"Po nitce do szczęścia" to opowieść dość zaskakująca. Ilość nieszczęść, które autorka wrzuciła na barki dwójki głównych bohaterów, mogłyby przygnieść największego twardziela…

Wdowa, wychowująca samotnie trzy córki. Mieszka u boku dziadka Alberta, jednak do czasu… Okrucieństwo i bezwzględność najbliższej (z pozoru) rodziny pokazuje, że ludzkie twarze mają różne oblicza, a tam gdzie w grę wchodzą pieniądze, ludzie i ich uczucia czasem przestają się liczyć…

Adrian, samotny ojciec czwórki niesfornych synów. Zadziwiająca jest historia tego mężczyzny. Powiedziałabym, że zupełnie nierealna, gdyby nie to, że znam kobietę o podobnej historii związkowo – relacyjnej jak nasz bohater… Tytuł powieści niezwykle pasuje mi do jego losów, choć czy poznanie Adeli doprowadzi go do szczęścia? Na początku zupełnie nic na to nie wskazuje…

Adela i Adrian. Dwoje nieszczęśliwych ludzi. Podobno dwa minusy dają plus… Można powiedzieć, że autorka tak prowadzi tę opowieść, że w jakiś sposób ta znajomość ubogaca ich oboje. Uczy na nowo relacji, zaufania, schowania w kieszeń swojej dumy, ale też pokazuje, że czasem trzeba tak niewiele by stać się dla kogoś realnym wsparciem.

Wiele się w tej powieści dzieje. Daria Kaszubowska nie szczędzi nam ostrych zwrotów akcji. Podczas lektury kilka razy złapałam się na tym, że porównywałam bohaterów i ich losy do ludzi, których mam w swoim otoczeniu. To z pozoru tylko powieść, mocno naszpikowana ludzkim nieszczęściem, ale z drugiej strony… Czy aby na pewno tak bardzo nierealna?

Autorka tradycyjnie zabiera nas na piękne Kaszuby! Jak to Daria Kaszubowska, pokazuje nam kaszubski język, trochę mi gra na poczuciu winy (jestem Kaszubką, a gadać po kaszubsku nie umiem!),ale nade wszystko pokazuje to co często jest tak ulotne. Wagę i siłę tradycji, wiary, naszych korzeni. Robi to subtelnie, ale jakoś tak bezdyskusyjnie, za co bardzo autorkę cenię i podziwiam.

Polecam tę lekturę na chwile relaksu i oderwania się od codziennych trosk. Mimo, że losy bohaterów są niezwykle skomplikowane i trudne, dają dużo nadziei na to, że tam gdzie pojawia się ciemność, kiedyś pojawi się również światło. Mnie ta powieść wciągnęła i pokazała kolejny raz, by nie oceniać ludzi i ich życiowych wyborów zbyt szybko…

"Po nitce do szczęścia" to opowieść dość zaskakująca. Ilość nieszczęść, które autorka wrzuciła na barki dwójki głównych bohaterów, mogłyby przygnieść największego twardziela…

Wdowa, wychowująca samotnie trzy córki. Mieszka u boku dziadka Alberta, jednak do czasu… Okrucieństwo i bezwzględność najbliższej (z pozoru) rodziny pokazuje, że ludzkie twarze mają różne oblicza, a...

Ciepła historia o tym, że szczęście można odnaleźć nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko co piękne już za nami.

Czytam absolutnie każdą książkę z serii, a ta konkretna historia uderzała w struny mojej wrażliwości dość mocno. Niemniej, mogłabym się przyczepić do zbyt szybkiej akcji - niecały tydzień wystarczył do zakochania..? U dorosłych ludzi?
A tak bez czepiania się - historia ciepła, urzekająca od pierwszej strony.

Ciepła historia o tym, że szczęście można odnaleźć nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko co piękne już za nami.

Czytam absolutnie każdą książkę z serii, a ta konkretna historia uderzała w struny mojej wrażliwości dość mocno. Niemniej, mogłabym się przyczepić do zbyt szybkiej akcji - niecały tydzień wystarczył do zakochania..? U dorosłych ludzi?
A tak bez czepiania się -...

