Dolina marzeń

"Przeszłość nie odchodzi w niepamięć. Nie znika nawet wówczas, gdy wszyscy bardzo tego pragną." (str. 181)

Akcja powieści toczy się w małej miejscowości położonej w dolinie w Południowej Afryce. Zamieszkują ją biali farmerzy i czarni ciężko pracujący na farmach. Obalony został apartheid do władzy dochodzi Mandela. Zmiany ustrojowe widoczne są w dużych miastach, natomiast w małych miejscowościach zachowany został stary porządek , dominująca władza białych posiadaczy ziemskich i poddańczo podlegli czarni mieszkańcy tej ziemi. Bezwolnie poddali się obowiązującym prawom, nie próbując ich zmienić. Tutaj każdy znał swoje miejsce. Ciężka praca jednych i drugich przynosiła efekty, jednak decydującym czynnikiem o obfitości i urodzaju zbiorów była natura i przyroda. Biali farmerzy starali się poprawiać warunki bytowe Murzynów, modernizując ich baraki, doprowadzając elektryczność i wodę. Część Afrykanerów mieszkających w dolinie hołdowała rasistowskim poglądom, robotników traktując protekcjonalnie. Inni szli z postępem i zmianami. Wszyscy kochali ziemię i byli do niej przywiązani.

Głównymi bohaterami są córka farmera i syn czarnej kucharki. Znali się od dziecka, razem się wychowywali, przyjaźnili, jednak ich znajomość została na wiele lat przerwana. Ona ukochana córeczka tatusia, uwielbiała ojca, rozumiała się z nim bez słów. Natomiast matki się bała, jej zmiennych nastrojów, furii, wolała się trzymać od niej z daleka. Nie darzyła jej uczuciem jakim dziecko powinno darzyć matkę. Ojciec zaszczepił w niej miłość do ziemi i pragnęła zostać jej dziedziczką. On z konieczności bojownik o wolność i walkę z apartheidem po wielu latach tęsknoty wraca w rodzinne strony z postanowieniem odzyskania ziemi ojców. Jego przodkowie ciężko na nią pracowali, wiele razy stawali się jej właścicielami i wiele razy im ją bezprawnie odbierano, bo tak stanowiły prawa białych. Podejmując walkę o odzyskanie ojcowizny był rozdarty miedzy lojalnością wobec rodziców, a przekonaniem o słuszności swojej racji. Natomiast rodzice nie mieli siły do podjęcia walki, bali się przegranej i wysiedlenia. Poza tym byli wdzięczni swoim pracodawcom za pracę, pomoc i serce jakie im okazywali.

Wraz z jego powrotem na farmie miały miejsce wydarzenia, które zburzyły panujący do tej pory spokój. Ludzka lojalność staje naprzeciw ludzkiej niegodziwości. Przeszłość wraca, a sprawy wymykają się spod kontroli. Przyjaźń białej kobiety i czarnego mężczyzny przeobraża się w związek rozumiejących się, kochających się ludzi. Wytworzyła się miedzy nimi więź duchowa, a namiętność i pożądanie wzrastały z każdym spotkaniem. Związki mieszane w tej małej społeczności były nie do pomyślenia. Przekraczając pewne granice traci się przyjaciół, a ci potrafią okazać się okrutni nawet w chwili tragedii. Trudne decyzje jakie trzeba było podejmować by nie utknąć, nie pogrążyć się, a wyjść na prostą.

Powieść zaczyna się spokojnie, po czym nabiera rozpędu i gna coraz szybciej, także trudno się od niej oderwać. Podziwiałam niesamowitą siłę woli bohaterów o przetrwanie i utrzymanie mimo wielu strat jakie ponieśli. Osamotnieni, zmagający się z wieloma problemami mieli momenty załamania, lecz nie rezygnowali z celów jakie sobie postawili. Jedni chcieli się odciąć od korzeni przodków i zmienić całkowicie swoje życie, inni wprost przeciwnie sercem i duszą przynależeli do ziemi przodków.

"Przeszłość nie odchodzi w niepamięć. Nie znika nawet wówczas, gdy wszyscy bardzo tego pragną." (str. 181)

Akcja powieści toczy się w małej miejscowości położonej w dolinie w Południowej Afryce. Zamieszkują ją biali farmerzy i czarni ciężko pracujący na farmach. Obalony został apartheid do władzy dochodzi Mandela. Zmiany ustrojowe widoczne są w dużych miastach, natomiast w...

Przyciągnęła moją uwagę ta piękna okładka książki zdecydowałam się ją wypożyczyć w bibliotece i nie zawiodła mnie, pod urokiem,czarem jestem oczarowana powieścią wywarła na mnie mnóstwo pozytywnych emocji, wzruszeń dostarczyła.
Historia opowiada o Elizie jest Afrykanerką,córka właściciela ziemskiego, a Sandile jest synem czarnej kucharki mieszkającej na farmie, pracuje z nim razem na farmie.
Będąc dziećmi byli nierozłączną, kochającą parą aż do pewnego dnia gdy Eliza zostawia go dla innego zdradza go.
Piękne krajobrazy, pejzaże Afryki przecudna sceneria napisana cudownie.
Wzruszająca, przepiękna opowieść bardzo zachwycona jestem!!!

Przyciągnęła moją uwagę ta piękna okładka książki zdecydowałam się ją wypożyczyć w bibliotece i nie zawiodła mnie, pod urokiem,czarem jestem oczarowana powieścią wywarła na mnie mnóstwo pozytywnych emocji, wzruszeń dostarczyła.
Historia opowiada o Elizie jest Afrykanerką,córka właściciela ziemskiego, a Sandile jest synem czarnej kucharki mieszkającej na farmie, pracuje z...

Poleciałam na okładkę,nie za dobrze to o mnie świadczy ale mogę się usprawiedliwić,że byłam wtedy "młoda":)W sumie jak ją teraz trzymam w dłoniach robi na mnie takie samo wrażenie.KONTRAST.Wybicie się ponad społeczne konwenanse,złamanie norm,tabu i oczywiście późniejsze konsekwencje. Jednak było w niej coś poza okładką.

Poleciałam na okładkę,nie za dobrze to o mnie świadczy ale mogę się usprawiedliwić,że byłam wtedy "młoda":)W sumie jak ją teraz trzymam w dłoniach robi na mnie takie samo wrażenie.KONTRAST.Wybicie się ponad społeczne konwenanse,złamanie norm,tabu i oczywiście późniejsze konsekwencje. Jednak było w niej coś poza okładką.

jak narazie ciekawa .

jak narazie ciekawa .

Dla tych co kochają Afryke.

Dla tych co kochają Afryke.

Zdecydowanie "nie oceniaj po okładce". Lepsza niż na to wygląda.

Pełna opinia: http://forculturessake.wordpress.com/2014/03/04/heartlands-fights/

Zdecydowanie "nie oceniaj po okładce". Lepsza niż na to wygląda.

Pełna opinia: http://forculturessake.wordpress.com/2014/03/04/heartlands-fights/