O matko, jak ja się wymęczyłam przy tej pozycji. Nie chcę przez to sugerować, że historia Japonii jest nieciekawa, ale sposób przedstawienia jej w tej książce - już tak. W każdym razie nie jest to lektura ani łatwa, ani lekka, ani szczególnie przyjemna. Przebrnęłam przez nią wyłącznie z uporu. Nie mogę jednak zanegować, że dowiedziałam się tego, co trzeba, na temat historii Japonii i zachodzących w niej przemian społecznych od czasów najdawniejszych, z których zachowały się jakiekolwiek ślady, aż do - mniej więcej - zakończenia II Wojny Światowej. Dla wytrwałych.

O matko, jak ja się wymęczyłam przy tej pozycji. Nie chcę przez to sugerować, że historia Japonii jest nieciekawa, ale sposób przedstawienia jej w tej książce - już tak. W każdym razie nie jest to lektura ani łatwa, ani lekka, ani szczególnie przyjemna. Przebrnęłam przez nią wyłącznie z uporu. Nie mogę jednak zanegować, że dowiedziałam się tego, co trzeba, na temat historii...

Pomnikowa, ale i bardzo przyjemnie napisana książka, można ją czytać po prostu dla przyjemności. Jedynie ostatnia część boli, czuć, że była pisana za komuny. Ale gdzieś tak do końca XIX wieku - super!

Pomnikowa, ale i bardzo przyjemnie napisana książka, można ją czytać po prostu dla przyjemności. Jedynie ostatnia część boli, czuć, że była pisana za komuny. Ale gdzieś tak do końca XIX wieku - super!

Najdelikatniej pisząc bez fajerwerków, podręcznikowo, czerstwo, dość sucho. Wiedzę o kraju przyswoiłem, niemniej nie mogę napisać żebym to zrobił z przyjemnością. Kraj to naprawdę niebanalny, oryginalny, ciekawy, a ta pozycja jest najzwyczajniej w świecie poprawna, po prostu. Z pewnością nie można jej scharakteryzować użytymi wyżej przymiotnikami. A poprawna jest oczywiście do mniej więcej dwudziestego wieku gdzie zaczyna być wyraźnie widać kiedy była pisana i wydana co też książce nie przydaje. Zęby podczas lektury nie bolały ale i omdleń zdecydowanie zabrakło. Polecić z czystym sumieniem nie jestem w stanie choć z braku lepszego laku można przeczytać.

Najdelikatniej pisząc bez fajerwerków, podręcznikowo, czerstwo, dość sucho. Wiedzę o kraju przyswoiłem, niemniej nie mogę napisać żebym to zrobił z przyjemnością. Kraj to naprawdę niebanalny, oryginalny, ciekawy, a ta pozycja jest najzwyczajniej w świecie poprawna, po prostu. Z pewnością nie można jej scharakteryzować użytymi wyżej przymiotnikami. A poprawna jest oczywiście...

Bardzo przyjemnie napisana książka poświęcona historii Japonii. W jednym tomie otrzymujemy naprawdę sporą dawkę wiedzy na temat przeszłości tego kraju od czasów najdawniejszych aż po koniec pierwszej połowy XX wieku. Mimo prawie czterdziestu lat od publikacji książka nadal pozostaje jedną z podstawowych pozycji na polskim rynku wydawniczym. Nic w tym dziwnego, gdyż pracę prof. Jolanty Tubielewicz czyta się naprawdę bardzo dobrze. Książka odznacza się zwięzłym i potocznym stylem narracji, dalekim od suchego języka wykładu akademickiego. Momentami czyta się ją jak dobrą powieść. Przypuszczam, że właśnie w tym elemencie tkwi główna siła tego opracowania.