Tekst powstaje we współpracy z wydawnictwem Espe.

Już po raz drugi z przyjemnością literacko odwiedziłam Kaszuby. Pani Daria snuje opowieść dwóch rodzin. Samotnie wychowująca córki Adela i jej dziadek Albert oraz samotny ojciec synów Adrian. To ich poznajemy w tej niepozornej książce, która mnie osobiście bardzo przypadła do gustu.

Kobieta jest wciąż tęskniącą za mężem wdową, u mężczyzny sprawa przedstawia się inaczej. Ich ścieżki złączają się, ale czy takie pozostaną? Wszystko to i jeszcze więcej właśnie w tym pięknym miejscu Polski.

Wracając do fabuły...

To trudne.

Wspólnie wychowywaliby siódemkę dzieci. Mają wątpliwości. Targają nimi różne uczucia.

A Adrian chyba jest bardzo pechowy, skoro pomimo tylu prób bycia z kimś blisko, wciąż jest tylko i aż ojcem.

Wyczułam też, że Adelę hamuje fakt, iż Adrian nie odnosi się do Pana Boga.

Kobieta może zastanawia się jak funkcjonowałby taki związek, w którym być może tylko ona dbałaby o duchowy rozwój własny i dzieci?

Co tutaj zwycięży skoro rodzice są zobowiązani patrzeć nie tylko na swoje emocje, ale przede wszystkim na swoje pociechy?

Zdrowy rozsądek czy jednak coś więcej?


Pogodna opowieść. Lekko napisana. Z przyjemnym humorem, takim naturalnym, nie wyszukanym. Szkoda, że tak krótka bo na pewno z chęcią czytałabym dalej.

Jestem bardzo na tak.

Polecam serdecznie.

Tekst powstaje we współpracy z wydawnictwem Espe.

Już po raz drugi z przyjemnością literacko odwiedziłam Kaszuby. Pani Daria snuje opowieść dwóch rodzin. Samotnie wychowująca córki Adela i jej dziadek Albert oraz samotny ojciec synów Adrian. To ich poznajemy w tej niepozornej książce, która mnie osobiście bardzo przypadła do gustu.

Kobieta jest wciąż tęskniącą za mężem...

Czytałam parę książek z serii "Opowieści z wiary", ale ta chyba była najbardziej nierealna.
Super było poznać język kaszubski, książka też niby wciągnęła, ale jakoś splot nieszczęść i szybki bieg wydarzeń (gorliwa katoliczka po krótkiej znajomości zaufała facetowi z czwórką dzieci - każde z inną kobieta) wydaje się totalnie nie rzeczywiste i no nie wiem... jakoś jak nie z tej serii.

Czytałam parę książek z serii "Opowieści z wiary", ale ta chyba była najbardziej nierealna.
Super było poznać język kaszubski, książka też niby wciągnęła, ale jakoś splot nieszczęść i szybki bieg wydarzeń (gorliwa katoliczka po krótkiej znajomości zaufała facetowi z czwórką dzieci - każde z inną kobieta) wydaje się totalnie nie rzeczywiste i no nie wiem... jakoś jak nie z...

"W miłości najprostsze sprawy często sprawiały trudność, ale te naprawdę trudne - zdawały się błahostką."

Bohaterami tej historii są Adela i Adrian. Oboje mają powody do tego, aby już nie wierzyć w miłość.

Adela wciąż próbuje pogodzić się ze stratą męża i ojca swoich trzech córek. Jest jej ciężko, jednak nie wyobraża już sobie życia u boku innego mężczyzny. Adrian ma za sobą cztery związki. Niestety nie miał on szczęścia do kobiet i z żadną z nich nie było mu dane stworzyć związku na dłużej. Jest samotnym ojcem, który wychowuje czterech synów.

Kiedy nitki ich życia przypadkiem spotykają się w gmatwaninie codzienności, żadne z nich nie dopuszcza do siebie myśli, że można je ze sobą połączyć, tworząc mocny i nierozerwalny węzeł. Czy im się to uda? Czy będzie to początek ich wspólnej drogi?

