Popularne wyszukiwania
Polecamy
Wiesław Romanowski
Źródło: https://d-art.ppstatic.pl/kadry/k/r/1/25/2b/55aef84fe4eea_o_large.jpg
5
6,7/10
Pisze książki: literatura piękna, biografia, autobiografia, pamiętnik, historia, inne, zdrowie, medycyna
Urodzony: 18.08.1952
Wiesław Włodzimierz Romanow1952ski (ur. 18 sierpnia 1952 w Koszalinie) – polski dziennikarz, publicysta, reportażysta, uczestnik opozycji w okresie PRL.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Socjologii (1976). W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1977 był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Po ukończeniu studiów krótko pracował w koszalińskich Zakładach Przemysłu Elektronicznego „Kazel”, a następnie jako referent w Komisji Planowania Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1979–1980 był instruktorem Zarządu Wojewódzkiego ZSMP w Koszalinie.
W 1980 był rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Koszalinie, a następnie redaktorem naczelnym tygodnika „Sierpień 80”. Internowany w stanie wojennym, przebywał w ośrodkach internowania w Wierzchowie i Darłówku, zwolniony w kwietniu 1982. Po zwolnieniu powrócił do Koszalina, gdzie pracował w Okręgowym Zakładzie Transportu (1983–1985),jako nauczyciel (1986) oraz jako specjalista w Zakładzie Techniki Medycznej (1987–1988). Jednocześnie kolportował wydawnictwa niezależne. W latach 1989–1991 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Koszalinie.
Od 1990 do 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1992 dziennikarz niezależny, prywatny producent telewizyjny. Kierował TV Koszalin (1992–1995),Studiem Reporter (1995–1996). W latach 1998–2003 był korespondentem TVP w Kijowie. Współpracował z Polskim Radiem, BBC, „Wprost”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”, „Głosem Pomorza”, „Dziennikiem Polskim” w Londynie. Dla TVP1 i TVP2 wyprodukował według własnych scenariuszy ponad 40 reportaży i 10 filmów dokumentalnych, poświęconych głównie tematom rosyjskim i ukraińskim.
Był działaczem KLD, z ramienia Kongresu dwukrotnie ubiegał się o mandat parlamentarzysty. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie Miasta Koszalin.
Od 2003 niezależny reporter, publicysta i konsultant ds. Wschodu. W latach 2009–2011 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Obecnie jest konsulem w konsulacie generalnym w Grodnie na Białorusi.
W 2012 ukazała się jego książka "Bandera. Terrorysta z Galicji", dotycząca Stepana Bandery.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Instytut Socjologii (1976). W czasie studiów należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, a od 1977 był członkiem Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Po ukończeniu studiów krótko pracował w koszalińskich Zakładach Przemysłu Elektronicznego „Kazel”, a następnie jako referent w Komisji Planowania Urzędu Wojewódzkiego. W latach 1979–1980 był instruktorem Zarządu Wojewódzkiego ZSMP w Koszalinie.
W 1980 był rzecznikiem prasowym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” w Koszalinie, a następnie redaktorem naczelnym tygodnika „Sierpień 80”. Internowany w stanie wojennym, przebywał w ośrodkach internowania w Wierzchowie i Darłówku, zwolniony w kwietniu 1982. Po zwolnieniu powrócił do Koszalina, gdzie pracował w Okręgowym Zakładzie Transportu (1983–1985),jako nauczyciel (1986) oraz jako specjalista w Zakładzie Techniki Medycznej (1987–1988). Jednocześnie kolportował wydawnictwa niezależne. W latach 1989–1991 był wiceprzewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego w Koszalinie.
Od 1990 do 1992 pełnił funkcję redaktora naczelnego koszalińskiej rozgłośni Polskiego Radia. Od 1992 dziennikarz niezależny, prywatny producent telewizyjny. Kierował TV Koszalin (1992–1995),Studiem Reporter (1995–1996). W latach 1998–2003 był korespondentem TVP w Kijowie. Współpracował z Polskim Radiem, BBC, „Wprost”, „Polityką”, „Rzeczpospolitą”, „Głosem Pomorza”, „Dziennikiem Polskim” w Londynie. Dla TVP1 i TVP2 wyprodukował według własnych scenariuszy ponad 40 reportaży i 10 filmów dokumentalnych, poświęconych głównie tematom rosyjskim i ukraińskim.
Był działaczem KLD, z ramienia Kongresu dwukrotnie ubiegał się o mandat parlamentarzysty. W latach 1994–1998 zasiadał w Radzie Miasta Koszalin.
Od 2003 niezależny reporter, publicysta i konsultant ds. Wschodu. W latach 2009–2011 pełnił funkcję wicedyrektora Instytutu Polskiego w Mińsku. Obecnie jest konsulem w konsulacie generalnym w Grodnie na Białorusi.
W 2012 ukazała się jego książka "Bandera. Terrorysta z Galicji", dotycząca Stepana Bandery.
