mnie ta króciutka powieść Kraszewskiego, która opisuje życie w XIX-wiecznym Gdańsku. Autor na wstępie przedstawia nam losy przodków głównych bohaterów zamieszkujących tytułową kamienicę na Długim Rynku, a jest to rodzina Klary, której miłosne perypetie i związane z tym problemy śledzimy na kartach tej książki.
Ale Kraszewski w tej książce nie tylko pisze o...

Dawno już nie czytałam Kraszewskiego. Czasami pisał opasłe tomy rozbudowanych powieści, ale ta jest dość zwięzła i szybko się ją czyta.
Fajna, akcja toczy się w Gdańsku, dotyczy kamienicy, więc samo nasuwa się skojarzenie z "Panienką z okienka", ale opowieść Kraszewskiego jest bardziej dramatyczna.
Na kartach powieści autor zdołał opisać dzieje pewnej rodziny - właścicieli tytułowej kamienicy przy Długim Rynku.
W spokojne życie Jakuba i jego córki Klary wkracza kolorowy ptak - stryj Wiktor. Pojawiają się problemy, intrygi, a nawet ukryty skarb. Pisarz chwali skromność i umiarkowanie, a piętnuje fałsz i przesadną pogoń za majątkiem za wszelką cenę.
Powieść z morałem napisana staropolskim językiem, jednak dobrze się to czyta, choć trochę trąci myszką.

Dawno już nie czytałam Kraszewskiego. Czasami pisał opasłe tomy rozbudowanych powieści, ale ta jest dość zwięzła i szybko się ją czyta.
Fajna, akcja toczy się w Gdańsku, dotyczy kamienicy, więc samo nasuwa się skojarzenie z "Panienką z okienka", ale opowieść Kraszewskiego jest bardziej dramatyczna.
Na kartach powieści autor zdołał opisać dzieje pewnej rodziny - właścicieli...

Przeczytałam w jeden dzień , tak działa magia powieści Kraszewskiego. Chyba nigdy z nich nie wyrosne😇 Uroki i piękno Bałtyku opisane staropolskim jezykiem. Delicje

Przeczytałam w jeden dzień , tak działa magia powieści Kraszewskiego. Chyba nigdy z nich nie wyrosne😇 Uroki i piękno Bałtyku opisane staropolskim jezykiem. Delicje

Trochę inna niż wcześniej czytane przeze mnie powieści tego Autora. Klimatem przypomina historię Romeo i Julii lub naszą rodzimą „Panienkę z okienka”, później wydaną powieść Deotymy. Zwłaszcza, że akcja dzieje się w Gdańsku. Poznajemy dzieje kilku pokoleń pewnego rodu zamieszkującego kamienicę przy Długim Rynku.
Jak zwykle Autor oferuje nam spotkanie z ciekawymi bohaterami, których czasem nie jesteśmy w stanie jednoznacznie ocenić. Jakub i jego córka Klara wiodą spokojne, aczkolwiek nie nacechowane przepychem życie. Pewne ożywienie w ich codzienną rutynę wprowadzają: stryj Wiktor, przyjaciółka Klary i jej mąż. Akcję dynamizują również poszukiwania skarbu, rodzące się uczucie Klary i syna zamożnego, gdańskiego bankiera, a także intrygi ojca jej wybranka nie pochwalającego wyboru syna.
Pojawia się szczypta ironii, napiętnowania przywar społeczeństwa zamieszkującego ówczesny Gdańsk) i dyskretna przestroga dla ludzi ogarniętych kultem mamony.

Trochę inna niż wcześniej czytane przeze mnie powieści tego Autora. Klimatem przypomina historię Romeo i Julii lub naszą rodzimą „Panienkę z okienka”, później wydaną powieść Deotymy. Zwłaszcza, że akcja dzieje się w Gdańsku. Poznajemy dzieje kilku pokoleń pewnego rodu zamieszkującego kamienicę przy Długim Rynku.
Jak zwykle Autor oferuje nam spotkanie z ciekawymi bohaterami,...

Po przeczytaniu około 60 książek tego nobliwego Pana, zaczynam znajdować Go nieco schematycznym, ale i tak fajnie się czyta :)Ciekawe studium społeczeństwa

Po przeczytaniu około 60 książek tego nobliwego Pana, zaczynam znajdować Go nieco schematycznym, ale i tak fajnie się czyta :)Ciekawe studium społeczeństwa

ciekawe opisy charakterów postaci, emocji, myślenia, uczuć, zachowań. jedyne co męczy to język powieści niepoprawny już dziś gramatycznie, ale styl mi się podoba bardzo

ciekawe opisy charakterów postaci, emocji, myślenia, uczuć, zachowań. jedyne co męczy to język powieści niepoprawny już dziś gramatycznie, ale styl mi się podoba bardzo

Lubię Kraszewskiego, ale w tym przypadku osłabił mnie tą mieszaniną "Romea i Julii" i "Panienki z okienka" (tak, wiem, że powstała później, nie w tym rzecz...) i okropnie ckliwym, a przewidywalnym zakończeniem.
Na tle innych jego utworów - zaledwie przeciętnie.

Lubię Kraszewskiego, ale w tym przypadku osłabił mnie tą mieszaniną "Romea i Julii" i "Panienki z okienka" (tak, wiem, że powstała później, nie w tym rzecz...) i okropnie ckliwym, a przewidywalnym zakończeniem.
Na tle innych jego utworów - zaledwie przeciętnie.