Polecam wszystkim dziewczynom w wieku 10 - 14 lat :)

Czytałam daaawno temu i bardzo mi się podobała.

Polecam wszystkim dziewczynom w wieku 10 - 14 lat :)

Czytałam daaawno temu i bardzo mi się podobała.

Bardzo ciekawa książka. Jest moją ulubioną.

Bardzo ciekawa książka. Jest moją ulubioną.

Nic specjalnego, nic ciekawego...
Fabuła była nudna (według mnie) i bardzo się ciągnęła. Nie zachęciło mnie to do czytania innych książek tej serii i tej autorki.

Nic specjalnego, nic ciekawego...
Fabuła była nudna (według mnie) i bardzo się ciągnęła. Nie zachęciło mnie to do czytania innych książek tej serii i tej autorki.

Książka rozbrajająca. Konny i Sanny są tak zabawni, że w niejednej sytuacji nie idzie wręcz opanować śmiechu. Książka lekka, przyjemna, w sam raz jako dodatek między grubymi tomiskami. Jednakże moim zdaniem i tak nie ma lepszej części od "1000 powodów, żeby (nie) cierpieć z miłości"

Książka rozbrajająca. Konny i Sanny są tak zabawni, że w niejednej sytuacji nie idzie wręcz opanować śmiechu. Książka lekka, przyjemna, w sam raz jako dodatek między grubymi tomiskami. Jednakże moim zdaniem i tak nie ma lepszej części od "1000 powodów, żeby (nie) cierpieć z miłości"

Na prawdę nie wiem co mnie podkusiło do wypożyczenia tej książki. Co w niej jest takiego strasznego?
- Główni bohaterowie. Są na prawdę kiepsko wykreowani i żadnego z nich nie darze sympatią. Główna bohaterka denerwowała mnie od samego początku, dosłownie od jej pierwszej wypowiedzi. Jej brat, który w zamyśle miał być chyba postacią komediową, jest żałosnym podrywaczem, który używa najgorszych tekstów jakie można powiedzieć dziewczynie. Czytanie o jego "miłosnych podbojach" zamiast uśmiechu wywoływało u mnie zażenowanie. O rodzicach tej dwójki mogę powiedzieć tyle, że są samolubnymi i najbardziej nieprzystosowanymi do życia dorosłymi o jakich miałam okazje czytać.
Bohaterowie drugoplanowi są nijacy.
- Pisanie w pierwszej osobie i jeszcze co rozdział zmiana osoby, z perspektywy której czytamy wydarzenia.
- Podejście do tematu młodzieńczej miłości. Autorka, w moim odczuciu, przedstawiła to wszystko z punktu widzenia dorosłego, który każdą nastoletnią miłość uważa za szczeniacką i niedojrzałą. Bohaterowie zachowują się bardziej jak przedszkolaki niż jak nastolatkowie. Zamiast porozmawiać wprost wysyłają swoich kolegów lub koleżanki, jak nie chcą kogoś widzieć chowają się po kątach itp. W ich zachowaniu nie ma ani krzty naturalności.

Ogólnie mówiąc, odradzam lekturę każdemu, nawet jeśli ma się trochę wolnego czasu.

Na prawdę nie wiem co mnie podkusiło do wypożyczenia tej książki. Co w niej jest takiego strasznego?
- Główni bohaterowie. Są na prawdę kiepsko wykreowani i żadnego z nich nie darze sympatią. Główna bohaterka denerwowała mnie od samego początku, dosłownie od jej pierwszej wypowiedzi. Jej brat, który w zamyśle miał być chyba postacią komediową, jest żałosnym podrywaczem,...

Uwielbiam książki Hortense Ullrich. Zawsze umiały mnie rozśmieszyć w trudnych chwilach. Śmiałam się z nich niemiłosiernie. Są krótkie, więc czyta się je w jeden wieczór, a dają radość na kilka dni :)

Uwielbiam książki Hortense Ullrich. Zawsze umiały mnie rozśmieszyć w trudnych chwilach. Śmiałam się z nich niemiłosiernie. Są krótkie, więc czyta się je w jeden wieczór, a dają radość na kilka dni :)

Dotąd w serii wydano sześć tomów, ja mam cztery. W każdym są ci sami bohaterowie: bliźnięta Sanny i Konny Kornblum, ich zwariowana rodzina, pomocna przyjaciółka Sanny, Liz oraz kumple Konny'ego, Kai i Felix. Każda książka dotyczy ich spraw miłosnych, zwykle na zasadzie przeciwieństw: jeśli Sanny chciałaby w końcu się zakochać, Konny z kolei ma dość wszystkich dziewczyn. Rozdziały są pisane naprzemiennie, zawsze jednak książkę zaczyna Sanny (kobiety mają pierwszeństwo? :)). Są swoimi zupełnymi przeciwieństwami. Oboje jednak mają talent do pakowania się w kłopoty, choć wrodzoną pomysłowością bije ich młodszy brat... Konny, któremu niefortunnie podsunięto psa i pomysł bycia piratem. Ojciec zamienia się z mamą na obowiązki i w domu zaczyna panować totalny chaos, w wyniku czego zatrudniona została pomoc domowa, Ludmilla. Całość daje mieszanką wybuchową.

Seria oczywiście skierowana do tych trochę młodszych, jednak i ja się nieźle bawiłam czytając je. Autorka postawiła tu na humor i zabawę i stworzyła po prostu książki zupełnie nieskomplikowane, niewymagające, lekkie, do poczytania, gdy ma się dość całego dnia lub chęci na odrobinę śmiechu. Każda zeszła mi bardzo szybko i zawsze poprawiała nastrój. Muszę też przyznać, że choć nie lubię młodzieżowych okładek (chyba wiecie o co chodzi) to jednak te pasują do treści książki, zawierając dane akcenty i przez to podobają mi się trochę bardziej niż inne.

Dotąd w serii wydano sześć tomów, ja mam cztery. W każdym są ci sami bohaterowie: bliźnięta Sanny i Konny Kornblum, ich zwariowana rodzina, pomocna przyjaciółka Sanny, Liz oraz kumple Konny'ego, Kai i Felix. Każda książka dotyczy ich spraw miłosnych, zwykle na zasadzie przeciwieństw: jeśli Sanny chciałaby w końcu się zakochać, Konny z kolei ma dość wszystkich dziewczyn....

Sięgnęłam po tą książkę z półki koleżanki. Wesoła. Pozytywna. Można się pośmiać. Jednak bez rewelacji.

Sięgnęłam po tą książkę z półki koleżanki. Wesoła. Pozytywna. Można się pośmiać. Jednak bez rewelacji.

ciekawa

ciekawa

To zadziwiające jak człowiek się zmienia. Czytałam tą książkę w podstawówce i wydawała mi się wtedy taka fajna, zabawna, a teraz... No cóż, banalna, nierealna historyjka, bardzo komercyjna i robiona pod,, dzisiejszą wyluzowaną dorastającą młodzież''.

To zadziwiające jak człowiek się zmienia. Czytałam tą książkę w podstawówce i wydawała mi się wtedy taka fajna, zabawna, a teraz... No cóż, banalna, nierealna historyjka, bardzo komercyjna i robiona pod,, dzisiejszą wyluzowaną dorastającą młodzież''.