Super, trzyma w napięciu cały czas.

Super, trzyma w napięciu cały czas.

Co trzeba mieć pod sufitem żeby książkę o takiej tematyce dedykować swojemu wnukowi?

Co trzeba mieć pod sufitem żeby książkę o takiej tematyce dedykować swojemu wnukowi?

Mary Higgins Clark nazywa jest „królową suspensu”. Kiedyś, lata temu, zaczytywałam się w jej powieściach i uważałam je za fenomenalne, wręcz mistrzowskie. Uległam panującej wówczas modzie na Clark czy rzeczywiście miałam tak świetny odbiór jej powieści? A może moje wymagania literackie były inne? Trudno mi jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, zrobiłyśmy nawet z koleżanką burzę mózgów w tym temacie, a ja wciąż nie mogę ostatecznie się opowiedzieć. „Sen o nożu” po raz pierwszy czytałam około roku 2000, czyli w czasie, kiedy powieść została wydana. Teraz – 23 lata później, postanowiłam przeczytać powieść raz jeszcze i właśnie podczas tego re-read’u naszły mnie te wszystkie powyższe przemyślenia. Bo coś mi tu ewidentnie nie zagrało i nie powtórzyło efektu „wow”…

Po ponownym przeczytaniu „Snu o nożu”, nie tak dawno wydanych dwóch powieści autorki i znając całą (dokładnie całą, co do jednej książki) jej twórczość, mogę powiedzieć, że z grubsza, poza kanwą fabularną, wszystko to opiera na podobnych schematach. Clark z upodobaniem tworzy środowisko pełne blichtru, przepychu, aspirujące do amerykańskiej arystokracji, ubrane w jedwabne bluzki ze stójką i „doskonale skrojone płócienne spodnie”, tweedowe marynarki, kaszmirowe sweterki i garsonki z perłowymi guzikami oraz jedzące kurczaka z sałatą niemal na każdy posiłek… Do tego zazwyczaj sielski obrazek szczęśliwej rodziny z bogatych przedmieść, wspaniali rodzice i cudowne dzieci, na których zły los ciągle zsyła kłopoty. Mamy, niemal zawsze, świat prawników, akademików, popularnych restauracji, zdradzonych żon, prywatnych detektywów i hippisowskich złoczyńców. Jeśli połączyć to z ugrzecznionymi i sztywnymi dialogami, czołobitnością, nieustannym wyrażaniem wdzięczności („nie umiem wprost wyrazić swojej wdzięczności”, „nie wiem, jak ci dziękować”, „to bardzo uprzejme z twojej strony”, itp.),pretensjonalnymi imionami i nazwiskami bohaterów (za wyjątkiem tych złych, bo oni zwykle noszą bardzo pospolite imiona) dostajemy powieść, która trąci staromodnym i upudrowanym do granic możliwości klimatem Carringtonów z „Dynastii”. Jakieś to przaśne i niedzisiejsze. Akcja wczesnych powieści Clark jest lokowana w okolicach lat dziewięćdziesiątych (tak jest i w przypadku "Snu o nożu"),rozumiem, że to inne czasy, inny styl, moda i w ogóle wszystko, i może stąd tak dziwnie to odbieram, no ale stwierdzam, że to już raczej nie moja bajka. W dzisiejszych czasach, w erze świetnych, współczesnych kryminałów/thrillerów, powieści Clark kwalifikują się już raczej jako lekko zmurszałe antyki.

Owszem, nie mogę zarzucić autorce braku pomysłów na ciekawe wątki fabularne, poprawności merytorycznej, trzymających się kupy i logicznych epizodów oraz porządnego opracowania podjętych tematów. W „Śnie o nożu” mamy do czynienia z problemem osobowości mnogiej i jak dla mnie, laika, jest to opisane obrazowo i zrozumiale, a jednocześnie wiarygodnie. Sposób ujęcia tematu naprawdę robi wrażenie. Zaletą tych powieści jest również lekki i niewyszukany literacko styl oraz ekspozycja fabuły w krótkich, niezależnych epizodach, które wraz z postępem czytania łączą się w całość. Powieść, mimo że gwarantuje podsycanie ciekawości, to jednak w wielu aspektach jest przewidywalna. Wszystko opiera się wyłącznie cudownych zbiegach okoliczności, których kolejność i następstwa z dużym prawdopodobieństwem można się domyślić. A jeśli już pozna się więcej tekstów Clark, to bez trudu zauważymy, jakim modus operandi posługuje się pisarka. I znika element zaskoczenia, zagadki, tajemnicy i tego całego suspensu…

No, szału nie było… Teraz oczekuję od powieści doznań literackich na poziomie „advanced”, Clark gwarantuje mi zaledwie poziom „beginner”.

Plus za okładkę. Jedna z lepszych okładek tamtych czasów...

Mary Higgins Clark nazywa jest „królową suspensu”. Kiedyś, lata temu, zaczytywałam się w jej powieściach i uważałam je za fenomenalne, wręcz mistrzowskie. Uległam panującej wówczas modzie na Clark czy rzeczywiście miałam tak świetny odbiór jej powieści? A może moje wymagania literackie były inne? Trudno mi jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania, zrobiłyśmy nawet z...

