Bogowie to istoty o ogromnej mocy, jednak nie są niezniszczalni. Ich żywot zależy od wiary ich wyznawców. Kiedy prześledzimy historię wierzeń różnych rejonów Ziemi znajdziemy mnóstwo istot, których imię odeszło w niebyt. Bohater powieści (a właściwie cyklu książkowego, bo opowiadam wam o otwierającym go tomie) „Droga bogów”, o znamiennym imieniu Aron, wyrusza w podróż podczas której spotka te dawno zapomniane stworzenia i spróbuje przywrócić ich pamięci.

Zatrzymajmy się chwilę przy głównym bohaterze, bo jest dość interesujący. Wyczuwamy od niego jakąś melancholię. Momentami emanuje brakiem chęci życia niczym osoba w depresji, aby za chwilę z wielką energią podejmować kolejne wyzwania. Chęci ma duże, ale nie jest klasycznym niezniszczalnym bohaterem. Znaczy otrzymał dar nieśmiertelności, bo gdyby nie on to książka skończyłaby się po kilkunastu stronach. Sam siebie określił „czystą emanacją pecha”[1]. W tym wszystkim to jest spójna postać, której chce się towarzyszyć. Może się mylę, ale czuję, że jest ona bliska autorowi książki.

Osobliwy jest również styl powieści. Krystian Gadomski łączy doniosły język z potocznym. To wspaniale pasuje do charakteru Arona. Wrażliwość, oczytanie, wiedza, refleksyjność, a przy tym nie zapominamy, że mamy do czynienia z młodym, współczesnym człowiekiem.

Te dwa elementy czynią tę powieść wyjątkową, jednak dość mocno spychają fabułę na drugi plan. Pisarz zebrał tu istoty z mitologii słowiańskiej, nordyckiej i japońskiej, także miłośnicy dawnych wierzeń „poszaleją”. Natomiast tempo akcji jest pełne sprzeczności, jak główny bohater. Dzieje się dużo, ale czy jest dynamicznie? Język jakim Krystian Gadomski posługuje się w „Drodze bogów” owo tempo spowalnia. W niektórych momentach utrudniał mi też „załapanie” ciągu przyczynowo skutkowego. Dla przykładu spójrzmy na okoliczności, w jakich Aron przenosi się do czasów dawnych bogów. Pojawia się przed nim jakiś anioł. Chwilę rozmawiają o „życiu, trwaniu, przemijaniu”. Nagle główny bohater stwierdza: „Chciałbym być już na zawsze wolny i jednocześnie zobaczyć przeszłość”[2]. Po czym dochodzi do wniosku iż: „Większej głupoty nie mogłem teraz jebnąć (…)”[3]. Ale „jebnął” i anioł stwierdza, że spoko, niech leci w przeszłość i działa. Te cytaty fajnie pokazują ten donośny i potoczny miks językowy, jaki zastosował tu pisarz. Natomiast ja chciałam zwrócić uwagę, że jako czytelnik nie umiem w tym momencie stwierdzić „gdzie?”, „na co” i „po co” główny bohater się wybiera, co na etapie wprowadzania do świata powieści jest dezorientujące.

Krystian Gadomski zaprosił czytelników do wielkiej bańki swojej wyobraźni. Jaki już wcześniej mimochodem wspomniałam, czuję, że włożył on do tej książki dużo siebie i tak zostawił. Odbiorca trochę został sam ze sobą w eksplorowaniu tego świata. Jak Aron sam to określił” „Czuję powiew wiatru spoza granic czasu”[4]. Kto jest chętny poczuć go na swej twarzy? Kto jest gotowy zagłębić się w fantazję debiutującego pisarza. „Droga bogów” to pełne przygód, acz spokojne fantasy. Jeżeli kochacie spotykać w literaturze istoty z różnych mitologii podejmijcie się tej „wędrówki”.

[1] Krystian Gadomski, „Droga bogów. Tom I”, wyd. Book Edit, 2023, s. 320.
[2] Tamże, s. 12.
[3] Tamże.
[4] Tamże, s. 14.

Bogowie to istoty o ogromnej mocy, jednak nie są niezniszczalni. Ich żywot zależy od wiary ich wyznawców. Kiedy prześledzimy historię wierzeń różnych rejonów Ziemi znajdziemy mnóstwo istot, których imię odeszło w niebyt. Bohater powieści (a właściwie cyklu książkowego, bo opowiadam wam o otwierającym go tomie) „Droga bogów”, o znamiennym imieniu Aron, wyrusza w podróż...

