Zza księgarskiej lady obserwowałem fenomen Coelho. I przyznaję, że nie byłem w stanie do końca go zrozumieć. Nadal nie jestem… Do czasu próbowałem nawet rozmawiać z czytelnikami, zachwyconymi lekturą i twierdzącymi, że Coelho odmienił ich życie, i pytać ich, na czym konkretnie ta odmiana polegała, ale na to odpowiedzieć jakoś nie potrafili.

Dwie książki brazylijskiego pisarza przeczytałem z ciekawości, ze trzy inne z zawodowego obowiązku, ale gdy dotarłem do „Podręcznika wojownika światła” – miałem dosyć. To już przekraczało moją wytrzymałość. „Pielgrzym” albo „Alchemik” miały chociaż jakąś fabułę… Jednak wszystkie one stanowiły festiwal prostych, banalnych, niewyszukanych, konwencjonalnych, wyświechtanych, trywialnych treści podanych w taki sposób, by sprawiały wrażenie epokowego odkrycia, wielkiego objawienia. Żeby powalały na kolana i pozostawiały czytelnika z oczami wybałuszonymi w niemym zachwycie. Taka sztuczka nie jest niczym nowym ani odkrywczym. Zwyczajne sprawy, oczywiste, przedstawiał jako wielkie odkrycia Randy Pausch („Ostatni wykład”),a z naszych Katarzyna Nosowska („A ja żem jej powiedziała…”),choć do klasy Cohelio im daleko.

„Niejedna fałszywa religia powstała na skutek domniemanych objawień z Nieba. Tak powstał np. islam, którego twórcy – Mahometowi, zdawało się, że słyszy Boży głos” [1].

Są takie określenia (zwroty, nazwy, pojęcia itp.),które wypowiadającego je człowieka, identyfikują w sposób nie budzący najmniejszej wątpliwości. Na przykład „Heil Hitler”, „towarzyszu”, „zapluty karzeł reakcji”. W Polsce od pewnego czasu funkcjonuje kolejne takie… kuriozum. Podczas gdy normalni ludzie wiedzą, że scena polityczna dowolnego kraju/państwa, to zwykle i w wielkim uproszczeniu prawica, centrum, lewica, chadecja (chrześcijańska demokracja),to w Polsce funkcjonuje od pewnego czasu cudaczne, wielce udziwnione pojęcie „lewactwo”. Używający go ludzie już zapewne nie zdają sobie sprawy, że mówią do krewnych, znajomych, przyjaciół nie normalną polszczyzną, ale propagandową partyjną nowomową. Gdyby jeszcze mówili o prawactwie i centractwie…

Kiedy w książeczce niejakiego Salwowskiego (nie wiedziałem wcześniej, kto to jest, nie znałem jeszcze jego poglądów na bicie dzieci, kar za namiętne pocałunki i innych w tym stylu),na jednej z pierwszych stron napotkałem „lewactwo”, wiedziałem już, czego się spodziewać. Czytałem dalej tylko dlatego, żeby sprawdzić, jak daleko się posunie tym razem. A posunął się naprawdę bardzo daleko.

Książeczka (raczej paszkwil) pana Salwowskiego, to 128 stron cytatów biblijnych, fragmentów książek Coelho, Katechizmu Kościoła katolickiego, jakichś encyklik papieskich itp. Jedne są związane z książkami Coelho mniej, inne wcale, ale sprawiają właściwe wrażenie. Bo chodzi o to, żeby dowieść, że autor „Pielgrzyma” jest diabłem.

„Czy to możliwe, aby za tym dobrotliwie wyglądającym, nieustannie uśmiechniętym, wydającym duże pieniądze na działalność charytatywną, starszym panem, stał sam szatan?” [2].

Zaiste, rację miał Sławomir Mrożek, twierdząc, że większość jest głupia, a im większa większość, tym głupsza.

A Paulo Coelho? Zapewne to tylko efekt dobrego marketingu, bo ani to prorok, ani mistrz duchowy – zręczny pisarz motywacyjny, po prostu.




--
1. Mirosław Salwowski, "Paulo Coelho - duchowy mistrz czy fałszywy prorok?", Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, 2004, s. 22.
2. Tamże, s. 25.

Zza księgarskiej lady obserwowałem fenomen Coelho. I przyznaję, że nie byłem w stanie do końca go zrozumieć. Nadal nie jestem… Do czasu próbowałem nawet rozmawiać z czytelnikami, zachwyconymi lekturą i twierdzącymi, że Coelho odmienił ich życie, i pytać ich, na czym konkretnie ta odmiana polegała, ale na to odpowiedzieć jakoś nie potrafili.

Dwie książki brazylijskiego...

Od kiedy tylko dowiedziałam się o istnieniu tej książki, przeczuwałam, że będzie ona zła. I nie pomyliłam się ani trochę.

I o ile jeszcze z argumentami autora dotyczącymi rozbieżności doktryny katolickiej z twórczością Coelho można się zgodzić, o tyle cała reszta to jeden wielki dramat.

