Podobało mi się, nie spodziewałam się takiej rozwiązłości i kalkulacji w podejściu do życia, jaka została przedstawiona w powieści. Polecam!

Podobało mi się, nie spodziewałam się takiej rozwiązłości i kalkulacji w podejściu do życia, jaka została przedstawiona w powieści. Polecam!

Cóż za imponująca fasada solidnego mieszczańskiego przybytku. Aż dziw, że od bijącego z jej surowego majestatu blasku nikt do tej pory nie oślepł. Wielkie słowa uznania dla konstruktora tego zbudowanego z hipokryzji rusztowania. Ponieważ Emil Zola potrafi się grzebać w ludzkiej nędzy moralnej jak mało kto. Chociaż wszelkie tamy już puściły, pomimo wylewania na głowy rodzinnych brudów, on jako piewca niezgłębionej cnoty umie pod maską galanterii ukryć, co tylko się da. Dzięki niemu kolejny raz mogłem się przyjrzeć pokrętnym drogom przyzwoitości. Wręcz groteskowo wyglądającym, pełnych okolicznościowych frazesów sytuacjom. Jednak to wszystko podane z uprzejmością i humorem, z domieszką pikanterii. Prawie jak w szekspirowskiej komedii omyłek, tyle że u Emila Zoli odbywa się to z fotograficznym opisem rzeczywistości.

W stronę tytułowych kuchennych schodów udałem się osobiście i zapewniam, że kto tylko tam posłyszy plotki na temat "ludzi z towarzystwa" ten może być pewien, że za jakiś czas okażą się prawdą. Jak wieść niesie, Paryż Emila Zoli wart jest mszy i nawet wypada zostać przyłapanym w niedwuznacznej sytuacji, aby dołączyć do grona grzejących się wokół domowego ogniska. Oby tylko się przy tym nie poparzyć, bo wyciągnąć się potem z otchłani "cnoty" może być bardzo ciężko. "Kuchenne schody" mogłyby z powodzeniem spełniać rolę podręcznika zasad moralnych, tyle że odczytywanym na wspak. Jednak stali bywalcy Emila Zoli już dobrze wiedzą, jak wydobywać na wierzch brudy spod maski obłudy. W tej powieści jest to bardzo łatwe, na palcach jednej ręki można policzyć osoby niespacerujące rynsztokiem pełnym pomyj. Prawie wszyscy tu noszą piętno kłamstwa i obłudy.

Dziesiąta część cyklu "Rougon-Macquartowie" wyzywająco narusza spokój mieszczańskich sfer. Krzykliwie schlebia ludzkiej próżności, ganiąc przymilne spojrzenia puszcza jednocześnie oko do pieniądza. Bo stara maksyma nabiera w powieści Zoli olbrzymiego znaczenia. "Miej pieniądz, a będziesz poważany". Im więcej skleconych dzięki mamonie związków, tym większa szansa na rozrywkę dla tłumnie zaglądającej przez okna kamienicy gawiedzi. Oczywiście obawy o moralność jej nieskazitelnych mieszkańców są nieuzasadnione. Tak jak to często bywa w powieściach francuskiego pisarza naturalisty, morał należy odczytać sobie samemu. Fronton nie może zostać w bezczelny sposób zdemaskowany, to czytelnik powinien wytwornie ale konsekwentnie odkryć to, o czym mówią nawet przekupki w paryskich Halach.

Nie namawiam nikogo do tego, aby w przypływie chęci wyrabiania pozycji społecznej brał przykład z bohaterów "Kuchennych schodów". Lepiej ich potraktować jako literacką ciekawostkę, nieodzowne elementy tej hybrydy komedii i dramatu. Stworzone piórem pisarza charaktery stanowią kopalnię zachowań zepsutego świata ale mogą też przydać się do prób jego naprawy. Poruszane przez Zolę XIX-wieczne problemy są nadal żywe, jedynie ich ułożenie pod innym kątem pozwala na odmienne padanie światła na identyczny temat. Świat zmienił dekoracje ale bohaterowie zostali ci sami. W rzęsiście oświetlonych salonach nie ukryją się ich ciasne poglądy. Wcale nie uważam, że wystawienie ludzkich przywar na mój żer może być uznane jedynie za dostarczenie rozrywki w letnim sezonie ogórkowym. Ponieważ w powieści Emila Zoli widać aż nadto wszystko, co mnie otacza a nawet w mniej lub bardziej podstępny sposób próbuje wprowadzać do mojego życia niemiłe mojej naturze zachowania.

Cóż za imponująca fasada solidnego mieszczańskiego przybytku. Aż dziw, że od bijącego z jej surowego majestatu blasku nikt do tej pory nie oślepł. Wielkie słowa uznania dla konstruktora tego zbudowanego z hipokryzji rusztowania. Ponieważ Emil Zola potrafi się grzebać w ludzkiej nędzy moralnej jak mało kto. Chociaż wszelkie tamy już puściły, pomimo wylewania na głowy...

http://www.zacofany-w-lekturze.pl/2014/01/to-wszystko-swinie-emil-zola-kuchenne.html

http://www.zacofany-w-lekturze.pl/2014/01/to-wszystko-swinie-emil-zola-kuchenne.html