Patty Diphussa czytało się bardzo dobrze, natomiast reszta nie wiem czemu się tam znalazła.

Patty Diphussa czytało się bardzo dobrze, natomiast reszta nie wiem czemu się tam znalazła.

"Tylko krok dzieli bylejakość od luksusu, a ty wyspecjalizowałeś się w robieniu tego kroku z wdziękiem i oryginalnością" - pisze Almodovar w kawałku zatytułowanym "Jak zostać twórcą filmowym o międzynarodowej sławie".

I coś w tym jest, tzn. lżej się chyba już nie da. Podczas lektury miałem nieustanne wrażenie, że wujek Almodovar siada, nie wiedząc, co napisać i pisze, nie wiedząc, o czym będzie następne zdanie. I co w tym złego? Zupełnie nic. Idealna lektura na łagodnego kaca w letni poranek.

Oprócz ogólnego wrażenia lekkości, takiej almodovarowatej pop-zabawnej-mgiełki zapewne nic mi nie zostanie po części zatytułowanej (ironicznie, ale jakże trafnie!) "Wypełniacz".

Natomiast tytułowa "Patty Diphusa" jest czadowa, porno-punkowa i przypomina mi jedną moją koleżankę, która zupełnie nie ma kompleksów, co na początku mnie irytowało, ale z czasem ją polubiłem, a nawet zacząłem podziwiać. Do łóżka nie poszliśmy. To są te bolesne momenty, kiedy życie nie jest w stanie dorównać literaturze.

"Tylko krok dzieli bylejakość od luksusu, a ty wyspecjalizowałeś się w robieniu tego kroku z wdziękiem i oryginalnością" - pisze Almodovar w kawałku zatytułowanym "Jak zostać twórcą filmowym o międzynarodowej sławie".

I coś w tym jest, tzn. lżej się chyba już nie da. Podczas lektury miałem nieustanne wrażenie, że wujek Almodovar siada, nie wiedząc, co napisać i pisze, nie...

Podobały mi się wynurzenia głównej bohaterki. Jeśli przyjmiemy całą konwencję, nie przeszkadza dosadny język.

Podobały mi się wynurzenia głównej bohaterki. Jeśli przyjmiemy całą konwencję, nie przeszkadza dosadny język.

Pedro Almodovar jest bardzo specyficznym reżyserem. Otwartym, lekko perwersyjnym, nieraz szukającym okazji, by zaszokować swoją publiczność. Zabłysnął jeszcze w latach osiemdziesiątych i madryckie czasopismo artystyczne La Luna zaproponowało mu posadę felietonisty. Pedro zgodził się i stworzył postać Patty, gwiazdy porno, czułej i wyrazistej, ale też groteskowej kobiety. Niejako z jej pozycji przygotował kilkadziesiąt zabawnych tekstów.

Patty Diphusa to ich kolekcja, pozwalająca przyjrzeć się bohaterce z bliska. Poznajemy tym samym damę niezwykłą, pasującą bardziej do filmów Andy’ego Warhola niż ponurych opowieści o branży filmów dla dorosłych. Nie może być inaczej, bo Almodovar pokazuje ją z solidnym przymrużeniem oka. Upodabnia ją wręcz do drapieżnej hollywoodzkiej gwiazdy, egoistycznej i zadufanej w sobie, świadomej swojej niezwykłości. No i wierzącej, że cały świat kręci się wokół niej.

Poszczególne historyjki – większość kilkustronicowa – są absurdalnie śmieszne. Dla Almodovara stanowią okazję do zabawy językiem, wyśmiania określonych postaw czy po prostu podzielenia się z czytelnikiem zasłyszanymi anegdotkami. Jasne, niektóre z nich są bardzo dosłowne i niektórym osobom wydadzą się niesmaczne. Ale taki przecież jest Almodovar. Nie kręci filmów dla grzecznych dzieci. Ma masę obsesji.

Recenzja:
https://zdalaodpolityki.pl/2018/05/26/patty-diphusa/

Pedro Almodovar jest bardzo specyficznym reżyserem. Otwartym, lekko perwersyjnym, nieraz szukającym okazji, by zaszokować swoją publiczność. Zabłysnął jeszcze w latach osiemdziesiątych i madryckie czasopismo artystyczne La Luna zaproponowało mu posadę felietonisty. Pedro zgodził się i stworzył postać Patty, gwiazdy porno, czułej i wyrazistej, ale też groteskowej kobiety....

Tytułowy cykl opowiadań czyta się bardzo dobrze. Główna bohaterka jest gwiazdą porno przeżywającą różnego rodzaju perypetie uczuciowo-erotyczno-obyczajowe i jako postać wzbudza sympatię. Jej przygody są naprawdę zabawne.

Kolejne opowiadania (czy też inne formy) jednak w większości mnie wynudziły i pomimo wyczuwalnej autoironii narratora, co akurat cenię, mocno trąciły grafomanią. Dlatego wystawiam dość niską ogólną ocenę i nieszczególnie zachęcam do zapoznania się z literackim dorobkiem Almodovara. Chociaż jako ciekawostka i odskocznia od poważnej literatury jakoś ujdzie.

Tytułowy cykl opowiadań czyta się bardzo dobrze. Główna bohaterka jest gwiazdą porno przeżywającą różnego rodzaju perypetie uczuciowo-erotyczno-obyczajowe i jako postać wzbudza sympatię. Jej przygody są naprawdę zabawne.

Kolejne opowiadania (czy też inne formy) jednak w większości mnie wynudziły i pomimo wyczuwalnej autoironii narratora, co akurat cenię, mocno trąciły...

CUDOWNA!

CUDOWNA!