Mary Hoggins Clark, amerykańska pisarka (1927-2020),autorka wielu bestsellerów - poczytnych kryminałów - w stylu mistrzyni tego gatunku, Agathy Christie. Sama zresztą nazywana jest Królową Suspensu.
Jako matka kilkorga dzieci dobrze i z empatią poznała środowisko Dzieci.
Przed jej śmiercią zdążyłam przeczytać "Córeczkę tatusia', teraz, po jej
odejściu, zetknęłam się poprzez audiobook z książką o nieprzyjemnym
tytule "Sen o nożu".
Fabuła kryminału dotyczy 4-letniej dziewczynki, która na skutek braku
zainteresowania domowników i gości, wychodzi przed rodzicielski dom i macha rączką na przejeżdżające samochody. Stąd zostaje porwana przez
psychopatów i słuch o niej ginie na dwa lata.
To okrutne wydarzenie z dzieciństwa jest powodem rozszczepienia osobowości. Problem niebotyczny, którego dotąd nie znałam!
Krąg najbliższych osób skrzywdzonej protagonistki powieści z zaangażowaniem i wielką
troską pracuje nad uwolnieniem jej od demonów przeszłości.
Zadanie nie należy do łatwych ani prostych albowiem uosobione Zło jest podstępne, przebiegłe i przemyślne (szpakami karmione).

Bardzo interesująca opowieść trzyma czytelnika w napięciu - tajemnicza
zagadka układa się w rozwiązanie.
Świetna interpretacja lektora, Mirosława Utty odpowiednio ożywia akcję.

Mary Hoggins Clark, amerykańska pisarka (1927-2020),autorka wielu bestsellerów - poczytnych kryminałów - w stylu mistrzyni tego gatunku, Agathy Christie. Sama zresztą nazywana jest Królową Suspensu.
Jako matka kilkorga dzieci dobrze i z empatią poznała środowisko Dzieci.
Przed jej śmiercią zdążyłam przeczytać "Córeczkę tatusia', teraz, po jej
odejściu, zetknęłam się...

Dobrze, że ta historia już za mną. Tyle emocji.

Dobrze, że ta historia już za mną. Tyle emocji.

Czteroletnia Laurie zostaje porwana z przed swojego domu. Dziewczynka wraca do rodziny po dwóch latach, ale nic nie pamięta z czasu swej nieobecności , jednak jej zachowanie uległo dużej zmianie. Lata mijają i wydaje się , że wszystko jest dobrze, do dnia, w którym giną rodzice dziewczyny iI powraca koszmarny sen o nożu.
Z powodu wielu dziwnych wydarzeń zostaje oskarżona o morderstwo swego wykładowcy, który został zabity nożem... Czy rzeczywiście go zamordowała?
Tylko jej starsza siostra nie wierzy w jej winę.
Książka bardzo ciekawa i bardzo dobrze według mnie napisana. Nie jest to typowy kryminał, raczej dramat psychologiczny z wątkiem kryminalnym. Dowiadujemy się sporo z dziedziny psychiatrii klinicznej. O rozdwojeniu osobowości. Nie wdając się w szczegóły temat bardzo trudny a książka ciekawa.

Czteroletnia Laurie zostaje porwana z przed swojego domu. Dziewczynka wraca do rodziny po dwóch latach, ale nic nie pamięta z czasu swej nieobecności , jednak jej zachowanie uległo dużej zmianie. Lata mijają i wydaje się , że wszystko jest dobrze, do dnia, w którym giną rodzice dziewczyny iI powraca koszmarny sen o nożu.
Z powodu wielu dziwnych wydarzeń zostaje oskarżona o...

Bardzo dobrze napisana książka o koszmarze kobiety, która w wieku 4 lat została porwana sprzed własnego domu. Była molestowana i po 2 latach, gdy para zwyrodnialców bała się rozpoznania, zwróciła ją rodzinie.
Koszmar jednak trwał. Laurie nie mogła sobie poradzić z przeszłością i popadła w schizofrenię - w jej głowie funkcjonowały niezależnie 4 osoby w tym 9 letni chłopiec.
Autorce udało się pokazać całą okropność zdarzeń nie wdając się w szczegóły seksualnego zboczenia. Za to chylę czoła. Daję tej książce mocne 7/10. Nie mogę dać więcej ponieważ historia mnie totalnie odepchnęła i byłam nią mocno zmęczona. Nie jest to do końca wada, bo jaka ma być opowieść o tak wielkim dramacie? Musi być męcząca. Jednak ta tematyka przygniotła mnie tak bardzo, że 7 uznaję za wystarczającą punktację.

Bardzo dobrze napisana książka o koszmarze kobiety, która w wieku 4 lat została porwana sprzed własnego domu. Była molestowana i po 2 latach, gdy para zwyrodnialców bała się rozpoznania, zwróciła ją rodzinie.
Koszmar jednak trwał. Laurie nie mogła sobie poradzić z przeszłością i popadła w schizofrenię - w jej głowie funkcjonowały niezależnie 4 osoby w tym 9 letni chłopiec....

Bardzo mnie z początku wciągnęła, a potem największa kulminacja popsuła wszystko. Absolutnie wszystko. Wydaje mi się, że książka byłaby lepsza jakbym czytała ją na wyrywki. Nie pozostawiłaby przynajmniej niesmaku.

Bardzo mnie z początku wciągnęła, a potem największa kulminacja popsuła wszystko. Absolutnie wszystko. Wydaje mi się, że książka byłaby lepsza jakbym czytała ją na wyrywki. Nie pozostawiłaby przynajmniej niesmaku.

Polecam!!

Polecam!!

Bardzo ciekawa, z dobrym zakończeniem. Pokazuje, że niewiele wiemy o ludzkim umyśle oraz jak bardzo traumy z dzieciństwa wpływają na dalsze życie. Porusza temat rozszczepienia osobowości, który zawsze jest dla mnie zagadką...

Bardzo ciekawa, z dobrym zakończeniem. Pokazuje, że niewiele wiemy o ludzkim umyśle oraz jak bardzo traumy z dzieciństwa wpływają na dalsze życie. Porusza temat rozszczepienia osobowości, który zawsze jest dla mnie zagadką...