Ta książka przyciągnęła mnie swoją kolorową okładką i tytułem, który sugeruje nam ciepłą i szczęśliwą opowieść. I tak właśnie jest, jednak, aby w życiu bohaterów zapanował spokój, miłość i wiara, muszą przejść przez wiele przeciwności losu i stawić im czoła. Muszą dojrzeć do niektórych spraw i swoich pragnień.

"Po nitce do szczęścia" to bardzo życiowa historia, która opowiada o miłości, o przyjaźni, o rodzinie, o stracie oraz o tęsknocie. "(...) w życiu wśród dni kolorowych zdarzają się też te ciemne." Raz jest lepiej, raz jest gorzej. Ale każdy z nas pragnie mieć obok siebie osobę, która zawsze będzie obok, niezależnie od sytuacji, gotowa by nam pomóc lub po prostu przytulić po ciężkim dniu. Każdy zasługuje na miłość. A na nią nigdy nie jest za późno. I nie ma sytuacji bez wyjścia 😊

Każdy, kto ma dzieci, odnajdzie w tej książce cząstkę siebie. Czasem mamy dość, czasem mamy za dużo na głowie, czasem doba jest za krótka, a dzieci dają nam w kość. Mimo tego wszystkiego dostrzegamy piękno i wartości, które mamy obok siebie. Czy nie tak właśnie powinna wyglądać szczęśliwa, rodzinna codzienność? Pełna ciepła, miłości, rodzinnego ogniska, wsparcia i wzajemnej bliskości? Bezcenne!

"W miłości najprostsze sprawy często sprawiały trudność, ale te naprawdę trudne - zdawały się błahostką."

Bohaterami tej historii są Adela i Adrian. Oboje mają powody do tego, aby już nie wierzyć w miłość.

Adela wciąż próbuje pogodzić się ze stratą męża i ojca swoich trzech córek. Jest jej ciężko, jednak nie wyobraża już sobie życia u boku innego mężczyzny. Adrian ma...

Gdy dostałam propozycję zrecenzowania tej właśnie książki, nie zastanawiałam się ani chwili, ponieważ wiem, że jak Kaszubowska napisze książkę to będzie sztos.

,,Po nitce do szczęścia" autorstwa Darii Kaszubowskiej @dariakaszubowska_autorka to historia Adeli i Adriana.
Adela to wdowa wychowująca trzy córki. Dalej kochająca swojego męża Fryderyka.

Adrian to samotny ojciec, który wychowuję czterech synów. Nigdy nie miał szczęścia do kobiet.

Pewnego dnia wpadają na siebie na spacerze, podczas krótkiej rozmowy dochodzi między nimi do sprzeczki na temat wychowywania dzieci. Od tego czasu często wpadają na siebie to na zebraniu w szkole, innym razem na rozmowie w przedszkolu.
Nie brakuje między nimi uszczypliwości, ale zarówno Adela jak i Adrian myślą o sobie nawzajem.

On chciałby zaznać wkońcu szczęścia u boku jakiejś kobiety.
Ona chce być wierna zmarłemu mężowi

Czy Adrian przekona do siebie Adelę?
Czy Bóg skrzyżuje ich drogi?
Czy po nitce dojdą do szczęścia?

Koniecznie sięgnijcie po tę książkę 💜

,,Po nitce do szczęścia" to historia pełna wzruszeń, samotności, ciężkich przeżyć i wkońcu miłości.
Autorka oczywiście w swojej powieści zabrała nas na swoje ukochane Kaszuby, nie zapominając przy tym o zwyczajach i gwarze Kaszubskiej (co bardzo mi się podoba i teraz często używam słowa ,,jo"). Historia Adeli i Adriana uczy nas, że należy zaufać Bogu i pozwolić mu być w naszym życiu, bo wtedy jest o wiele łatwiej.

Ta książka należy u mnie do tych, które czytałam jak najszybciej, żeby poznać zakończenie, jednocześnie żałując, że to już koniec tej pięknej, mądrej i chwytającej za serce przychody.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję @wydawnictwo.espe

Gdy dostałam propozycję zrecenzowania tej właśnie książki, nie zastanawiałam się ani chwili, ponieważ wiem, że jak Kaszubowska napisze książkę to będzie sztos.

