„- Chodźże pan nareszcie! - odezwała się, przechyliwszy główkę ku drzwiom. Przyszedł, uściskał obie rączki i nie mógł słowa wymówić”.

Zaciekawił mnie autor, bo nazywa się jak Conrad. Wikipedia nie może się go nachwalić: „czołowy twórca dramatu romantycznego, najwybitniejszy przedstawiciel powieści biedermeierowskiej oraz mistrz narracji; prekursor realizmu społecznego oraz powieści psychologicznej, ojciec pozytywistycznej nowelistyki, a także inicjator balzakowskiej panoramy społecznej na gruncie literatury polskiej”. Obecnie „niemalże zapomniany”.

„Spekulant” to pierwsza powieść Korzeniowskiego. I z całą pewnością można o niej powiedzieć: nie jest to samouczek jak stać się spekulantem na miarę Madoffa. Mamy tu co prawda szwarc charakter, lecz nie z Wall Street, tylko „pięknej wsi na Podolu”. Pan August Molicki, bo o nim mowa, jest spekulantem wiejskim.

Ale nie zbożowym, jak wołek, tylko matrymonialnym. Inaczej mówiąc - łowcą posagów. Nie cofnie się przed niczym aby rozkochać w sobie posażną pannę. A posażna panna, na którą dybie, to panna Klara Wolczyńska, zwana Klarunią. Klarunia tupie nóżką, kiwa rączką, kręci główką, śpi w łóżeczku, siedzi na kanapce. A wszystko to mimo że ma osiemnaście lat! („bo to była jedynaczka, wypieszczona, wykochana, która potrzebowała kochać”).

Jest jeszcze marszałek. Na szczęście nie Szymon Hołownia, tylko Henryk Zabrzeziński. Udowadnia on, że mężczyzna romantyk to niekoniecznie oksymoron. Pan Henryk jest tak szlachetny, że Wielka Gwiazda Afryki - największy na świecie brylant, to przy nim nic nie warte świecidło.

Tak wyglądałby zespół Ich Troje, gdyby go zakładał Józef Korzeniowski.

Jakimś cudem przeczytałam to romansidło, wiedząc od początku jaki będzie koniec. Toteż po lekturze poczułam się jak pies bacy. Ten, co go baca zastrzelił. Więc turysta pyta, czy pies był wściekły, a baca: „No, zachwycony to on nie był!”

„- Chodźże pan nareszcie! - odezwała się, przechyliwszy główkę ku drzwiom. Przyszedł, uściskał obie rączki i nie mógł słowa wymówić”.

Zaciekawił mnie autor, bo nazywa się jak Conrad. Wikipedia nie może się go nachwalić: „czołowy twórca dramatu romantycznego, najwybitniejszy przedstawiciel powieści biedermeierowskiej oraz mistrz narracji; prekursor realizmu społecznego oraz...

Przyznaję, że zaczęłam słuchać Spekulanta przez pomyłkę - to nie Ten Józef Korzeniowski ( nie Conrad) ale wybitny pisarz swoich czasów , który zmarł gdy Conrad miał 6 lat. Ale wspaniałe aktorskie wykonanie Mariana Opani sprawiło , że wysłuchałam do końca pomimo przewidywalnej fabuły , jednowymiarowych postaci i natrętnego moralizatorstwa. Dwie rzeczy były dla mnie wartościowe. Jedna to piękny XIX-wieczny język z wieloma zwrotami i słowami, które dziś już nie funkcjonują w polszczyźnie, ale nadal brzmią wyśmienicie. Druga rzecz to subtelny, ironiczny humor przy opisywaniu postaci obecny zwłaszcza w pierwszej połowie książki. Polecam na poprawę humoru i wiary w dobre zakończenia błędnych uniesień - zwłaszcza w audiobooku.

Przyznaję, że zaczęłam słuchać Spekulanta przez pomyłkę - to nie Ten Józef Korzeniowski ( nie Conrad) ale wybitny pisarz swoich czasów , który zmarł gdy Conrad miał 6 lat. Ale wspaniałe aktorskie wykonanie Mariana Opani sprawiło , że wysłuchałam do końca pomimo przewidywalnej fabuły , jednowymiarowych postaci i natrętnego moralizatorstwa. Dwie rzeczy były dla mnie...

Tytułowy spekulant kierując się zimnym wyrachowaniem postanawia poślubić posażną jedynaczkę. Udając wielkie uczucie, budzi upragnioną wzajemność romantycznej i niedoświadczonej młodej dziewczyny. Książka jest wizerunkiem obyczajowym życia warstwy szlacheckiej oraz modną w okresie romantyzmu "powieścią charakterów".

Tytułowy spekulant kierując się zimnym wyrachowaniem postanawia poślubić posażną jedynaczkę. Udając wielkie uczucie, budzi upragnioną wzajemność romantycznej i niedoświadczonej młodej dziewczyny. Książka jest wizerunkiem obyczajowym życia warstwy szlacheckiej oraz modną w okresie romantyzmu "powieścią charakterów".

Napisana świetnym stylem cieniutka książeczka. Idealna dla każdego, kto chciałby dowiedzieć się więcej o opoce pozytywizmu i realiach życia wyższych sfer. Pełnokrwiste postacie, którym łatwo się kibicuje albo przeciwnie - trzyma kciuki, aby im się podwinęła noga. Polecam.

Napisana świetnym stylem cieniutka książeczka. Idealna dla każdego, kto chciałby dowiedzieć się więcej o opoce pozytywizmu i realiach życia wyższych sfer. Pełnokrwiste postacie, którym łatwo się kibicuje albo przeciwnie - trzyma kciuki, aby im się podwinęła noga. Polecam.

Pełna uroku książka. Przeczytałam z przyjemnością :)

Pełna uroku książka. Przeczytałam z przyjemnością :)

Powieść z czasów międzypowstaniowych, a napisana w taki sposób, że chce się do niej wracać :) zawdzięcza to chyba językowi narracji, ciekawym i AUTENTYCZNYM postaciom (a więc perełka w tamtych czasach) i interesującej fabule.

Powieść z czasów międzypowstaniowych, a napisana w taki sposób, że chce się do niej wracać :) zawdzięcza to chyba językowi narracji, ciekawym i AUTENTYCZNYM postaciom (a więc perełka w tamtych czasach) i interesującej fabule.