Kochani dzisiaj mam dla was nietuzinkową historię, która daje bardzo wiele do myślenia.
🍁 Tytuł: „Droga Bogów”.

💣 Premiera: 1.09.2023 r. 💣

Macie takie powieści, które długo zostawiają po sobie śladów w waszych myślach i sercach?
Obiecuje, że „Droga Bogów” właśnie takie emocje w was wywoła.
Aron pragnie zobaczyć inny świat. Odważnie wyrusza w podróż w czasie. Podróż Arona ma na celu odnalezienie samego siebie, swojej tożsamości. Podczas tej wędrówki mamy okazję poznać wraz z głównym bohaterem wiele magicznych, mitologicznych postaci. Między innymi każemy poznać Odyna, Thora, Lokiego oraz wielu bogów elfickich. Główny bohater zabiera nas do świata mitologii Słowiańskiej, Nordyckiej czy japońskiej. Ogromną przyjemność sprawiało mi także poznawanie pogańskiej kultury i ich wierzeń.
Bardzo wciągająca fabuła, jednak nie powiem, że jest to lekka lektura. Czytając ją potrzebowałam pełnego skupienia, jednak nie przeczę bardzo dobrze się przy niej bawiłam.

Kochani pierwsze rzecz, która zasługuje na uwagę w powieści „Droga Bogów” to cudowna oprawa graficzna. Od pięknej okładki, twardej oprawy, po piękne, choć mroczne ilustracje wewnątrz książki. Trzcinka może i nie jest dość duża, ale za to przejrzysta. „Droga Bogów” to cudowna historia zasługująca na pewno na uwagę. Z pięknym przesłaniem, jakim jest walka o siebie i o lepsze jutro. Wiara w bogów, która miała niezwykłą moc. Książka ta także potrafi wywołać w człowieku wewnętrzny konflikt. Przynajmniej ja tak miałam. Piękna fabuła, świetna dynamika, doskonale zbudowany świat akcji oraz świetnie wykreowani bohaterowie. Czy można chcieć czegoś więcej?
Kochani zapraszam do sięgnięcia po tą cudowną powieść.
Autorze gratuluję z całego serducha tak świetnej książki. Czekam na więcej.

Kochani dzisiaj mam dla was nietuzinkową historię, która daje bardzo wiele do myślenia.
🍁 Tytuł: „Droga Bogów”.

💣 Premiera: 1.09.2023 r. 💣

Macie takie powieści, które długo zostawiają po sobie śladów w waszych myślach i sercach?
Obiecuje, że „Droga Bogów” właśnie takie emocje w was wywoła.
Aron pragnie zobaczyć inny świat. Odważnie wyrusza w podróż w czasie. Podróż Arona...

Mam mega mieszane uczucia co do tej powieści, z jednej strony jest to tak bardzo oryginalne i nie spotkałam się z czymś takim nigdy wcześniej, a z drugiej było to dla mnie zbyt chaotyczne i gubił mi się sens fabuły. Dzieje się tu tak dużo, a przede wszystkim łączy się wiele wierzeń w jednej postaci po słowiańskie, nordyckie ba nawet kultura japońska tutaj zawitała. Te wierzenia w pewnym sensie mnie zafascynowały. Jednak im dalej, tym bardziej przestawałam lubić naszego bohatera i aż tak nie przeżywałam jego losów, które jakby nie patrzeć przez nieśmiertelność były momentami ekstremalne i czasochłonne. Tak to dopiero pierwszym tom, a więc można śmiało założyć, że autor ma w planach dalsze tomy. Sama gdzieś widzę jakie wątki nie zostały zakończone, a jednocześnie mamy jako taki finał. Autor wykreował świat z prawdziwymi detalami, za co należy się pochwała, jak i również podziwiam sam zamysł na tak złożoną historię, która śmiało stwierdzę, nie przyszłaby na myśl nikomu. Polecam, jeśli szukacie czegoś, co was zaskoczy.

Mam mega mieszane uczucia co do tej powieści, z jednej strony jest to tak bardzo oryginalne i nie spotkałam się z czymś takim nigdy wcześniej, a z drugiej było to dla mnie zbyt chaotyczne i gubił mi się sens fabuły. Dzieje się tu tak dużo, a przede wszystkim łączy się wiele wierzeń w jednej postaci po słowiańskie, nordyckie ba nawet kultura japońska tutaj zawitała. Te...