,,Po nitce do szczęścia" autorstwa Darii Kaszubowskiej @dariakaszubowska_autorka to historia Adeli i Adriana.
Adela to wdowa wychowująca trzy córki. Dalej kochająca swojego męża Fryderyka.

Adrian to samotny...

Życie ludzkie utkane jest z różnobarwnych nici, które po drodze plączą się z innymi.
W taki też o to niespodziewany sposób splotły się nitki życia Adeli i Adriana. Dwóch dusz, którym los nieźle pogmatwał życiowe ścieżki. Czy nić Adeli i nić Adriana połączy się w mocny, trwały "węzeł"?
To już do czytajcie sobie sami. 🙂
W tej tylko z pozoru lekkiej historii znajdziemy wiele ważnych i trudnych tematów. Autorka przedstawia nam zawiłą historię ludzkich losów. Gdzie radość życia miesza się ze smutkiem. A śmiech czasami jest tylko przez łzy.
Nie brak w tej historii także znaku rozpoznawczego autorki jakim jest wplecenie w fabułę historii Kaszub. Co oczywiście czyni powieść jeszcze bardziej interesującą.
Polecam wam lekturę tej powieści, gdzie po nitce życia naznaczonej supłami i supełkami dojdziemy do kłębka. Życie ma wiele barw i to zdecydowanie widać w tej historii.

Życie ludzkie utkane jest z różnobarwnych nici, które po drodze plączą się z innymi.
W taki też o to niespodziewany sposób splotły się nitki życia Adeli i Adriana. Dwóch dusz, którym los nieźle pogmatwał życiowe ścieżki. Czy nić Adeli i nić Adriana połączy się w mocny, trwały "węzeł"?
To już do czytajcie sobie sami. 🙂
W tej tylko z pozoru lekkiej historii znajdziemy wiele...

📚Recenzja: 12/ 2024 //136
📚Autor: Daria Kaszubowska - autorka
📚Tytuł: „Po nitce do szczęścia”
📚Seria: Opowieści z wiary
📚Wydawnictwo: Wydawnictwo eSPe
📚Ocena: 8/10

Adela, w wyniku choroby nowotworowej, straciła przedwcześnie męża. Została sama z opieką nad trzema córkami oraz 90-letnim dziadkiem. Jest jej niezwykle ciężko, z trudem łączy rolę samotnego rodzica z pracą zawodową.
Adrian, przystojny leśnik, wychowuje czterech synów. Każdy z nich ma inną matkę. Jakimś pechowym zbiegiem okoliczności, żadna z kobiet nie zagrzała długo miejsca w życiu Adriana.
Gdy Adela i Adrian spotykają się, nic nie zwiastuje, że początkowa niechęć, którą do siebie czują, przerodzi się w coś więcej.
Czy relacja nawiązana przez dwójkę poranionych przez życie ludzi i z przeszłością pogmatwaną jak plątanina kolorowych nitek, ma rację bytu? Czy na miłość jest odpowiedni czas w życiu?
W tej, jakże ciepłej, opowieści, autorka książki, Daria Kaszubowska, zaprasza nas w czytelniczą podróż na Kaszuby, do niewielkiej miejscowości w okolicy Kartuz. Poznajemy rodzinę Adeli i Adriana. Dowiadujemy się sporo na temat ich przeszłości, przeżywamy związane z tym troski i emocje.
Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Jednak mimo lekkości stylu, jakim pisze Pani Daria, w powieści znajdziemy wiele mądrych przemyśleń zmuszających do refleksji.
Bardzo podoba mi się to, że trudna tematyka została tak umiejętnie wpleciona w fabułę, że faktycznie nie odczuwa się jej ciężaru.
Dodatkowym atutem powieści, jest szereg ciekawostek o Kaszubach, dzięki czemu możemy lepiej poznać tę krainę geograficzną, jej język i mieszkańców.
Jeśli lubicie mądre powieści obyczajowe, niosące za sobą wiele wartościowych przemyśleń, mogę z czystym sercem polecić „Po nitce do szczęścia”.
Do zaczytania.
Molly📖.

