Losy ludności cywilnej: zmagania z bombardowaniami, głodem i brakami - ukazane na podstawie dzienników i wspomnień nastoletniego ucznia, naukowca i młodej matki dwójki małych dzieci.

Losy ludności cywilnej: zmagania z bombardowaniami, głodem i brakami - ukazane na podstawie dzienników i wspomnień nastoletniego ucznia, naukowca i młodej matki dwójki małych dzieci.

"Wojna nie ma w sobie nic z człowieka" - taka myśl, będąca parafrazą tytułu książki S. Aleksijewicz, nasunęła mi się po przeczytaniu wspomnień z oblężonego Leningradu.

To bardzo wstrząsająca książka, na którą składają się przede wszystkim autentyczne relacje osób uwięzionych w zablokowanym mieście.
Czytelnik ma okazję poznać pamiętniki naukowca i piętnastoletniego chłopaka oraz spisane już po wojnie wspomnienia młodej matki dwójki dzieci.

Relacje początkowo skupiają się na w miarę normalnym życiu (jeśli można za takie uznać mieszkanie w niemal codziennie bombardowanym mieście),potem stopniowo porażają opisami degrengolady, zimna i głodu - dwóch największych wrogów cywilnej ludności. Sporo jest we wszystkich wspomnieniach przykładów drastycznych i bolesnych wydarzeń, największe wrażenie robią jednak chyba opisy zatracania ludzkich odruchów, gdy walka o okruchy chleba lub zastygłe krople tłuszczu sprowadza człowieka do poziomu zwierzęcia walczącego instynktownie o przetrwanie.

Fragmenty pamiętników i wywiadów z bohaterami przeplatane są odautorskimi komentarzami, z których większość dotyczy działań wojennych i polityki Związku Radzieckiego.
Całość ilustrują zdjęcia pokazujące codzienne życie w Leningradzie na przestrzeni ponad dwóch lat blokady. Są wśród nich wstrząsające fotografie osób umierających z głodu, wycieńczonych i beznadziejnie zrezygnowanych.

Czyta się tę książkę z zainteresowaniem, ale i z ogromnymi emocjami, gdyż trudno przejść obojętnie obok ogromu ludzkiego cierpienia, zwłaszcza, gdy ofiarami wojny stają się ludzie zupełnie bezbronni i bezradni.

"Wojna nie ma w sobie nic z człowieka" - taka myśl, będąca parafrazą tytułu książki S. Aleksijewicz, nasunęła mi się po przeczytaniu wspomnień z oblężonego Leningradu.

To bardzo wstrząsająca książka, na którą składają się przede wszystkim autentyczne relacje osób uwięzionych w zablokowanym mieście.
Czytelnik ma okazję poznać pamiętniki naukowca i piętnastoletniego...

Niesamowita i bardzo mocna pozycja, która potrafi w sposób krótki, ale wystarczający zakreślić obraz dramatu społeczeństwa radzieckiego. Nie jest to może dzieło literackie, ale porusza wyobraźnię człowieka. Nie ukrywam również, że na rynku są lepsze pozycje dotyczące tego tematu, ale mimo wszystko warto przeczytać. Opis walki o życie i głód, który nam współczesnym ludziom jest nie do wyobrażenia. Krzyk i pewna obsesja na temat głodu oraz mrozu, aż „wyrywają się " z tej książki.
Książka opowiada o historii mieszkańców Leningradu (obecnie Petersburg). Od 8 września 1941 podczas II wojny światowej wojska niemieckie oblegają radzieckie miasto Leningrad, aż 27.11.1942. Bohaterowie z rożnych perspektyw opisują pogarszająca się z każda minutą dramatyczną walkę człowieka z głodem, mrozem oraz bezradnością.
Wspomnienia dotyczą trzech głównych bohaterów, czyli Gieorgija Aleksiejewicza Kniaziew- historyk, dyrektor Archiwum Akademii Nauk, Jura Riabinkin, który w momencie wybuchu wojny miał piętnaście lat oraz Lidia Gieorgijewna Ochapkina, która walczy o przeżycie wraz z dwójką małych dzieci. Ci ludzie się nie znają, są w rożnym wieku, każdy z nich reprezentuje inny sposób patrzenia na wojnę, świat i chce przeżyć dla różnych wartości, ale łączy ich jedno, a mianowicie walka o kolejną minutę życia w obleganym Leningradzie.
Polecam książkę, dla tych, którzy jeszcze nigdy nie zapoznawali się z tym jak człowiek musi przeżyć piekło na ziemi. Kolejne piekło w czasie II wojny światowej, które rozgrywa się na ziemi. To wspomnienia o piekle w Leningradzie.

Niesamowita i bardzo mocna pozycja, która potrafi w sposób krótki, ale wystarczający zakreślić obraz dramatu społeczeństwa radzieckiego. Nie jest to może dzieło literackie, ale porusza wyobraźnię człowieka. Nie ukrywam również, że na rynku są lepsze pozycje dotyczące tego tematu, ale mimo wszystko warto przeczytać. Opis walki o życie i głód, który nam współczesnym ludziom...