Książka jest fuzją opowiadanie o fizyce cząstek elementarnych i opisu działania Wielkiego Przyśpieszacza Cząstek (LHC). Cele popularyzacji wiedzy w obu zakresach dla mnie zostały osiągnięte. Po lekturze tej pozycji po raz pierwszy w życiu dość dobrze utrwaliłem sobie przegląd gatunków wszystkich najmniejszych drobin, z których składa się świat. Mija miesiąc, po tym gdy odłożyłem tomik na przysłowiową półkę, a ciągle z łatwością mogę rozmawiać o każdej z cząstek elementarnych czy wymienić je wszystkie po kolei – efekt osiągnięty. W zakresie chrom dynamiki wiedzę uzupełniłem bardzo dobrym artykułem na Wikipedii.
Co do opisu maszynerii laboratorium LHC, jest on dobrze wyważony: liczba detali i parametrów jest na tyle dobrze określona, że nie doznałem zanudzania, jak i nie zawiozłem się pomijaniem interesujących danych. Porównania konkretnych wielkości parametrów akceleratora (np. energii) do typowych życiowych scenariusz (np. zasilenia miasteczka prądem elektrycznym) sprawia, że nabywa się świetnej intuicji co do wielkości i mocy poszczególnych urządzeń. Całość została zadowalająco dobrze zilustrowana szkicami i rysunkami poglądowymi.
Pomimo tego, że książka została napisana dość dawno, bo przed uruchomieniem LHC, polecam ją ze względu na ciągłą aktualność większości informacji.

(Do wydania: niestety, bardzo drobny druk. Czytanie jest trochę męczące.)

Książka jest fuzją opowiadanie o fizyce cząstek elementarnych i opisu działania Wielkiego Przyśpieszacza Cząstek (LHC). Cele popularyzacji wiedzy w obu zakresach dla mnie zostały osiągnięte. Po lekturze tej pozycji po raz pierwszy w życiu dość dobrze utrwaliłem sobie przegląd gatunków wszystkich najmniejszych drobin, z których składa się świat. Mija miesiąc, po tym gdy...

Kto chciałby się dowiedzieć, do czego właściwie służy LHC i jak działają akceleratory, a (przyznajmy uczciwie) nie boi się odrobiny fizyki, może śmiało sięgnąć po książkę Lincolna. Autor posługuje się lekkim, dowcipnym stylem z minimalną ilością fachowej terminologii, wymyśla zabawne porównania i w bardzo przystępny, a zarazem zwięzły sposób gromadzi całą podstawową wiedzę niezbędną do zrozumienia aktualnego stanu badań nad budową materii. Z rzadka tylko posuwa się za daleko w swoich uproszczeniach, np. myląc wartościowość ze stopniem utlenienia albo uparcie utożsamiając spin elektronu z wirowaniem (elektron jest cząstką pozbawioną struktury wewnętrznej, więc nie można mu przypisywać wirowania, tak samo jak nie można powiedzieć, że punkt geometryczny wiruje). Polski przekład jest zarówno fachowy, jak i sprawny językowo, dzięki czemu książkę czyta się bardzo przyjemnie (aczkolwiek razi bolesna literówka, która wkradła się przy przeliczaniu pięciu lat świetlnych na kilometry, gdzie czytamy o 48 milionach zamiast BILIONÓW km). "Kwantowa granica" jest przykładem bardzo dobrej literatury popularnonaukowej, jak najbardziej godnym polecenia.

Kto chciałby się dowiedzieć, do czego właściwie służy LHC i jak działają akceleratory, a (przyznajmy uczciwie) nie boi się odrobiny fizyki, może śmiało sięgnąć po książkę Lincolna. Autor posługuje się lekkim, dowcipnym stylem z minimalną ilością fachowej terminologii, wymyśla zabawne porównania i w bardzo przystępny, a zarazem zwięzły sposób gromadzi całą podstawową wiedzę...