Hej
Czytasz wstęp w nowej książce czy pomijasz i lecisz do fabuły? Zdarzyło Ci się czytać książkę, do której wstęp napisał ktoś inny niż sam autor? Ja w młodości zawsze pomijałam, teraz lubię rzucić okiem, co tam autor chce mi przekazać zanim poznam całą historię. W przypadku "Drogi bogów" Krystiana Gadomskiego, wydanej nakładem Wydawnictwa BookEdit zaskoczył mnie wstęp napisany przez jego rodziców. Nie dawało mi to spokoju, w końcu postanowiłam sprawdzić czemu to rodzice napisali mu wstęp do powieści. Kiedy dowiedziałam się, że autor zmarł w młodym wieku zrobiło mi się bardzo przykro. Cieszę się, że jego rodzice znaleźli sposób na uczczenie jego pamięci wydając jego książki.

"Droga bogów" jest ciekawą pozycją, mimo że to fantastyka i mitologia, odbiega od tego co czytam na co dzień. Jest to historia chłopaka, którego anioł stróż przeniósł setki lat wstecz i umożliwił wędrówkę przez dzieje i czasy, w nieśmiertelnym ciele, które nie odczuwa bólu. Aaron spotyka Mokosz i Welesa, uczy się na wołchwa, aż po pewnej klęsce wyrusza do Azji, gdzie spotyka Inari i staje się kitsune. Od tej pory może poruszać się w postaci swojej, lisiej lub kobiecej. W swoich wędrówkach dociera też na północ, gdzie spotyka Lokiego i Sygin. Główną misją wędrowca jest uchronienie bogów przed zapomnieniem i dbanie o dobrą pamięć o nich oraz ochrona ludzi przed biesami. Aaron sam siebie określa jako pechowca, jest też trochę takim sympatycznym fajtłapą. Cały czas opowiada o potrzebie niesienia pomocy i jednocześnie strachu przed nieumyślnym niszczeniu wszystkiego na około. To taka trochę wędrówka po literach w głąb siebie, bo w zasadzie każdy człowiek ma predyspozycje do bycia dobrym. Mimo misz-maszu mitologiczno- kulturowego historia nie jest przeładowana. Każda przygoda ma swój początek i prowadzi do kolejnej i za każdym razem z ciekawością śledziłam przygody bohatera w kolejnym stuleciu czy kolejnej kulturze. Plusem jest tu lekkość pióra autora, gdyż książka to w zasadzie zapis jego przygód i jest tu bardzo mało dialogów, dużo więcej samej narracji, a jednak czyta się ją łatwo, szybko i z zainteresowaniem.

Hej
Czytasz wstęp w nowej książce czy pomijasz i lecisz do fabuły? Zdarzyło Ci się czytać książkę, do której wstęp napisał ktoś inny niż sam autor? Ja w młodości zawsze pomijałam, teraz lubię rzucić okiem, co tam autor chce mi przekazać zanim poznam całą historię. W przypadku "Drogi bogów" Krystiana Gadomskiego, wydanej nakładem Wydawnictwa BookEdit zaskoczył mnie wstęp...

Często zdarza się Wam opuszczać strefę swojego czytelniczego komfortu i sięgać po książki zupełnie odmienne od tego, co czytacie na co dzień?
U mnie nastaje to dość rzadko ale w ostatnim czasie sięgnęłam po książkę, która wprowadziła mnie w świat fantastyki i przyznam, że to całkiem miłe choć odrębne doświadczenie…

„Droga Bogów” to historia, która zabiera czytelnika w podróż po świecie dawno już zapomnianych stworzeń, niezliczonych legend i mitów. To opowieść łącząca w sobie elementy mitologii słowiańskiej, nordyckiej i japońskiej. To w końcu wyprawa w poszukiwaniu tożsamości rozumianej jako świadomość siebie.

