Książka znanego śląskiego teologa i poety jest zapisem rekolekcji akademickich, które wiosną 2000 roku przyciągnęły do krypty katowickiej katedry tłumy młodych ludzi. Pozycja zachwyca przede wszystkim żywym, na wskroś dzisiejszym językiem, świetnie przyjmowanym przez młodego człowieka. Każdy tekst jest ubogacony przytoczonym wierszem (m.in. ks. Janusza Pasierba, Zbigniewa Herberta, Elisabeth Bishop). Ta elitarna, wyrafinowana poezja jest kanwą do podania wielkich prawd chrześcijańskich - o niebie, o grzechu, miłości i życiu. 'Z jakiś powodów Bóg chciał, byśmy przyszli na świat pod śląskim niebem, z piwnymi bądź niebieskimi oczami, uwikłani w swój czas, głupi i mądry zarazem' - pisze autor, na co dzień profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Według niego przeciwko miłości do ziemi zgrzeszyć można przez: 'pogardę, nieliczenie się z nią, przez traktowanie jej jako zapyziałego zaścianka, z którego chcemy się wyrwać. Albo, przeciwnie -przez szowinizm, przez nadawanie jej cech religijnych, przez uważanie, że jest to ziemia lepsza od innych'.