Książka omawia przede wszystkim historię polityczną oraz kulturalną Japonii. Nie jest to oczywiście studium wyczerpujące, a szczegółowość omówienia kolejnych okresów pozostaje kwestią dyskusyjną. Generalnie osoby nie wiedzące za dużo o przeszłości Kraju Kwitnącej Wiśni powinny być zadowolone z doboru omawianych zagadnień. Omówiono wszystkie punkty kluczowe rozwoju japońskiej państwowości, sporo miejsca poświęcono także kulturze oraz sztuce, nieco mniej kwestiom gospodarczo-społecznym. Dla miłośników japonistyki natomiast pewne tematy będą zapewne zbyt skąpo naświetlone. To niestety urok syntezującego, jednotomowego dzieła poświęconego historii naprawdę fascynującego kraju. Siłą rzeczy autorka musiała zatem iść na kompromisy w kwestii prezentowanego materiału. Widać to bardzo dobrze choćby w przypadku omówienia najnowszej (rzecz jasna w momencie wydania książki) historii Japonii, gdzie XX-wieczne konflikty zbrojne, w których brała udział Japonia, są omówione nadzwyczaj szczątkowo. Zadziwiające jest też pominięcie osobowości cesarza Mutsuhito i jego wpływu na przemiany epoki Meiji. Ale, tak jak już wspomniałem, siłą rzeczy tego typu kompromisy były niezbędne, aby nadać książce przystępną dla przeciętnego czytelnika formę.

Na plus należy zaliczyć słowniczek japońskich terminów, który często jest nieocenioną pomocą do zrozumienia omawianych wydarzeń. W tekście pojawia się bowiem sporo terminów japońskich, w szczególności nazw urzędów oraz funkcji politycznych, a tych w historii Japonii nigdy nie brakowało. Wartościowym uzupełnieniem są też tablice genealogiczne najważniejszych rodów oraz poczet cesarzy. Dużą wartość ma też warstwa graficzna opracowania, choć obecnie czarno-białe grafiki wielkiego wrażenia już nie robią.

I ostatnia uwaga. Jak zwykle w przypadku pozycji pisanych przed rokiem 89, należy wziąć poprawkę na ówcześnie obowiązującą pozycję ideologiczną. W tekście znajdziemy bowiem marksistowską interpretację dziejów, w szczególności w warstwie historii najnowszej, co przejawia się w obowiązkowym omówieniu japońskiego ruchu komunistycznego oraz nieco krytycznego stosunku do zachodzących po II wojnie światowej przemian, a dokładniej dołączenia Japonii do obozu amerykańskiego w nadciągającej Zimnej Wojnie. Jest to kwestia, którą oczywiście należy odnotować w trakcie czytania książki, ale w głębszym wymiarze nie umniejsza ona wartości poznawczej pracy Jolanty Tubielewicz. Z innych mankamentów do wymienienia – w tekście można znaleźć parę braków edytorskich.

Podsumowując, „Historia Japonii” to bardzo przystępnie napisana książka. Oferuje wszystko to, czego można oczekiwać po tego typu lekturze – zwięzłość wykładu, chronologiczną konstrukcję i poczucie znawstwa tematu ze strony autorki. Według mnie pozycja obowiązkowa i punkt wyjścia dla osób chcących dowiedzieć się czegoś więcej o tym azjatyckim kraju.

Bardzo przyjemnie napisana książka poświęcona historii Japonii. W jednym tomie otrzymujemy naprawdę sporą dawkę wiedzy na temat przeszłości tego kraju od czasów najdawniejszych aż po koniec pierwszej połowy XX wieku. Mimo prawie czterdziestu lat od publikacji książka nadal pozostaje jedną z podstawowych pozycji na polskim rynku wydawniczym. Nic w tym dziwnego, gdyż pracę...