Autor kreśli niebywale sugestywnym piórem wyprawę do świata archaicznych bogów snując historię niezwykłą, w której znaczącą rolę odgrywa postać Arona. Postać która uwikłana w pewnego rodzaju magię, chce ocalić od zapomnienia świadectwo istnienia dawnych bogów, czy postaci mistycznych. W tym celu wyrusza w historyczną wędrówkę, której początek wyznaczają szeregi Welesa - słowiańskiego boga magii, sztuki i bogactwa…

„Droga bogów” nie została pozbawiona symboliki, mroku i pewnego rodzaju magii, która choć ulotna nie pozwala czytelnikowi porzucić tej historii nie poznając jej końcowych stron. Tajemnicze zdarzenia o których czytamy oscylują głównie wokół mistycznych postaci, z których niektóre są mi z znane: rozpoczynając od przeróżnych bogów, elfów poprzez Lokiego, Thora na Odynie kończąc. Nie zabraknie tutaj przemyśleń głównego bohatera, porównania przeszłości z tym, co znane Aronowi obecnie, a także przygód, które gwarantują miraż doświadczeń czytelniczych.

„Droga bogów” to kompozycja nieszablonowa, która choć momentami wymagała ode mnie pełnego skupienia dostarczyła wysoce odczuwalnych , czytelniczych wrażeń…

Często zdarza się Wam opuszczać strefę swojego czytelniczego komfortu i sięgać po książki zupełnie odmienne od tego, co czytacie na co dzień?
U mnie nastaje to dość rzadko ale w ostatnim czasie sięgnęłam po książkę, która wprowadziła mnie w świat fantastyki i przyznam, że to całkiem miłe choć odrębne doświadczenie…

„Droga Bogów” to historia, która zabiera czytelnika w...

Droga Bogow

2.5/5

Zaczne od tego ze jako milosnik fantasy nie jest dla mnie wyzwaniem ogarnac sie w rozbudowanych swiatach i akcji ale tutaj bylo. Wszystko dzialo sie za szybko. Glowny bojater byl płytki pod wieloma wzgledami. Chociaz mial przemyslenia godne uwagi. Jedyna ciekawa w jego osobie rzecza byla niesmiertelnosc, ktora zyskal i gdyby nie to , to ksiazka skonczylaby sie po dwoch stronach XD Wiadomo niesmiertelnosc miala swoje minusy ale doswiadczenie ktore zebral nadrabialo haha. Akcka dziala sie dosyc szybko i chaotycznie. Nie moglam zrozumiec co sie dzieje i dlaczegoXD Jednak bylo to ciekawe doświadczenie. Zaczynajac lekture spodziewalam sie nawiazki tylko do slowianskich wierzen. Pozytywnie zaskoczyl mnie fakt jak autor opisuje wierzenia Azjatyckie. Kitsune i inne takie. Nie powiem pierwsze co to skojarzylo mi sie z serialem 'Teen wolf' XD Autor zaglebial temat wielu mitologicznych wierzen. Sa w przyjemny sposob opisane same pbrzedy, czy stwory, czy inne takieXD Wydaje mi sie, ze nie jest to jakas wielka kopalnia wiedzy ale jesli ktos wczesniej nie mial doswiadczenia z mitologiami, jest to lektura na start

Droga Bogow

2.5/5

Zaczne od tego ze jako milosnik fantasy nie jest dla mnie wyzwaniem ogarnac sie w rozbudowanych swiatach i akcji ale tutaj bylo. Wszystko dzialo sie za szybko. Glowny bojater byl płytki pod wieloma wzgledami. Chociaz mial przemyslenia godne uwagi. Jedyna ciekawa w jego osobie rzecza byla niesmiertelnosc, ktora zyskal i gdyby nie to , to ksiazka...

#współpracabarterowa

Ciężka to była dla mnie książka, ojjj.. ciężka. Jakoś nie mogłam się w nią wciągnąć. Od początku jakoś tak mi nie szła.
Ilustracje choć są zachowane w mrocznym klimacie to muszę przyznać, że były interesujące i były przedstawione dokładnie w momencie, w których zdążyłam przeczytać o danej sytuacji.

Została tutaj przedstawiona sytuacja Aarona, który wyrusza w podróż w czasie. Podróż podczas której wspomina różnych bogów. Na swojej drodze spotyka różne postaci i bogów, niektórzy są mu mili, inni niezbyt. W trakcie tej swojej podróży zyskuje pewną moc, a jest nią nieśmiertelność. Nic, ani nikt nie jest w stanie go zabić, ani nie czuje zadawanego mu bólu. Jednak czas oczekiwania na "odrośnięcie" kończyn jest dosyć długi.
W trakcie tej swojej podróży Aaron często mówi o sobie, że jest pechowcem i nie wierzy, że coś może mu się udać i pójść dobrze.
Książka przedstawia jakby wewnętrzną walkę, jaką przechodzi każdy z nas, kiedy wątpimy w swoje możliwości. Bo w każdym z nas kryje się trochę z takiego pechowca, który sam podcina sobie skrzydła.

