"Potiomkina" kupiłem za złotówkę i pewnie, gdyby wydał więcej, żałowałbym tych pieniędzy. "Potiomkin" jest dość prymitywny - to można wybaczyć technothrillerowi, ale nie można mu wybaczyć nudy. Napięcia, obiecywanego na okładce, jest tyle, co w starej gumce od majtek; do tego naiwne mędrkowanie na ulubiony temat "USA - Rosja". Tom Clancy doczekał się wyjątkowo nieudolnego naśladowcy

"Potiomkina" kupiłem za złotówkę i pewnie, gdyby wydał więcej, żałowałbym tych pieniędzy. "Potiomkin" jest dość prymitywny - to można wybaczyć technothrillerowi, ale nie można mu wybaczyć nudy. Napięcia, obiecywanego na okładce, jest tyle, co w starej gumce od majtek; do tego naiwne mędrkowanie na ulubiony temat "USA - Rosja". Tom Clancy doczekał się wyjątkowo nieudolnego...

Odebrałem tą książkę inaczej niż mój przedmówca, Mirek.

Być może faktycznie "Potiomkin" ma te same wady co większość pozycji z "Czarnej Serii" i prawie wszystkie charakterystyczne dla twórczości Toma Clancy'ego. Podział na "złych i dobrych", irytująca propaganda, czarno-białe, wyjątkowo ograniczone spojrzenie na dany konflikt...

Możliwe, że "Potiomkin" posiada wszystkie te wady, ale nie wydały mi się one ani znaczące, ani przejaskrawione do bólu. Nie oczekiwałem od tej lektury wiele, tymczasem naprawdę miło się rozczarowałem. Ta książeczka może nie imponuje rozmachem i dynamiczną akcją, ale jest napisana całkiem rozsądnie i solidnie.

Zabawa w kotka i myszkę powinna być emocjonująca, tymczasem zimnowojenne podmorskie zmagania okrętów podwodnych są trochę usypiające. Na szczęście wszystko wynagradza w moim mniemaniu finał, raczej nietypowy, zaskakujący i gorzki...

Odebrałem tą książkę inaczej niż mój przedmówca, Mirek.

Być może faktycznie "Potiomkin" ma te same wady co większość pozycji z "Czarnej Serii" i prawie wszystkie charakterystyczne dla twórczości Toma Clancy'ego. Podział na "złych i dobrych", irytująca propaganda, czarno-białe, wyjątkowo ograniczone spojrzenie na dany konflikt...

Możliwe, że "Potiomkin" posiada wszystkie...

Nie będę się rozpisywał zbyt szeroko na temat tej powieści. Jest lekka, momentami przynudza i - co mnie najbardziej drażni w niektórych powieściach - ma nastrój typowo amerykański. W najprostszy i równie dokładny sposób powieść Joseph'a można opisać następująco, "My, Amerykanie to ci dobrzy i szlachetni, Wy, Iwan, to ci źli i podli".

Zarówno Amerykanie jak i Sowieci wysyłają swoje podwodne okręty w pobliże wód terytorialnych przeciwnika. Jedni i drudzy obserwują i szpiegują. Autor przedstawia te działania w taki sposób, że gdy robią to chłopaki od Wuja Sama to jest to profesjonalne, natomiast działania te wykonywane przez chłopców Mateczki Rosji jest niemoralne, nieetyczne i wbrew wszystkim dobrym zwyczajom czy normom.

Finał powieści także wzbudza uśmiech ironii. Rosjanie co prawda jako pierwsi chwalą się swoimi torpedami, ale są to pociski konwencjonalne. Amerykanie natomiast od razu "walą z grubej rury" torpedami uzbrojonymi w głowice nuklearne. Świadomie czy też nie, autor prezentuje tych drugich jako stronę konfliktu, która bez ogródek potrafi korzystać z takich środków.

Pozycja raczej słaba.

Nie będę się rozpisywał zbyt szeroko na temat tej powieści. Jest lekka, momentami przynudza i - co mnie najbardziej drażni w niektórych powieściach - ma nastrój typowo amerykański. W najprostszy i równie dokładny sposób powieść Joseph'a można opisać następująco, "My, Amerykanie to ci dobrzy i szlachetni, Wy, Iwan, to ci źli i podli".

Zarówno Amerykanie jak i Sowieci...