Trzeba przyznać autorce, że napisała wybitne dzieło, skondensowane w 430 stronach. Należy również pogratulować wiedzy, rzetelnego przedstawienia dziejów, bez stronnictwa. Pozycja dla zainteresowanych krajem i jego kulturą. 7/10

Trzeba przyznać autorce, że napisała wybitne dzieło, skondensowane w 430 stronach. Należy również pogratulować wiedzy, rzetelnego przedstawienia dziejów, bez stronnictwa. Pozycja dla zainteresowanych krajem i jego kulturą. 7/10

Kolejna dobra pozycja serii Historie państw świata wydana przez Ossolineum. Praca szczegółowo i solidnie przedstawia nam historię kraju kwitnącej wiśni. Dzieło stricte naukowe, ale czyta się jak powieść.
Do mankamentów należy zaliczyć pominięcie ludów które współżyły wraz z Japończykami na wyspach. O ludzie Emishi czy Ajnach albo niczego się nie dowiemy, albo tylko nazwa zostanie nam zasygnalizowana w kontekście jakiegoś wydarzenia. Brakuje głębszego przedstawienia fenomenu kulturowego i religijnego jakim było pojawienie się chrześcijaństwa w XVI - wiecznej Japonii i jego przetrwania w podziemiu w XVII - XIX w. Do tego dochodzi bardzo nierównomierne przedstawianie poszczególnych epok. Część jest przedstawiana i opisywana bardzo solidnie i szczegółowo (oczywiście jak na podręcznik traktujący o całej historii Japonii),natomiast część zbywana w rozdziałach liczących parę stron.

Kolejna dobra pozycja serii Historie państw świata wydana przez Ossolineum. Praca szczegółowo i solidnie przedstawia nam historię kraju kwitnącej wiśni. Dzieło stricte naukowe, ale czyta się jak powieść.
Do mankamentów należy zaliczyć pominięcie ludów które współżyły wraz z Japończykami na wyspach. O ludzie Emishi czy Ajnach albo niczego się nie dowiemy, albo tylko nazwa...

Najlepsza książka opisująca historię Japonii w języku polskim. Naprawdę. Czyta się ją lekko i przyjemnie, nie jest przeładowana niepotrzebnymi informacjami, napisana jest w łatwym do zrozumienia języku (w porównaniu do Totamana, który aż kipi niepotrzebnymi pseudonaukowymi i literackimi frazami). Książka ma jednak jedeną, zasadniczą wadę... NIE ZOSTAŁA ZAKTUALIZOWANA! Wydanie z lat 70tych niestety zawiera całą masę błędów, zarówno językowych jak i rzeczowych, przez co książki nie można traktować jakie rzetelne źródło informacji...
Bardzo bym się cieszyła, gdyby wznowiono wydanie, po wcześniejszym sprawdzeniu błędów, aby powstała książka nadająca się zarówno do czytania jak i czeprania wiedzy w przyjemny sposób.
Polecam, głównie jeżeli jeżeli ciekawi Was historia Japonii, ale nie musicie pisać pracy naukowej na jej temat :)

Najlepsza książka opisująca historię Japonii w języku polskim. Naprawdę. Czyta się ją lekko i przyjemnie, nie jest przeładowana niepotrzebnymi informacjami, napisana jest w łatwym do zrozumienia języku (w porównaniu do Totamana, który aż kipi niepotrzebnymi pseudonaukowymi i literackimi frazami). Książka ma jednak jedeną, zasadniczą wadę... NIE ZOSTAŁA ZAKTUALIZOWANA!...

Książka naukowa, którą czyta się jak powieść. Szkoda tylko, że za bardzo przystaje do czasów, w których była pisana - w sensie politycznym.

Książka naukowa, którą czyta się jak powieść. Szkoda tylko, że za bardzo przystaje do czasów, w których była pisana - w sensie politycznym.

Zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji traktujących na temat historii Japonii. Profesor Tubielewicz była niewątpliwie jedną z najlepszych badaczek tego kraju. Książka jest napisana przystępnym językiem, czyta się ją niezwykle lekko. Dodatkowym walorem są obszerne indeksy znajdujące się na ostatnich stronach.
Serdecznie polecam tę pozycję przede wszystkim osobom, które chcą się zapoznać z tą tematyką po raz pierwszy.

Zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji traktujących na temat historii Japonii. Profesor Tubielewicz była niewątpliwie jedną z najlepszych badaczek tego kraju. Książka jest napisana przystępnym językiem, czyta się ją niezwykle lekko. Dodatkowym walorem są obszerne indeksy znajdujące się na ostatnich stronach.
Serdecznie polecam tę pozycję przede wszystkim osobom, które...

Praca profesor Jolanty Tubielewicz, zmarłej niemal 15 lat temu wybitnej japonistki, jest typową syntezą akademicką. Stanowi ona rozbudowaną, podstawową wersję historii Kaju Kwitnącej Wiśni od powstania państwa po skutki II wojny światowej. Zawiera bardzo spójny przekaz najważniejszych faktów, zjawisk i procesów, które dotyczą Japonii. Układ pracy jest przejrzysty i łatwy w odbiorze, gdyż kolejno autorka przedstawia dzieje polityczne, sytuację ustrojową, zjawiska gospodarcze i społeczne, wreszcie dokonania kulturowe. Dla czytelnika pragnącego poznać zarówno dzieje Japonii, jak i tylko pewne ich fragmenty, powinien to być podręcznik podstawowy. Dlatego warto sięgnąć po pracę Tubielewicz.
Skoro zaś ma to być moja opinia o książce, dodam jeszcze nieco uwag szczegółowych. Najpierw plusy pracy. Należą do nich proporcje między poszczególnymi okresami w historii archipelagu. autorka nie skoncentrowała się na ostatnim wieku czy nieco więcej, ale równie wnikliwie potraktowała, oczywiście w zależności od liczby źródeł, starsze epoki, dzięki czemu czytelnik nie czuje niedosytu, że np. niewiele się dowiedział o japońskim średniowieczu. Akurat z tej książki może się dowiedzieć. Plusem jest też wskazany powyżej dobór treści, który pozwala poznać nie tylko polityczne dzieje Japonii. Plusem jest, choć z zastrzeżeniami, niemal niewidoczne odwoływanie się do nakazów politycznych z okresu powstawania pracy. Chociaż bowiem książka powstała w 1984 r., nie ma zbyt wielu odwołań do marksizmu, partia komunistyczna nie zdominowała informacji o działalności politycznej różnych ugrupowań, a i typowe dla tego okresu oceny zjawisk nie trącą ówczesną ideologią.
Minusy to zbyt wczesne zakończenie, ale to już kwestia edytorska, bo cały cykl historii poszczególnych państw, wydawany przez Ossolineum, kończy się praktycznie wraz z zakończeniem II wojny światowej. Szkoda.
Autorka zbyt często zastępuje nazwę Wielka Brytania terminem Anglia, co ani nie jest poprawne, ani nie ułatwia czytania.
Poza tym czasem Tubielewicz stara się wyjaśnić lub zinterpretować pewne procesy i zjawiska, innym zaś razem jedynie sygnalizuje problem. Tu jednak możemy to zwalić na rozmiary książki.
Niezależnie jednak od szczegółowych danych, warto zapoznać się z pracą Tubielewicz. Pozostawiłem ją sobie na koniec mojej serii prac o Japonii i było to słuszne posunięcie - pozwoliło mi bowiem zebrać informacje uzyskane z różnych prac, podsumować je, ukształtować swoją własną wizję dziejów Japonii. Może jeszcze kiedyś wrócę do tej tematyki.

Praca profesor Jolanty Tubielewicz, zmarłej niemal 15 lat temu wybitnej japonistki, jest typową syntezą akademicką. Stanowi ona rozbudowaną, podstawową wersję historii Kaju Kwitnącej Wiśni od powstania państwa po skutki II wojny światowej. Zawiera bardzo spójny przekaz najważniejszych faktów, zjawisk i procesów, które dotyczą Japonii. Układ pracy jest przejrzysty i łatwy w...