Głównym bohaterem książki autorka uczyniła - jakżeby inaczej - wysokiego, silnej budowy ciała, barczystego, a przy tym szorstkiego i agresywnego faceta, który przy pierwszym spotkaniu wściekle i gniewnie rzuca się na kobietę, zaczynając ją bezceremonialnie całować. A ta - jakżeby inaczej - poczuła, że "serce wali jej jak młotem i desperacko pragnie tego mężczyzny". No ręce opadają...
Nie wiem, czy autorkom "arlekinów" brakowało wyobraźni, czy przez wydawców były obligowane, aby tak, a nie inaczej budować postacie głównych bohaterów i dynamikę ich związku.

Głównym bohaterem książki autorka uczyniła - jakżeby inaczej - wysokiego, silnej budowy ciała, barczystego, a przy tym szorstkiego i agresywnego faceta, który przy pierwszym spotkaniu wściekle i gniewnie rzuca się na kobietę, zaczynając ją bezceremonialnie całować. A ta - jakżeby inaczej - poczuła, że "serce wali jej jak młotem i desperacko pragnie tego mężczyzny". No ręce...