6,7/10średnia ocena książek autora
79 przeczytało książki autora
68 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
WIZJA Z JAREMCZA. KU PAMIĘCI MIROSŁAWA ROWICKIEGO
Arkadiusz Adamczyk, Wiesław Romanowski
0,0 z ocen
1 czytelnik 0 opinii
2021
Teoria i metodyka ćwiczeń relaksacyjno-koncentracyjnych
Wiesław Romanowski
7,0 z 2 ocen
10 czytelników 1 opinia
1973
Najnowsze opinie o książkach autora
Bandera terrorysta z Galicji Wiesław Romanowski
6,1
Nakładem wydawnictwa Demart z serii „biografie przeklęte” ukazała się znakomita publikacja Wiesława Romanowskiego „Bandera terrorysta z Galicji”, prezentująca nam postać jednego z najbardziej kontrowersyjnych polityków ubiegłego wieku. Dla nas Polaków Stefan Bandera skrajny ukraiński nacjonalista, przywódca OUN- UPA to symbol i ucieleśnienie wszystkich najgorszych cech politycznego ekstremizmu. Terrorysta, morderca, twarz zbrodniczej doktryny odpowiedzialnej za niewysłowione cierpienia i masowe ludobójstwo naszych rodaków na południowo wschodnich terenach Rzeczypospolitej. Dla rzesz Ukraińców (zwłaszcza młodego pokolenia) to wielki narodowy bohater, charyzmatyczny, obrosły legendą przywódca, bojownik o jedność i niepodległość ukraińskiego państwa. Człowiek o którym kręcone są filmy, pisane książki i opracowania naukowe, któremu potomni stawiają pomniki, uwieczniają na znaczkach pocztowych a prezydent Wiktor Juszczenko specjalnym dekretem z dnia 20 stycznia 2010 roku nadaje mu pośmiertnie tytuł Bohatera Ukrainy.
Biografia zaczyna się dość nietypowo bo od zamachu na życie głównego bohatera, dokonanego przez agenta KGB ( na osobiste polecenie Nikity Chruszczowa) Bohdana Staszyńskiego 15 października 1959 roku. Zamachu dodajmy udanego. Owo wydarzenie staje się punktem wyjścia do ukazania złożoności tej postaci, jak również politycznego tła tamtych czasów oraz rysu środowiska ukraińskich organizacji emigracyjnych, podzielonych, zwalczających się wzajemnie i niezdolnych do wypracowania jakiejkolwiek platformy porozumienia. Coraz bardziej tracącego kontakt i poparcie w samym Kraju oraz wśród i tak dość sceptycznie nastawionych zachodnich organizacji wywiadowczych. Dotyczy to również Stefana Bandery coraz bardziej tracącego na zaznaczeniu, izolowanemu, osamotnionemu, pozbawionego politycznego zaplecza i finansowego wsparcia.
Aby lepiej zrozumieć owa złowróżbną dla Polaków postać autor przedstawia nam jego biografie od lat najmłodszych ( życie w przesyconej greko-katolicyzmem i wiarą w niepodległość Ukrainy rodzinie),poprzez pierwsze kroki w działalności podziemnej ukraińskiego nurtu nacjonalistycznego, kolejne stopnie i szczeble w organizacji OUN i w jej ramach wielopłaszczyznową działalność na różnych polach ( łączność, zbieranie funduszy, propaganda, lecz również napady, pobicia, porwania, zabójstwa oponentów i przeciwników politycznych, tworzenie siatki agenturalnej i terrorystycznej). Osadzenie w polskim więzieniu za udział w zabójstwie ministra spraw wewnętrznych Bolesława Piernackiego oraz okres wzmożonej aktywności politycznej i wojskowej związanej z II wojną światową i próbą (przy pomocy nazistowskich Niemiec) wskrzeszenia niepodległego państwa, kolejne uwięzienie tym razem w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Sachsenhausen i dalsze losy w powojennej rzeczywistości
Wszystko to ukazane w szerokiej płaszczyźnie skomplikowanych stosunków polsko-ukraińskich ( politycznych, społecznych, wojskowych, ekonomicznych, etnicznych) wpisane w echa wielkiej europejskiej i światowej polityki.
Kim więc jawi się nam dziś, w świetle nowych dokumentów przywódca OUN- UPA Stefan Bandera? Politycznym ekstremistą i gnanym niepohamowaną ambicją radykalnym watażką? Wielkim ukraińskim bohaterem narodowym? Ludobójcą i zbrodniarzem mającym na swych rękach niewinnie przelaną krew tysięcy ludzi? Patriotą i przywódcą walczącym o niepodległość własnej ojczyzny? Pozbawionym skrupułów, bezwzględnym, podszywającym się ideologicznie bandytą z przerostem ego? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie z całą pewnością w tej lekturze.
Książka Wiesława Romanowskiego „Bandera terrorysta z Galicj” jest znakomicie przygotowana pod względem merytorycznym, na pierwszy rzut oka widać ogromną historyczną wiedzę autora oraz świetną znajomość realiów opisywanych czasów i wydarzeń. Bogaty materiał źródłowy (wzbogacony unikalnymi zdjęciami) oraz dostęp do nowych dokumentów i akt, powoduje iż na wiele wydawało by się znanych faktów pisarz rzuca zupełnie nowe światło. Dodatkowym atutem tej publikacji ( ukłon w stronę Wydawnictwa) jest jej naprawdę bardzo dobre wydanie: porządna twarda oprawa, bardzo dobra jakość papieru i druku.
To jedna z tych lektur która wyraźnie nami poruszy, świetnie napisana i niesłychanie ciekawa pozycja dla wszystkich pasjonatów najnowszej historii Europy ze szczególnym uwzględnieniem nieuregulowanych jak należy stosunków polsko- ukraińskich z jej wielowiekowymi naleciałościami, tajemnicami i białymi plamami…
Bandera. Ikona Putina. Wiesław Romanowski
7,7
Bardzo ciekawa pozycja. Gawędziarski charakter narracji w moich oczach stanowi atut, nie przeszkodę podczas lektury.
Dość szerokie tło polityczne z grą wywiadowczą i zapasami służb przypominają, że mnie - zwykłemu szaraczkowi - może się co najwyżej wydawać, że coś z tej globalnej polityki rozumiem.
Podzielając w dużej mierze pogląd autora na potrzebę i sens porozumienia między Polską i Ukrainą, doceniam ogrom pracy i umiejętność utrzymywania dystansu.