#współpracabarterowa

Ciężka to była dla mnie książka, ojjj.. ciężka. Jakoś nie mogłam się w nią wciągnąć. Od początku jakoś tak mi nie szła.
Ilustracje choć są zachowane w mrocznym klimacie to muszę przyznać, że były interesujące i były przedstawione dokładnie w momencie, w których zdążyłam przeczytać o danej sytuacji.

Została tutaj przedstawiona sytuacja Aarona, który...

Lubicie motyw mitologii słowiańskiej, japońskiej, czy może nordyckiej w książkach?

📚„Droga bogów” Tom I – Krystian Gadomski

✍🏼Współpraca barterowa z wydawnictwem @bookedit.p

„Droga Bogów” to fascynująca wyprawa w głąb świata starożytnych bogów i zapomnianych mitów. Główny bohater Aron odważnie wyrusza w nieznane, gdzie napotyka postaci historyczne, bohaterów legend i przedchrześcijańskie bóstwa. Jego heroiczne starania mają na celu ocalenie pamięci o tych mistycznych istotach.

Czytanie tej książki to była niezwykła przygoda. Wprowadziła mnie w fascynujący świat mitologii słowiańskiej, japońskiej i nordyckiej. Autor sprawnie połączył je w całość kreując fascynującą mieszankę. To było moje pierwsze spotkanie z mitologią japońską, dlatego niektóre nazwy, pomimo objaśnień, nie były dla mnie do końca zrozumiałe. Zdarzało mi się również wracać do wyjaśnień niektórych terminów, aby sobie je przypomnieć, co trochę utrudniało czytania. Jednakże myślę, że dla pasjonatów mitologii japońskiej ta książka byłaby prawdziwym skarbem.

Książka porusza uniwersalne tematy tożsamości, poświęcenia i walki o zachowanie dziedzictwa kulturowego. Główny bohater wyrusza w podróż, poszukując swojej tożsamości, gdyż nieustannie dręczą go wewnętrzne rozterki. To nie tylko wyprawa do świata starożytnych bogów, lecz także podróż Arona w głąb siebie, do głębi swojej duszy, oraz w poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi.

Język użyty w tej książce jest barwny i pełen wizji, co sprawia, że miałam wrażenie, jakbym wędrowała razem z Aronem. Podobały mi się szczególnie porównania niektórych rzeczy z przeszłości z teraźniejszością. Przemyślenia głównego bohatera dotyczące świata, również zasługują na uwagę.

Gorąco polecam tę książkę wszystkim miłośnikom mitologii i historii, którzy poszukują niezwykłej przygody. ☺️

Lubicie motyw mitologii słowiańskiej, japońskiej, czy może nordyckiej w książkach?

📚„Droga bogów” Tom I – Krystian Gadomski

✍🏼Współpraca barterowa z wydawnictwem @bookedit.p

„Droga Bogów” to fascynująca wyprawa w głąb świata starożytnych bogów i zapomnianych mitów. Główny bohater Aron odważnie wyrusza w nieznane, gdzie napotyka postaci historyczne, bohaterów legend i...

"- Co to jest? Kim jesteś?
- Jestem aniołem. A najgorsze dla mnie i wielu istnień jest zapomnienie, a więc brak utrzymującej nas przy życiu energii wiary.”

Krystian Gadomski zrobił wszystko, aby nie doszło do zapomnienia historii, legend oraz mitów. Głowny bohater Aron rozpoczyna swoja wędrówke od pobytu w szeregach Welesa - boga magii, przysiąg i sztuki. Poprzez nieoczekiwany zbieg okoliczności, Aron przybiera postać kitsune, lisicy z dużą ilością ogonów, które odzwierciedlają wiek, moc oraz mądrość. Przechodzi w służbę bogini Inari, bóstwa płodności, ryżu, rolnictwa, lisów, przemysłu i powodzenia.Tam zachowuje swoje dwie twarze w jednej chwili jest Aronem a w drugiej Arii. Nękany wewnętrznymi rozterkami, wciąż szuka swojej tożsamości.