📚Recenzja: 12/ 2024 //136
📚Autor: Daria Kaszubowska - autorka
📚Tytuł: „Po nitce do szczęścia”
📚Seria: Opowieści z wiary
📚Wydawnictwo: Wydawnictwo eSPe
📚Ocena: 8/10

Adela, w wyniku choroby nowotworowej, straciła przedwcześnie męża. Została sama z opieką nad trzema córkami oraz 90-letnim dziadkiem. Jest jej niezwykle ciężko, z trudem łączy rolę samotnego rodzica z pracą...

Daria Kaszubowska jak nikt inny potrafi zarażać miłością do Kaszub również w swoich książkach. Oprócz tego, że bohaterowie mieszkają na tym pięknym terenie to w najnowszej książce pojawiają się dialogi w tym języku, ale nie martwcie się autorka zadbała o nas czytelników i są tłumaczenia abyśmy wszystko zrozumieli.
Gdy dostałam propozycję objęcia powieści patronatem oraz napisania polecajki oczywiście bardzo się ucieszyłam i stwierdziłam, że przeczytam sobie kawałek książki, a jak zaczęłam to po prostu nie mogłam się od niej oderwać. Z przyjemnością się zgodziłam na patronowanie! Lubię takie historie, które od pierwszych stron mnie wciągają. To jest dla mnie znak, że książka będzie dobra.

„Myślami błądziła wokół rozpoczętej patchworkowej kapy na łóżko, którą zszywała w starym stylu z kwadratów zrobionych wcześniej przez siebie na szydełku, tak jak kiedyś uczyła ją babcia Wiktoria. Adela uwielbiała takie robótki, ale po śmierci Fryderyka opuściło ją całe natchnienie. Nie mogła dokończyć drugiej połowy kapy, bo nie potrafiła wybrać innych kolorów niż szarości i czernie. Jakby wszystkie inne barwy w jej życiu wyblakły”.

Adela to kobieta, która samotnie wychowuje trzy córki, ponieważ straciła męża. Adrian natomiast jest ojcem czterech synów. Pewnego dnia tych dwoje poznaje się przypadkiem. Co wyniknie z tego spotkania? Trudno jest pozbierać się po stracie, co zrobić, aby nie żyć cały czas przeszłością jak poradzą sobie z tym Adela i Adrian? Czy ruszą do przodu? Czy zaczną żyć tu i teraz? Sprawdźcie sami. Nie pożałujecie. Ta książka również daje nadzieję, że po burzy wyjdzie słońce warto na nie poczekać, a miłość i szczęście mogą do nas przyjść w najmniej oczekiwanej chwili. Adela i Adrian po tym co ich spotkało w życiu przestali wierzyć w miłość. Czy to się zmieni?

„Pogłaskał ją po policzku. Dotyk jego dłoni parzył, jakby na przekór zimnemu wiatru i lodowatemu deszczu, które szalały ledwo krok od nich po Kartuzach. Wreszcie odwrócił się i szybkim krokiem poszedł do swojego jeepa zaparkowanego na chodniku pod domem. Zanim wsiadł, pomachał ręką na pożegnanie. Odmachała. Czuła dziwną nostalgię, gdy patrzyła, jak odjeżdżał, zupełnie jakby żegnała kogoś, kto powinien być obok”.

To lektura warta uwagi i skłaniająca do przewartościowania swojego życia i do zastanowienia się nad tym czy jesteśmy szczęśliwi? Czy żyjemy tak jak chcemy? Czy może dobrze byłoby w nim coś zmienić? Jest to niezwykła opowieść pełna różnych barw i ich odcieni. Zachęcam Was do ich odkrywania strona po stronie. Styl pisania Darii Kaszubowskiej jest lekki i przyjemny w odbiorze, dzięki czemu książkę tak szybko się czyta. Chętnie sięgnę po kolejne powieści autorki. Pod tą przyjemną, kolorową okładką i ładnym tytułem nie kryje się tylko lekka opowieść pojawiają się również problemy codziennego życia, bohaterowie mają za sobą trudne przejścia. Jak to w życiu bywa. Los nie oszczędza nikogo, ich też nie. Jest to piękna opowieść o tym, że każdy w głębi serca pragnie i dąży do tego aby być szczęśliwym. Czy naszym bohaterom będzie to dane? Wiele ich łączy, podobne doświadczenia, czy Adela i Adrian będą w stanie ponownie kogoś pokochać? Czy nitka po nitce utkają swoje szczęście razem, czy też osobno? Czy ich serca otworzą się na miłość? Czas pokaże… Zachęcam Was do przeczytania.

