Radość z odzyskanego śmietnika. Czy Kaden-Bandrowski zdawał sobie sprawę ponadczasowości swych słów? Że w Polsce średnio co 8 lat będziemy radować się z odzyskanego śmietnika? 1926, 1945, 1956, 1989 itd. tryumfalne odzyskiwanie śmietnika weszło nam w krew, odzyskujemy go tylko po to by go za parę lat na nowo odzyskiwać, że przypomnę bieżące odzyskanie śmietnika w 2023r. Geniusz czy prorok? To pytanie pozostawmy na boku, biorąc pod uwagę miażdżące opinie na LC studentów polonistyki to raczej grafoman. Na pewno autorowi nie można odmówić intuicji. Bo akcja dzieje się w latach 1918-1920, ale jakże sugestywne przedstawienie osobistości na szczytach władzy, które kryjąc się za wolą narodu, tą wolą się przejmują jedynie wtedy, gdy to im pasuje, a tak naprawdę im wyżej postawieni, tym są bardziej cyniczni i małostkowi, rządzeni przez niskie pobudki, brak moralności i przyziemne chucie. Wydawałoby się na początku powieści, że Krywult i Wilde to postacie złe, obrzydliwe i chciwe, a dobry Generał Barcz stara się przeciwstawić niegodziwości niczym dobry kowboj bandzie zabijaków. Jednakże tu autor podpuszcza czytelnika, bo Generał Barcz stopniowo otwiera przed nami swoje „atuty”. W drodze po władzę nie ma dla niego nikogo ani niczego co mógłby poświęcić, nie ma podłości, której nie użyje makiawelicznie, nawet już nie dorabiając żadnej ideologii, gdy już tę swoją władzę zdobył i nic mu już nie zagraża. Bo w drodze do władzy trzeba być raz owcą, raz lisem, a raz wilkiem.
I to jest geniusz Kaden-Bandrowskiego. Opisał sytuację z początków II Rzeczpospolitej, ale jego przypowieść ma charakter uniwersalny. Wyjałowienie idei w zetknięciu z twardą rzeczywistością, degrengolada tzw. elit władzy to zjawisko rozpowszechnione w każdym zakątku świata, szczególnie jeśli brakuje środków, mechanizmów, woli społecznej by tej władzy postawić barierę, wtedy władza zapomina skąd się wzięła.
Drugi argument, niechlujnie napisane. Ja nie wiem, ale czytając Generała Barcza, widziałem to samo podejście do języka, jakie miał Gombrowicz, ta sama groteska, poczucie absurdu, obrazoburstwo, antyracjonalizm i krytyka romantyzmu ( cytat z Wikipedii o Gombrowiczu) – jak ulał pasuje to stylu Kaden-Bandrowskiego. Tyle że Trans-Atlantyk dzieli od Generała Barcza jedno pokolenie.
No i jeszcze postacie, bajecznie żywe, a ja bym powiedział wiecznie żywe, przynajmniej w polityce.
Mnie się wydaje, że głównym argumentem przeciw stylowi Kaden-Bandrowskiego to brak międzynarodowej sławy. A może byśmy zaczęli cenić, a nie wydziwiać. Co? Czy czas odtańcowywać radość z odzyskanego śmietnika: „że teraz sejm… Tłuści starzy za biednych głupich gadać zaczną…”?

Radość z odzyskanego śmietnika. Czy Kaden-Bandrowski zdawał sobie sprawę ponadczasowości swych słów? Że w Polsce średnio co 8 lat będziemy radować się z odzyskanego śmietnika? 1926, 1945, 1956, 1989 itd. tryumfalne odzyskiwanie śmietnika weszło nam w krew, odzyskujemy go tylko po to by go za parę lat na nowo odzyskiwać, że przypomnę bieżące odzyskanie śmietnika w 2023r....

"Menda na jajach literatury" - Zbigniew Uniłowski ("Wspólny pokój" )

"Menda na jajach literatury" - Zbigniew Uniłowski ("Wspólny pokój" )

Pamiętam, że tę książkę przeczytałam w ramach zajęć z tak zwanej literatury dwudziestolecia, ale nie potrafię dziś jej ocenić. Pamiętam tylko, że czytało mi sie ją nie najlepiej. Myślę, że byłam zbyt młoda na tę lekturę i miałam za mało wiedzy ze świata polityki, aby stosownie ją ocenić.

Pamiętam, że tę książkę przeczytałam w ramach zajęć z tak zwanej literatury dwudziestolecia, ale nie potrafię dziś jej ocenić. Pamiętam tylko, że czytało mi sie ją nie najlepiej. Myślę, że byłam zbyt młoda na tę lekturę i miałam za mało wiedzy ze świata polityki, aby stosownie ją ocenić.