“Droga Bogów” jest to niezwykła książka, która w niezwykły sposób pokazują dzieje Japonii, dla mnie wcześniej nieznane. Prawdziwa gratka dla osób, które lubią połączenie historii i mitologii słowiańskiej, nordyckiej i japońskiej.
Książka sama w sobie jest pięknie wydana, oprawiona w twardą okładkę a na niej wilk z mieniącym się okiem 🐺 w środku natomiast znajdziemy ciekawe ilustracje :)

Dziękuję za książkę @bookedit.pl ♥️

"- Co to jest? Kim jesteś?
- Jestem aniołem. A najgorsze dla mnie i wielu istnień jest zapomnienie, a więc brak utrzymującej nas przy życiu energii wiary.”

Krystian Gadomski zrobił wszystko, aby nie doszło do zapomnienia historii, legend oraz mitów. Głowny bohater Aron rozpoczyna swoja wędrówke od pobytu w szeregach Welesa - boga magii, przysiąg i sztuki. Poprzez...

Lubicie mitologię słowiańską? A może japońską? Czy jednak nordycką? A co jeśli nie możecie się zdecydować? Albo tak jak ja ich nie znacie, bo w szkole nyły tylko mity greckie i rzymskie?
I tu mogę przyjść Wam z pomocą. Bo dzięki wydawnictwu BookEdit znalazłam książka, która łączy to wszystko. Na początku byłam odrobinę sceptycznie nastawiona, ale stwierdziłam, że może warto dać jej szansę i zgłosić się na recenzenta. I wiecie co? Niczego nie żałuję. Bo autor zrobił kawał dobrej roboty. W książce możemy spotkać anioła stróża (bardzo go polubiłam) utopce, bóstwo Welesa, w którego wierzyli słowianie przed przyjęciem chrztu. Im dłużej podróżujemy z głównym bohaterem tym cześciej napotykamy się na kolejne stworzenia, bogów i bustwa. Poznajemy też wołchwa, którym po niedługim czasie zostaje nasz bohater, po tym czasie wyruszamy dalej, żeby zabić Mieszka I, żeby Polska nie przyjeła chrztu, czy to się uda? Wiem, ale nie powiem, zatem idźmy dalej. Dalej już tylko ciekawiej, bo zaczynamy przygodę z japońską mitologią, znacie Inari? Boginię z lisimi ogonami? Aaron jej również będzie służyć tylko pod inną postacią. Potem na chwilę zmienimy klimat i trafimy do Norwegii, tam spotkamy Lokiego i jego żonę Sigyn, gdzie Aaron pomaga im w cierpieniu,potem sprawy się komplikują, bo Aarorn trafia w łapy Odyna, który jest wściekły za pomoc Lokiemu. Nie chcę wam zdradzać wszystkiego, bo to nie mam sensu, jest tego za dużo, najlepiej to przeczytać tą książkę samemu, bo kto nie chce poznać Welesa, Thora, Kitsune albo Lanselota?

Droga bogów, to książka w której historia przeplata się z mitologią. Większość ludzi już dawno zapomniała o tych istotach, na szczęście są i tacy jak autor tej książki, którzy w fantastyczny sposób nam o nich przypominają. Ja szczerze mówiąc zaczełam żałować, że w szkole nie uczyliśmy się o mitologii słowiańskiej, bo jakby nie patrzeć to też część naszej historii, bo nie zawsze było o nas Chrześcijaństwo, zamiast tego wbijali nam do głowy mitologię grecką i rzymską, swoją drogą tą grecką to ja bardzo lubiłam 😁

Co do samej książki, czytało mi się ją co najmniej źle. Sztywna okładka, mały druk bardzo utrudniały czytanie. Ciężka, niewygodna w dodatku męczyły mi się oczy. To niestety obniża moją ocenę, bo mój komfort bardzo ucierpiał. Dla kogoś kto ma zdrowe oczy już nie powinien stanowić takiego problemu, mnie niestety literki się bardzo rozjeżdżały, jeszcze w domu jakoś dawałam radę, ale w pociągu czy tramwaju? Koszmar. Za to ilustracja na okładce super!

Lubicie mitologię słowiańską? A może japońską? Czy jednak nordycką? A co jeśli nie możecie się zdecydować? Albo tak jak ja ich nie znacie, bo w szkole nyły tylko mity greckie i rzymskie?
I tu mogę przyjść Wam z pomocą. Bo dzięki wydawnictwu BookEdit znalazłam książka, która łączy to wszystko. Na początku byłam odrobinę sceptycznie nastawiona, ale stwierdziłam, że może warto...