Zgadzam się z komentarzami przedmówców. To ponadczasowa treść, do której warto wracać co jakiś czas, żeby sprawdzić, czy wciąż będzie się ją odbierało tak samo, jak w przeszłości.

Zgadzam się z komentarzami przedmówców. To ponadczasowa treść, do której warto wracać co jakiś czas, żeby sprawdzić, czy wciąż będzie się ją odbierało tak samo, jak w przeszłości.

Czy chcielibyście przeżyć swoje życie jeszcze raz?

„Powtórka” Kena Grimwooda jest kolejną pozycją z serii „Wehikuł czasu”, która ukazała się nakładem @dom_wydawniczy_rebis 💙

Tak w skrócie o fabule: główny bohater Jeff umiera na zawał serce, a następnie budzi się w akademiku mając znów osiemnaście lat! Przeżywa deja vu, ponieważ wszystko jest identyczne jak w jego poprzednim życiu… Ta śmierć pojawia się za każdym razem, gdy Jeff ma czterdzieści trzy lata. Plusem tej całej sytuacji jest to, że mężczyzna może pozwolić sobie na naprawienie błędów, jakie dotychczas popełniał. Tylko ile razy będzie w stanie to zrobić, widząc, że i tak przyjdzie po niego śmierć?

„Powtórka” nie jest lekką historią o podróżowaniu w czasie. Skupia się ona raczej na psychice człowieka, na tym co on w takich sytuacjach dostrzega. Jednocześnie autor daje nam do zrozumienia, że to, co miało się wydarzyć i tak się wydarzy. I nic nie jest w stanie tego zmienić.

Cieszę się, że miałam możliwość poznania tej historii. Przeczytałam ją jednego dnia, jest bardzo wciągająca i daje do myślenia. W dodatku autor ma bardzo przyjemny dla oka styl. POLECAM.

Czy chcielibyście przeżyć swoje życie jeszcze raz?

„Powtórka” Kena Grimwooda jest kolejną pozycją z serii „Wehikuł czasu”, która ukazała się nakładem @dom_wydawniczy_rebis 💙

Tak w skrócie o fabule: główny bohater Jeff umiera na zawał serce, a następnie budzi się w akademiku mając znów osiemnaście lat! Przeżywa deja vu, ponieważ wszystko jest identyczne jak w jego...

ponadczasowa pozycja, wracam do niej kilka razy:)

ponadczasowa pozycja, wracam do niej kilka razy:)

Nie zazdroszczę Jeffowi, bohaterowi „Powtórki” Kena Grimwooda, choć przeżywa on coś, o czym marzy zapewne wiele osób. Dostaje od losu kolejne szanse, aby naprawić popełnione przez siebie błędy i dowolnie kreować swoje życie. Umiera bowiem na zawał w wieku 42 lat, by natychmiast obudzić się w roku 1963 w swoim akademickim pokoju z całkowitą wiedzą o tym, jak wyglądało jego poprzednie życie. Po pierwszym szoku zaczyna wykorzystywać szansę, aby się wzbogacić, obstawiając u bukmacherów wyniki wyścigów i zawodów sportowych oraz skupując akcje firm, o których już wie, że w przyszłości będą gigantami w swoich branżach. Jego szanse wzrastają, gdy okazuje się, że takich żyć ma do dyspozycji wiele, bo umiera i budzi się cyklicznie zawsze tego samego dnia, może się więc do śmierci przygotować.
Autor oparł swoją powieść na dość popularnym motywie podróży w czasie i wyraźnie widać, że inspirował się znanym filmem „Podróż do przyszłości”. Jednak jego książka nie jest tylko rozrywkową historią o facecie, który ciągle wraca do czasu swojej młodości, ale też rozważaniem o tym, czy potrafilibyśmy wykorzystać szansę na zmiany w swoim życiu, gdybyśmy ją dostali. Gdybym miała zdecydować, co zmieniłabym w swoim życiu w takiej sytuacji to nie wiem, jakiej odpowiedzi bym udzieliła. Bohaterowie powieści Grimwooda przekonują się, że mimo iż próbują zapobiec niektórym katastrofom w rzeczywistości wokół siebie to świat i tak toczy się tak, jak miał się potoczyć. Ich wysiłki tylko nieznacznie zmieniają rzeczywistość, albo odraczają niektóre fakty. Według autora, nie jesteśmy w stanie w żaden sposób wpływać na koleje swojego losu, a dane nam szansy marnujemy.
Podobała mi się ta „Powtórka”, bo jest jednocześnie niezłą rozrywką, ale i lekkim moralitetem o odpowiedzialności za popełnione błędy i ich konsekwencjach. Przyjemnie się to czytało.

Nie zazdroszczę Jeffowi, bohaterowi „Powtórki” Kena Grimwooda, choć przeżywa on coś, o czym marzy zapewne wiele osób. Dostaje od losu kolejne szanse, aby naprawić popełnione przez siebie błędy i dowolnie kreować swoje życie. Umiera bowiem na zawał w wieku 42 lat, by natychmiast obudzić się w roku 1963 w swoim akademickim pokoju z całkowitą wiedzą o tym, jak wyglądało jego...