Poglądy, które głosi ten człowiek, wołają o pomstę do nieba. Zdaniem Salwowskiego ambicje są złe, kobieta powinna wyłącznie siedzieć w domu z dziećmi (a jeśli czegoś nie rozumie, to... zapytać męża),zaś wolność myślenia jest źródłem niegodziwości (sic!). (Wystarczy zresztą wpisać w wyszukiwarkę jego nazwisko, żeby się przekonać, jakie jeszcze farmazony plecie: że moralnym obowiązkiem rodziców jest bić dzieci, a 'pozamałżeńskie tańce damsko-męskie' to okazja do grzechu.) No a Coelho to oczywiście Szatan wcielony, którego książki powinno się spalić.

Brak mi słów. Jak ktokolwiek, kto posiada choćby dwie szare komórki, może zgodzić się z tym człowiekiem?!

Oto, co się dzieje, gdy ideologia wejdzie zbyt mocno.

A ta pseudoksiążka to bardziej zlepek cytatów, niż samodzielny utwór literacki.

Omijać szerokim łukiem!

Od kiedy tylko dowiedziałam się o istnieniu tej książki, przeczuwałam, że będzie ona zła. I nie pomyliłam się ani trochę.

I o ile jeszcze z argumentami autora dotyczącymi rozbieżności doktryny katolickiej z twórczością Coelho można się zgodzić, o tyle cała reszta to jeden wielki dramat.

Poglądy, które głosi ten człowiek, wołają o pomstę do nieba. Zdaniem Salwowskiego...

"Dopóki sikasz na żółto, jesteś zwycięzcą ścieżki zdrowia"- Paulo Coelho.
Coelho to mistrz aforyzmów dla gimnazjalistów i nierozgarniętych dorosłych. Dopóty kogoś kręcą jego teksty, dopóki nie jest dorosły intelektualnie i światopoglądowo. To moje zdanie. Zaznaczam, żeby mnie nie zbiły słownie wyznawcy jego sekty.

"Dopóki sikasz na żółto, jesteś zwycięzcą ścieżki zdrowia"- Paulo Coelho.
Coelho to mistrz aforyzmów dla gimnazjalistów i nierozgarniętych dorosłych. Dopóty kogoś kręcą jego teksty, dopóki nie jest dorosły intelektualnie i światopoglądowo. To moje zdanie. Zaznaczam, żeby mnie nie zbiły słownie wyznawcy jego sekty.

Zachwyty nad książkami Coelho nie ustają. Moim jednak zdaniem pisze coraz słabiej. Każda kolejna książka zawiera w sobie coraz mniej i mniej myśli. Dla równowagi umieszczam właśnie tą książeczkę. Spotkałem się z drwiną, kiedy próbowałem rozmawiać o niej, ale myślę, że warto samemu zdecydować ile w niej racji.
Chyba muszę na nią nową półkę stworzyć.

Zachwyty nad książkami Coelho nie ustają. Moim jednak zdaniem pisze coraz słabiej. Każda kolejna książka zawiera w sobie coraz mniej i mniej myśli. Dla równowagi umieszczam właśnie tą książeczkę. Spotkałem się z drwiną, kiedy próbowałem rozmawiać o niej, ale myślę, że warto samemu zdecydować ile w niej racji.
Chyba muszę na nią nową półkę stworzyć.

Przeczytałam wszystkie książki Paula Coelho. Przeczytałam również jego biografię. Kiedyś myślałam, że jest dla mnie świetnym pisarzem; w tak prosty sposób opisuje uczucia i emocje. Wciąż nakłania nas do szukania "Własnej Legendy", sensu życia. I kiedy czytałam jego książki nie mogąc się doczekać kolejnych, zrozumiałam, że nie może być on takim idealnym pisarzem. Że musi być coś nie tak, coś "więcej" poza pięknymi frazesami i aforyzmami, które za każdym razem spisywałam. Trafiłam na biografię. Przestraszyłam się, bo zrozumiałam, że swoimi książkami zahipnotyzował miliony czytelników (mnie również). Stworzył swoją własną religię, która ma na celu zrównanie człowieka z Bogiem.

Niedawno trafiłam na publikację M. Salwowskiego. Nie żałuję, że ją przeczytałam. Tak jak nie żałuję, że przeczytałam biografię P. Coelho pt "Czarodziej", bo to ona pierwsza obudziła moje wątpliwości. Książka Salwowskiego całkowicie otworzyła mi oczy i pokazała w jak wielkim byłam błędzie co do pisarza i jego twórczości.

Gorąco polecam! (szczególnie fanom P. Coelho)

Przeczytałam wszystkie książki Paula Coelho. Przeczytałam również jego biografię. Kiedyś myślałam, że jest dla mnie świetnym pisarzem; w tak prosty sposób opisuje uczucia i emocje. Wciąż nakłania nas do szukania "Własnej Legendy", sensu życia. I kiedy czytałam jego książki nie mogąc się doczekać kolejnych, zrozumiałam, że nie może być on takim idealnym pisarzem. Że musi być...

Super Książka :) Polecam

Super Książka :) Polecam

Ciekawe bardzo, polecam ! :)

Ciekawe bardzo, polecam ! :)

Przeczytałam kilka książek tego autora. Niektóre pozycje są lepsze, inne gorsze.
Tą serdecznie polecam!

Przeczytałam kilka książek tego autora. Niektóre pozycje są lepsze, inne gorsze.
Tą serdecznie polecam!