Daje 10/10 przeczytałam od deski do deski z wypiekami na twarzy

Daje 10/10 przeczytałam od deski do deski z wypiekami na twarzy

Świetna lektura :)

Świetna lektura :)

Gdzieś dopadło mnie w pół drogi, że tak naprawdę nigdy nie przeczytałem Biblii. Tak jak Koranu zresztą. Bardzo mgliście wiem o co tam się rozbijało - jakieś katechezy z podstawówki, mgliste wspomnienia z anielsko cierpliwego księdza z liceum. Stwierdziłem, że na tekst źródłowy chyba się nie porwę, ale na opracowanie krytyczne już tak. Rekordy popularności bije ostatnio Reza Aslan i to właśnie jego chciałem sobie kupić, dopóki ktoś nie napisał "Przecież to wszystko już napisał Kosidowski" Cudze chwalicie, swego nie znacie. Kupiłem Kosidowskiego.

Dawka wiedzy jest zaiste, końska. O obydwu testamentach nie dowiedziałem się zbyt wiele pod kątem treści - autor wybrał co bardziej interesujące motywy i opisał je dokładnie, rozbijając na czynniki pierwsze. Nie jest to ani streszczenie, ani podsumowanie - raczej dośc szczegółowa analiza kilku dość kluczowych elementów i wątków. Dużo historii, dużo analizy źródeł. Widać od razu dlaczego książka była przez niektórych lubiana a przez niektórych bardzo nielubiana. Dośc bezpardonowo rozprawia się z największym kanonem pisma świętego, pokazuje interpolacje, fragmenty innych kultur, religii i historii które złożyły się na kanon pism świętych.

I pod tym względem jest ciekawa. Wielu rzeczy nie wiedziałem, o wielu zapomniałem. Dobrze sobie przypomnieć które ewangelie są synoptyczne, co mówiły apokryfy, co właściwie było w zwojach z Qumram, kto napisał listy apostolskie. Natomiast, co mnie, i to jest dla mnie dość zaskakujące, najbardziej denerwowało, to dość częstymi momentami nieznośny paternalizm autora, który pochylał się nad domniemaną naiwnością niektórych podań i przypowieści z wyrozumiałym uśmiechem. Kiedy czytałem dwudziesty raz o "rozbrajająco naiwnej, czarująco nieporadnej ludowej baśni" opuszczałem cały akapit. Zabrakło mi, bo ja wiem, szacunku? Albo raczej takiego naukowego domniemania - czy ja wiem, prawdy? Autentyczności? Trudno mi przełożyć na język tego co tam się we mnie kotłowało.

Skończyłem na pewno mądrzejszy i wciąż nienasycony. Kosidowskiego krytykowano za braki w wiedzy, podważano jego niektóre tezy - poczytam o tym jeszcze. Cały czas podczas lektury stał mi przed oczami obraz niziutkiego Ha-Nocri, za którym Mateusz Lewita chodzi i wszystko źle zapisuje.

Gdzieś dopadło mnie w pół drogi, że tak naprawdę nigdy nie przeczytałem Biblii. Tak jak Koranu zresztą. Bardzo mgliście wiem o co tam się rozbijało - jakieś katechezy z podstawówki, mgliste wspomnienia z anielsko cierpliwego księdza z liceum. Stwierdziłem, że na tekst źródłowy chyba się nie porwę, ale na opracowanie krytyczne już tak. Rekordy popularności bije ostatnio Reza...

Inny, bardziej przystępny sposób opowiedzenia historii znanych z Biblii. Przyjemna lektura, nic nowego nie wnosząca..

Inny, bardziej przystępny sposób opowiedzenia historii znanych z Biblii. Przyjemna lektura, nic nowego nie wnosząca..

Nieprzypadkowo obydwie te pozycje tak często wznawiano w latach PRL. Cała masa antyreligijnych i antychrześcijańskich uprzedzeń, a do tego bardzo tendencyjne posługiwanie się autorytetami w rodzaju nestora polskiej biblistyki, ks. prof. E. Dąbrowskiego. W dodatku żadnych własnych wniosków. Każde z biblijnych dzieł Kosidowskiego stanowi bowiem swoiste kompendium wiedzy zaczerpniętej z dzieł innych autorów, do czego sam Kosidowski wprost się przyznaje. Minusów jest zatem wiele. A jednak ... Kosidowski jest prawdziwie zafascynowany światem Biblii, próbuje wejść w świat przeżyć i emocji bohaterów tak Starego, jak i Nowego Testamentu. Snuje bardzo ciekawą, niemal przygodową opowieść. Czyta się to jednym tchem, gdyż Kosidowski był świetnym gawędziarzem. Jego książki ożywiły świat dawnych bohaterów, przydały im cech, które pozwalają nam poczuć biblijną atmosferę. O ileż gorzej piszą dzisiejsi "biblijni manipulatorzy". Chociaż więc każda z biblijnych książek Kosidowskiego budzi zastrzeżenia i to nawet wtedy, gdy pamiętamy o ich popularnonaukowym, historycznym nie zaś religijnym charakterze i przeznaczeniu, to przecież wciąż jeszcze pozostawia w przedbiegach autorów "Kryminalnych historii Kościoła" i temu podobnych bestselerów. O wszystkim tym jednak decyduje wartość literacka "Opowieści...", nie zaś ich walory poznawcze.

Nieprzypadkowo obydwie te pozycje tak często wznawiano w latach PRL. Cała masa antyreligijnych i antychrześcijańskich uprzedzeń, a do tego bardzo tendencyjne posługiwanie się autorytetami w rodzaju nestora polskiej biblistyki, ks. prof. E. Dąbrowskiego. W dodatku żadnych własnych wniosków. Każde z biblijnych dzieł Kosidowskiego stanowi bowiem swoiste kompendium wiedzy...

Fantastyczna historia "Biblijnych" czasów opowiedziana przez jednego z najlepszych "gawędziarzy, może nawet zaraz po Wańkowiczu

Fantastyczna historia "Biblijnych" czasów opowiedziana przez jednego z najlepszych "gawędziarzy, może nawet zaraz po Wańkowiczu

Dwadzieścia parę lat temu byłam tym zachwycona. Jak byłoby teraz?

Dwadzieścia parę lat temu byłam tym zachwycona. Jak byłoby teraz?