WOW. WOW. WOW. Dawno nie czytałam książki, która wymogłaby na mnie tyle rozważań. Aż mi się mózg gotował od tych ciągłych "a jeśli by było tak..." Ciągle się zastanawiałam, jak sama bym się odnalazła w takiej sytuacji, co powtórzyła, czego i kogo unikała. Po skończeniu książki doszłam do wniosku, że ścieżki bohaterów, ich powtórki, które są tematem książki, są w sumie chyba odzwierciedleniem tego, jak postąpiła by większość ludzi w takiej sytuacji. Najpierw na maxa wszystko zagarniamy dla siebie, potem zaczynamy zastanawiać się nad tym co dla nas ważne, później chcemy naprawić świat, gdzieś po drodze odpuszczamy, by na koniec poddać się temu co jest. To było tak prawdziwe, że sama widziałam się, ustawiłam w takim schemacie, od cwaniaka do mędrca życiowego. Wydawała się ta książka lekką opowiastką, a okazała się potężną nauczycielką.

WOW. WOW. WOW. Dawno nie czytałam książki, która wymogłaby na mnie tyle rozważań. Aż mi się mózg gotował od tych ciągłych "a jeśli by było tak..." Ciągle się zastanawiałam, jak sama bym się odnalazła w takiej sytuacji, co powtórzyła, czego i kogo unikała. Po skończeniu książki doszłam do wniosku, że ścieżki bohaterów, ich powtórki, które są tematem książki, są w sumie chyba...

Bardzo fajna książka. Trochę smutna.

Bardzo fajna książka. Trochę smutna.

Pomysł na akcję genialny w swojej prostocie: 43-letni mężczyzna umiera w pierwszym rozdziale na zawału serca. Ale potem się budzi i ma znowu 18 lat, właśnie zaczyna studia, wszystko jest identyczne jak w pierwszym życiu. Co ważniejsze, pamięta swoją poprzednią nudą egzystencję. Zmieni coś? Przeżyje to inaczej? Czytać, nie dyskutować. Warto.

Pomysł na akcję genialny w swojej prostocie: 43-letni mężczyzna umiera w pierwszym rozdziale na zawału serca. Ale potem się budzi i ma znowu 18 lat, właśnie zaczyna studia, wszystko jest identyczne jak w pierwszym życiu. Co ważniejsze, pamięta swoją poprzednią nudą egzystencję. Zmieni coś? Przeżyje to inaczej? Czytać, nie dyskutować. Warto.

To jest jedna z najlepszych książek jakie czytałem. Polecam wszystkim których fascynuje motyw przeżywania swojego życia raz jeszcze. Pięknie pokazuje to jakie może mieć to wady i zalety. Już szukam kolejnej książki o tej tematyce.

To jest jedna z najlepszych książek jakie czytałem. Polecam wszystkim których fascynuje motyw przeżywania swojego życia raz jeszcze. Pięknie pokazuje to jakie może mieć to wady i zalety. Już szukam kolejnej książki o tej tematyce.

Pzeczytalam te ksiaze jakies 15-20lat temu i nie moge zapomniec.

Pzeczytalam te ksiaze jakies 15-20lat temu i nie moge zapomniec.

Czy ktoś z Was chciałby się znaleźć w sytuacji rodem z filmu "Dzień Świstaka"? Ja dziękuję, postoję. Autor "Powtórki" wprowadza nas w świat Jeffa Winstona, zmęczonego życiem faceta po 40, sfrustrowanego, będącego zakleszczonym w rozsypującym się związku, bez wizji na przyszłość, bez oparcia finansowego. Jeff umiera 18 października 1988r. na atak serca. Budzi się w akademiku w roku 1963. Znając przyszłość potrafi w kilka lat całkiem nieźle ustawić się finansowo, zakłada bardzo dobrze prosperującą firmę Future Inc. i korzysta z życia unikając błędów z poprzedniego bytu i realizując marzenia. Do 18.10.1988r., kiedy to ponownie umiera i znów budzi się w 1963 pamiętając wszystko z ostatnich 2 żyć... Książka z pomysłem, bardzo mi się podobała, mimo że z każdą kolejną "powtórką" trochę zaczęła nużyć. Zakończenie całkiem przyzwoite, w sumie lektura taka trochę z morałem i dzięki niej w ciekawy sposób można sobie wytłumaczyć uczucie deja vu, które na pewno każdy doświadczył. Idealna pozycja na wieczorne odprężenie.

Czy ktoś z Was chciałby się znaleźć w sytuacji rodem z filmu "Dzień Świstaka"? Ja dziękuję, postoję. Autor "Powtórki" wprowadza nas w świat Jeffa Winstona, zmęczonego życiem faceta po 40, sfrustrowanego, będącego zakleszczonym w rozsypującym się związku, bez wizji na przyszłość, bez oparcia finansowego. Jeff umiera 18 października 1988r. na atak serca. Budzi się w akademiku...