Polityka. Polityka. Polityka. Nic się nie zmienia.

Polityka. Polityka. Polityka. Nic się nie zmienia.

Nie będę powielać argumentów osób które doskonale opisały na czym polega słabość tej książki ale dodam tylko jedno. Co mnie odepchnęło to prymitywne podejście do przeciwnej siły politycznej i groteskowe postacie które miały niby przez autora być zatopione w pochwalnym blasku. Autor chyba osiągnął cel odwrotny do zamierzonego. Niestety - książka która kojarzy się z przeładowanym martwą naturą kapeluszem nieestetycznej matrony.

Nie będę powielać argumentów osób które doskonale opisały na czym polega słabość tej książki ale dodam tylko jedno. Co mnie odepchnęło to prymitywne podejście do przeciwnej siły politycznej i groteskowe postacie które miały niby przez autora być zatopione w pochwalnym blasku. Autor chyba osiągnął cel odwrotny do zamierzonego. Niestety - książka która kojarzy się z...

Z uwagi na studia byłam zmuszona to przeczytać i jakoś (choć z trudem) dobrnęłam do końca. Najgorsze jest to, że trudno odnaleźć się w tej całej fabule... ;/ Ja wciąż gubiłam się w tych wszystkich wątkach, nie rozumiałam w większości o czym mówią bohaterowie i o co im właściwie chodzi.. Ciągle tylko polityka i polityka.... Przesuwałam wzrok po kolejnych stronach walcząc z wszystkich sił, by tylko nie usnąć. Masakra po prostu. Co do bohaterów to było ich wielu, a każdy z nich niestety nudny i bezbarwny... Nawet Barcz poza kilkoma epizodami kiedy to zachował się jak typowy dupek nie był w stanie skupić na sobie mojej uwagi. A chyba jako główny bohater powinien budzić jakiekolwiek zaciekawienie? Książka moim zdaniem beznadziejna. Jeśli ktoś nie musi tego czytać, to szczerze nie polecam...

Z uwagi na studia byłam zmuszona to przeczytać i jakoś (choć z trudem) dobrnęłam do końca. Najgorsze jest to, że trudno odnaleźć się w tej całej fabule... ;/ Ja wciąż gubiłam się w tych wszystkich wątkach, nie rozumiałam w większości o czym mówią bohaterowie i o co im właściwie chodzi.. Ciągle tylko polityka i polityka.... Przesuwałam wzrok po kolejnych stronach walcząc z...

Bardzo przyjemna powieść. Na pewno nie wybitna, ale przyjemnie się czytało. Raczej dla miłośników klasyki. Nie rozumiem dlaczego poważni profesorowie literatury straszą nią studentów.

Bardzo przyjemna powieść. Na pewno nie wybitna, ale przyjemnie się czytało. Raczej dla miłośników klasyki. Nie rozumiem dlaczego poważni profesorowie literatury straszą nią studentów.

Powiem krótko: zmusiłam się ze względu na studia, ale więcej się już do niej nie zbliżę.

Powiem krótko: zmusiłam się ze względu na studia, ale więcej się już do niej nie zbliżę.

Nudna i chaotyczna. Jeśli ktoś nie jest fanem polskiej historii po I wojnie światowej, a zarazem miłośnikiem rozbudowanego i przesyconego do granic możliwości stylu pisarskiego, to niech nie sięga po tę książkę.

Nudna i chaotyczna. Jeśli ktoś nie jest fanem polskiej historii po I wojnie światowej, a zarazem miłośnikiem rozbudowanego i przesyconego do granic możliwości stylu pisarskiego, to niech nie sięga po tę książkę.

Przez wielu zapomniana, ale niewątpliwie warta uwagi książka.
Można przyczepić się do fragmentarycznej stylistycznej "żeromszczyzny", ale to już subiektywne odczucia.
Sam Witkacy widział w tej powieści potencjał( a nie był skory do komplementów!)
Dobra rada: jeśli już czytać to w wersji z Ossolineum! Bez znajomości kontekstu historycznego( odsyłam do przypisów) można polec na starcie :)

Przez wielu zapomniana, ale niewątpliwie warta uwagi książka.
Można przyczepić się do fragmentarycznej stylistycznej "żeromszczyzny", ale to już subiektywne odczucia.
Sam Witkacy widział w tej powieści potencjał( a nie był skory do komplementów!)
Dobra rada: jeśli już czytać to w wersji z Ossolineum! Bez znajomości kontekstu historycznego( odsyłam do przypisów) można polec...