Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
262
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku
25
Artykuły„Smok Diplodok” już w kinach, czyli komiksowi bohaterowie na wielkich ekranach2
ArtykułyAkcja recenzencka! Zgarnij egzemplarz powieści „W cieniu Annapurny” Michała Łuczyńskiego2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Oprawcy: Radość noża czyli Żywoty Hiperborejczyków Aleksandr Adamowicz 
Przeczytana z przymusu, na uniwersytet. Mimo to książkę się czyta szybko i przyjemnie. Osobiście nie do końca jestem fanem stylu Adamowicza, są momenty, gdy ciężko jest się połapać w rozległych strumieniach świadomości tak bohaterów, jak i samego autora - brak widocznych przejść między faktyczną akcją utworu, a wejściem "w umysł" tej czy innej postaci. Mimo to książka stanowi bardzo barwny i smutny obraz represji stosowanych przez owiany złą sławą oddział Oskara Dirlewangera na długo przed tym, gdy urządzał on masakry podczas Powstania Warszawskiego. Książka w dobry sposób opisuje tragedię białoruskiej wioski, która stała się jedną z największych ofiar nazistowskiej ideologii. Polecam ludziom zainteresowanym tematem i tym, którzy lubią rozważania nad ludzką psychiką i gdzie są granice okrucieństwa.
W oblężonym Leningradzie. Dramatyczne wspomnienia Aleksandr Adamowicz 
Niesamowita i bardzo mocna pozycja, która potrafi w sposób krótki, ale wystarczający zakreślić obraz dramatu społeczeństwa radzieckiego. Nie jest to może dzieło literackie, ale porusza wyobraźnię człowieka. Nie ukrywam również, że na rynku są lepsze pozycje dotyczące tego tematu, ale mimo wszystko warto przeczytać. Opis walki o życie i głód, który nam współczesnym ludziom jest nie do wyobrażenia. Krzyk i pewna obsesja na temat głodu oraz mrozu, aż „wyrywają się " z tej książki.
Książka opowiada o historii mieszkańców Leningradu (obecnie Petersburg). Od 8 września 1941 podczas II wojny światowej wojska niemieckie oblegają radzieckie miasto Leningrad, aż 27.11.1942. Bohaterowie z rożnych perspektyw opisują pogarszająca się z każda minutą dramatyczną walkę człowieka z głodem, mrozem oraz bezradnością.
Wspomnienia dotyczą trzech głównych bohaterów, czyli Gieorgija Aleksiejewicza Kniaziew- historyk, dyrektor Archiwum Akademii Nauk, Jura Riabinkin, który w momencie wybuchu wojny miał piętnaście lat oraz Lidia Gieorgijewna Ochapkina, która walczy o przeżycie wraz z dwójką małych dzieci. Ci ludzie się nie znają, są w rożnym wieku, każdy z nich reprezentuje inny sposób patrzenia na wojnę, świat i chce przeżyć dla różnych wartości, ale łączy ich jedno, a mianowicie walka o kolejną minutę życia w obleganym Leningradzie.
Polecam książkę, dla tych, którzy jeszcze nigdy nie zapoznawali się z tym jak człowiek musi przeżyć piekło na ziemi. Kolejne piekło w czasie II wojny światowej, które rozgrywa się na ziemi. To wspomnienia o piekle w Leningradzie.
Książka opowiada o historii mieszkańców Leningradu (obecnie Petersburg). Od 8 września 1941 podczas II wojny światowej wojska niemieckie oblegają radzieckie miasto Leningrad, aż 27.11.1942. Bohaterowie z rożnych perspektyw opisują pogarszająca się z każda minutą dramatyczną walkę człowieka z głodem, mrozem oraz bezradnością.
Wspomnienia dotyczą trzech głównych bohaterów, czyli Gieorgija Aleksiejewicza Kniaziew- historyk, dyrektor Archiwum Akademii Nauk, Jura Riabinkin, który w momencie wybuchu wojny miał piętnaście lat oraz Lidia Gieorgijewna Ochapkina, która walczy o przeżycie wraz z dwójką małych dzieci. Ci ludzie się nie znają, są w rożnym wieku, każdy z nich reprezentuje inny sposób patrzenia na wojnę, świat i chce przeżyć dla różnych wartości, ale łączy ich jedno, a mianowicie walka o kolejną minutę życia w obleganym Leningradzie.
Polecam książkę, dla tych, którzy jeszcze nigdy nie zapoznawali się z tym jak człowiek musi przeżyć piekło na ziemi. Kolejne piekło w czasie II wojny światowej, które rozgrywa się na ziemi. To wspomnienia o piekle w Leningradzie.