„Adela musiała prędko odwrócić się do okna, żeby nikt nie zauważył jej nagle zaszklonych oczu. Zawsze wydawało się, że dobrze ukrywa swoją rozpaczliwą samotność pod maską uśmiechu, a tymczasem okazało się, że najbliżsi widzieli, jak źle się z tym czuła”.

Weźcie tą książkę w rękę i ruszajcie wraz z bohaterami na malownicze Kaszuby, będzie to niezwykła podróż w której przeżyjecie wiele emocji. Z pewnością pojawi się uśmiech, ale też chwile do refleksji. Autorka nie boi się trudnych tematów takich jak strata bliskiej osoby, tęsknota za nią, ten wątek przewijać się będzie właśnie w tej książce. Cudownie jest patronować takim książkom. To niesamowita przyjemność i radość mieć pod swoimi skrzydłami taką wartościową książkę. Dziękuję za to wyróżnienie wydawnictwu. Polecam z całego serca.
Podsumowaniem tej książki niech będzie moja polecajka, którą znajdziecie na skrzydełku powieści. Brzmi ona tak:
Daria Kaszubowska w swojej najnowszej powieści znów zabiera nas na Kaszuby, gdzie w lekki i przyjemny dla czytelnika sposób opowiada o losach kobiety po przejściach - Adeli i mężczyzny z przeszłością - Adriana. Czy tych dwoje odnajdzie nić porozumienia i drogę do szczęścia? Ta historia jest niczym ciepły kocyk, który otula podczas czytania, jest wprost idealna na nadchodzące jesienne i zimowe wieczory. Siądźcie z kubkiem gorącej herbaty i dajcie się porwać lekturze. Polecam serdecznie!

Daria Kaszubowska jak nikt inny potrafi zarażać miłością do Kaszub również w swoich książkach. Oprócz tego, że bohaterowie mieszkają na tym pięknym terenie to w najnowszej książce pojawiają się dialogi w tym języku, ale nie martwcie się autorka zadbała o nas czytelników i są tłumaczenia abyśmy wszystko zrozumieli.
Gdy dostałam propozycję objęcia powieści patronatem oraz...

Akcja dzieje się na pięknych i malowniczych Kaszubach. W książce możemy poznać różne kaszubskie zwroty, historię regionu. „Wzruszająca i pełna humoru opowieść o tym, że miłości warto szukać do skutku!” Adela i Adrian są samotnymi rodzicami. Kobieta trzech dziewczynek mieszka u dziadka z całą gromadką i kotem-wdowa. Mężczyzna ojciec czterech synów, każdy z inną kobietą, pracujący w leśnictwie. Książka o ich losach, nie raz się uśmiałam nie raz wzruszyłam. Dała mi dużą dawkę różnych emocji. Czy dwoje ludzi nie wierzących w miłość może się pokochać? Czy siódemka dzieci plus amstaf nienawidzący kotów i kot nienawidzący psów mogą się polubić? Czy senior rodu dożyje starości w swoim domu? A może coś się wydarzy co spowoduje nagłe zmiany w ich jego życiu? Dzieje się bardzo dużo. Lekka przyjemna pozycja na nadchodzący weekend.

Akcja dzieje się na pięknych i malowniczych Kaszubach. W książce możemy poznać różne kaszubskie zwroty, historię regionu. „Wzruszająca i pełna humoru opowieść o tym, że miłości warto szukać do skutku!” Adela i Adrian są samotnymi rodzicami. Kobieta trzech dziewczynek mieszka u dziadka z całą gromadką i kotem-wdowa. Mężczyzna ojciec czterech synów, każdy z inną kobietą,...